Αποτελέσματα αναζήτησης

ἐξήγησιν αὐτοῦ ἐν τῷ λεξικῷ του τὰ ἑξῆς. «ΑΣΤΗΛΑΙ· astella, sive astilla. Hesychius φέρμιοι, ἃς ἔνιοι ἀστήλας τὰς ἐκ σχοίνων πλεκομένας.» Οὕτω τὸ παρερμηνευθὲν...

<Ἦ> ψιλούμενον καὶ περισπώμενον σύνδεσμον δηλοῖ παραπλη- ρωματικὸν ἴσον τῷ δή. καὶ ἀντὶ ἀπορηματικοῦ τοῦ ἆρα. καὶ ῥῆμα ἴσον <τῷ> <ἔφη>· ἦ ....... Ὅμηρος...

Ο ἄρθρον προτακτικὸν ἀρσενικὸν ἑνικόν. καὶ ἀντὶ ἀρσενικοῦ ὑποτακτικοῦ πτώσεως ὀρθῆς τοῦ ὅς. καὶ ὑποτακτικὸν ἄρθρον οὐδετέρου ὀνόματος. καὶ ἀντὶ ἀναφορικοῦ...

†<Κααρτίας> βάτραχος [<καασσαύριον> πορνεῖον] †<κλάσσεται> ἄρχεται. Συρακούσιοι [<κάαυκα> περιδέραια. πλόκια] <κάβαισος> ἄπληστος· p. κάβος γὰρ μέτρον...

†<δαάναι> διάζεσθαι, ὅσον εἰς τὴν χρείαν τοῦ στήμονος μεριζόμενον καθάπτεσθαι <δαβῇ> καίηται. Λάκωνες <δαβελός> δαλός. Λάκωνες <δαβούλ> ἡ ἄρκτος. Χαλδαῖοι...

<Α> Τὸ <α> περισπασθὲν δηλοῖ εἴθε, ὡς παρὰ Καλλιμάχῳ (P. Ox. 2079,33, fr. 1,33)· "ἆ πάντως ἵνα γῆρας". καὶ τὸ ὦ ἄρθρον, ὡς παρ' Ὁμήρῳ· ἆ δειλοί (υ 351)...

<Φᾶ> εἰπέ, λέγε <φᾶν> λέγειν <φάανθεν> ἐφάνησαν <φαάνθη> ἐφάνη <φαάντερον> λαμπρότερον <φάβα> μέγας φόβος. καὶ τὸ σύνηθες. ὄσπριον <φαβοτύπος> εἶδος ἱέρακος...

[<γάαθον> ἧσσον] <γαβαλάν> ἐγκέφαλον, ἢ κεφαλήν S <γάβαθον> τρυβλίον <γάβενα> ὀξυβάφια, ἤτοι τρυβλία <γαβεργός> <ὁ> ἀγροῦ μισθωτής. S Λάκωνες <γαγγαλᾶν...

<Σᾶ> