Σελίδα:Πλάτωνος, Απολογία Σωκράτους (Μωραϊτίδης).pdf/26: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από Βικιθήκη
 
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
 
Σώμα σελίδας (προς εσωκλεισμό):Σώμα σελίδας (προς εσωκλεισμό):
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
τοὺς βεβαίως θὰ τοὺς εὕρω πολὺ ἱκανοὺς εἰς πολλὰ ὡραῖα πράγματα . Καὶ ὡς πρὸς τοῦτο μὲν δὲν ἠπατήθην, ἀλλ’ ἐγνώριζαν οὗτοι, ὅσα ἐγώ ἠγνόουν, καὶ κατὰ τοῦτο ἦσαν σοφώτεροι ἀπὸ ἐμέ. Ἀλλ’ ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, μοῦ ἐφάνησαν καὶ οἱ σπουδαῖοι χειροτέχναι ὅτι ἔχουν τὸ ἴδιον ἀκριβῶς ἐλάττωμα, τὸ ὁποῖον εἶχαν καὶ οἱ ποιηταὶ. Ἕκαστος ἀπὸ αὐτούς, διότι καλῶς ἐκτελεῖ τὴν τέχνην του, εἶχε τὴν ἀπαίτησιν ὅτι καὶ κατὰ τὰ ἄλλα τὰ πλέον σπουδαιότατα πράγματα, ἤτοι τὰ πολιτικὰ καὶ τὴν διοίκησιν τῆς πόλεως, εἶνε σοφώτατος. Καὶ αὐτὸ μόνον τὸ ἐλάττωμα των, ἡ πλάνη των καὶ ἡ μωρία των, τόσον ἐσκέπαζεν ἐκείνην τὴν μεγάλην σοφίαν των, ὥστε ἐξεμηδένιζεν αὐτὴν. Ὅθεν ἠρώτων τὸν ἑαυτόν μου κατ’ ἐπανάληψιν, ὡς νὰ ὡμίλουν ἐν ὀνόματι τοῦ χρησμοῦ πάντοτε, τί ἐκ τῶν δύο νὰ προτιμήσω, νὰ εἶμαι τοιοῦτος καθὼς εἶμαι, καὶ χωρὶς νὰ εἶμαι διόλου σοφός, νὰ ἔχω τὴν σοφίαν ἐκείνων, καὶ χωρὶς νὰ εἶμαι ἀμαθής, νὰ ἔχω τὴν ἀμάθειαν ἐκείνων, ἢ καὶ τὰ δύο, νὰ ἔχω τὴν σοφίαν δηλαδὴ καὶ τὴν ἀμάθειαν, τὰ ὁποῖα ἐκεῖνοι ἔχουν, καὶ νὰ εἶμαι καὶ ἐγὼ καθὼς ἐκεῖνοι. Ἀπεκρίθην λοιπὸν εἰς τὸν ἑαυτόν μου καὶ εἰς τὸν χρησμὸν ὅτι δι’ ἐμὲ εἶνε καλύτερον νὰ εἶμαι καθὼς εἶμαι.
{{σλβτ|τοὺς|αὐτουὺς}} βεβαίως θὰ τοὺς εὕρω πολὺ ἱκανοὺς εἰς πολλὰ ὡραῖα πράγματα . Καὶ ὡς πρὸς τοῦτο μὲν δὲν ἠπατήθην, ἀλλ’ ἐγνώριζαν οὗτοι, ὅσα ἐγώ ἠγνόουν, καὶ κατὰ τοῦτο ἦσαν σοφώτεροι ἀπὸ ἐμέ. Ἀλλ’ ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, μοῦ ἐφάνησαν καὶ οἱ σπουδαῖοι χειροτέχναι ὅτι ἔχουν τὸ ἴδιον ἀκριβῶς ἐλάττωμα, τὸ ὁποῖον εἶχαν καὶ οἱ ποιηταὶ. Ἕκαστος ἀπὸ αὐτούς, διότι καλῶς ἐκτελεῖ τὴν τέχνην του, εἶχε τὴν ἀπαίτησιν ὅτι καὶ κατὰ τὰ ἄλλα τὰ πλέον σπουδαιότατα πράγματα, ἤτοι τὰ πολιτικὰ καὶ τὴν διοίκησιν τῆς πόλεως, εἶνε σοφώτατος. Καὶ αὐτὸ μόνον τὸ ἐλάττωμα των, ἡ πλάνη των καὶ ἡ μωρία των, τόσον ἐσκέπαζεν ἐκείνην τὴν μεγάλην σοφίαν των, ὥστε ἐξεμηδένιζεν αὐτὴν. Ὅθεν ἠρώτων τὸν ἑαυτόν μου κατ’ ἐπανάληψιν, ὡς νὰ ὡμίλουν ἐν ὀνόματι τοῦ χρησμοῦ πάντοτε, τί ἐκ τῶν δύο νὰ προτιμήσω, νὰ εἶμαι τοιοῦτος καθὼς εἶμαι, καὶ χωρὶς νὰ εἶμαι διόλου σοφός, νὰ ἔχω τὴν σοφίαν ἐκείνων, καὶ χωρὶς νὰ εἶμαι ἀμαθής, νὰ ἔχω τὴν ἀμάθειαν ἐκείνων, ἢ καὶ τὰ δύο, νὰ ἔχω τὴν σοφίαν δηλαδὴ καὶ τὴν ἀμάθειαν, τὰ ὁποῖα ἐκεῖνοι ἔχουν, καὶ νὰ εἶμαι καὶ ἐγὼ καθὼς ἐκεῖνοι. Ἀπεκρίθην λοιπὸν εἰς τὸν ἑαυτόν μου καὶ εἰς τὸν χρησμὸν ὅτι δι’ ἐμὲ εἶνε καλύτερον νὰ εἶμαι καθὼς εἶμαι.


{{π|9|IX}}. Ἐξ αἰτίας τῆς παρούσης ἀκριβῶς ἐξετάσεως, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πολλὰ μίση ἐγεννήθησαν ἐναντίον μου καὶ ἀντιπάθειαι πολὺ ἰσχυρόταται καὶ ἐπικίνδυνοι, ὥστε νὰ προκύψωσιν ἐξ αὐτῶν πολλαὶ συκοφαντίαι, ὀνομάζομαι δὲ μὲ τοῦτο τὸ ὄνομα, ὅτι εἶμαι σοφός. Διότι ὅλοι ὅσοι εἶνε παρόντες κατὰ τὰς διαφόρους ὁμιλίας μου, πιστεύουν ὅτι ἐγὼ εἶμαι σοφὸς ὡς πρὸς ἐκεῖνα τὰ πράγματα, ὡς πρὸς τὰ ὁποῖα ἤθελον ἀποκαλύψει τὴν ἀμάθειαν τῶν ἄλλων. Καὶ ὅμως τοὐναντίον, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, μοῦ φαίνεται ὅτι μόνον ὁ θεὸς τῳόντι εἶνε σοφός, καὶ τοῦτο ἴσα-ἴσα ἠθέλησε νὰ εἴπῃ ὁ Ἀπόλλων μὲ τὸν χρησμόν του αὐτὸν, ὅτι ἡ ἀνθρωπίνη σοφία πολὺ μικρὰν ἀξίαν ἔχει ἢ διὰ νὰ εἴπω καλύτερον, μάλιστα, καμμίαν. Καὶ προφανῶς τοῦτο ἐννόει τὸ μαντεῖον περὶ τοῦ Σωκράτους. Μετεχειρίσθη δὲ πρὸς τὸν σκοπὸν τοῦτον τὸ ἰδικόν μου ὄνομα ὡς παράδειγμα, καθὼς ἤθελε κάμει ἐὰν {{σλβα|ἤθε|ἤθελεν}}
{{π|9|IX}}. Ἐξ αἰτίας τῆς παρούσης ἀκριβῶς ἐξετάσεως, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πολλὰ μίση ἐγεννήθησαν ἐναντίον μου καὶ ἀντιπάθειαι πολὺ ἰσχυρόταται καὶ ἐπικίνδυνοι, ὥστε νὰ προκύψωσιν ἐξ αὐτῶν πολλαὶ συκοφαντίαι, ὀνομάζομαι δὲ μὲ τοῦτο τὸ ὄνομα, ὅτι εἶμαι σοφός. Διότι ὅλοι ὅσοι εἶνε παρόντες κατὰ τὰς διαφόρους ὁμιλίας μου, πιστεύουν ὅτι ἐγὼ εἶμαι σοφὸς ὡς πρὸς ἐκεῖνα τὰ πράγματα, ὡς πρὸς τὰ ὁποῖα ἤθελον ἀποκαλύψει τὴν ἀμάθειαν τῶν ἄλλων. Καὶ ὅμως τοὐναντίον, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, μοῦ φαίνεται ὅτι μόνον ὁ θεὸς τῳόντι εἶνε σοφός, καὶ τοῦτο ἴσα-ἴσα ἠθέλησε νὰ εἴπῃ ὁ Ἀπόλλων μὲ τὸν χρησμόν του αὐτὸν, ὅτι ἡ ἀνθρωπίνη σοφία πολὺ μικρὰν ἀξίαν ἔχει ἢ διὰ νὰ εἴπω καλύτερον, μάλιστα, καμμίαν. Καὶ προφανῶς τοῦτο ἐννόει τὸ μαντεῖον περὶ τοῦ Σωκράτους. Μετεχειρίσθη δὲ πρὸς τὸν σκοπὸν τοῦτον τὸ ἰδικόν μου ὄνομα ὡς παράδειγμα, καθὼς ἤθελε κάμει ἐὰν {{σλβα|ἤθε|ἤθελεν}}

Τελευταία αναθεώρηση της 16:19, 8 Ιανουαρίου 2020

Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
26
ΠΛΑΤΩΝΟΣ

τοὺς βεβαίως θὰ τοὺς εὕρω πολὺ ἱκανοὺς εἰς πολλὰ ὡραῖα πράγματα . Καὶ ὡς πρὸς τοῦτο μὲν δὲν ἠπατήθην, ἀλλ’ ἐγνώριζαν οὗτοι, ὅσα ἐγώ ἠγνόουν, καὶ κατὰ τοῦτο ἦσαν σοφώτεροι ἀπὸ ἐμέ. Ἀλλ’ ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, μοῦ ἐφάνησαν καὶ οἱ σπουδαῖοι χειροτέχναι ὅτι ἔχουν τὸ ἴδιον ἀκριβῶς ἐλάττωμα, τὸ ὁποῖον εἶχαν καὶ οἱ ποιηταὶ. Ἕκαστος ἀπὸ αὐτούς, διότι καλῶς ἐκτελεῖ τὴν τέχνην του, εἶχε τὴν ἀπαίτησιν ὅτι καὶ κατὰ τὰ ἄλλα τὰ πλέον σπουδαιότατα πράγματα, ἤτοι τὰ πολιτικὰ καὶ τὴν διοίκησιν τῆς πόλεως, εἶνε σοφώτατος. Καὶ αὐτὸ μόνον τὸ ἐλάττωμα των, ἡ πλάνη των καὶ ἡ μωρία των, τόσον ἐσκέπαζεν ἐκείνην τὴν μεγάλην σοφίαν των, ὥστε ἐξεμηδένιζεν αὐτὴν. Ὅθεν ἠρώτων τὸν ἑαυτόν μου κατ’ ἐπανάληψιν, ὡς νὰ ὡμίλουν ἐν ὀνόματι τοῦ χρησμοῦ πάντοτε, τί ἐκ τῶν δύο νὰ προτιμήσω, νὰ εἶμαι τοιοῦτος καθὼς εἶμαι, καὶ χωρὶς νὰ εἶμαι διόλου σοφός, νὰ ἔχω τὴν σοφίαν ἐκείνων, καὶ χωρὶς νὰ εἶμαι ἀμαθής, νὰ ἔχω τὴν ἀμάθειαν ἐκείνων, ἢ καὶ τὰ δύο, νὰ ἔχω τὴν σοφίαν δηλαδὴ καὶ τὴν ἀμάθειαν, τὰ ὁποῖα ἐκεῖνοι ἔχουν, καὶ νὰ εἶμαι καὶ ἐγὼ καθὼς ἐκεῖνοι. Ἀπεκρίθην λοιπὸν εἰς τὸν ἑαυτόν μου καὶ εἰς τὸν χρησμὸν ὅτι δι’ ἐμὲ εἶνε καλύτερον νὰ εἶμαι καθὼς εἶμαι.

IX. Ἐξ αἰτίας τῆς παρούσης ἀκριβῶς ἐξετάσεως, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πολλὰ μίση ἐγεννήθησαν ἐναντίον μου καὶ ἀντιπάθειαι πολὺ ἰσχυρόταται καὶ ἐπικίνδυνοι, ὥστε νὰ προκύψωσιν ἐξ αὐτῶν πολλαὶ συκοφαντίαι, ὀνομάζομαι δὲ μὲ τοῦτο τὸ ὄνομα, ὅτι εἶμαι σοφός. Διότι ὅλοι ὅσοι εἶνε παρόντες κατὰ τὰς διαφόρους ὁμιλίας μου, πιστεύουν ὅτι ἐγὼ εἶμαι σοφὸς ὡς πρὸς ἐκεῖνα τὰ πράγματα, ὡς πρὸς τὰ ὁποῖα ἤθελον ἀποκαλύψει τὴν ἀμάθειαν τῶν ἄλλων. Καὶ ὅμως τοὐναντίον, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, μοῦ φαίνεται ὅτι μόνον ὁ θεὸς τῳόντι εἶνε σοφός, καὶ τοῦτο ἴσα-ἴσα ἠθέλησε νὰ εἴπῃ ὁ Ἀπόλλων μὲ τὸν χρησμόν του αὐτὸν, ὅτι ἡ ἀνθρωπίνη σοφία πολὺ μικρὰν ἀξίαν ἔχει ἢ διὰ νὰ εἴπω καλύτερον, μάλιστα, καμμίαν. Καὶ προφανῶς τοῦτο ἐννόει τὸ μαντεῖον περὶ τοῦ Σωκράτους. Μετεχειρίσθη δὲ πρὸς τὸν σκοπὸν τοῦτον τὸ ἰδικόν μου ὄνομα ὡς παράδειγμα, καθὼς ἤθελε κάμει ἐὰν ἤθε-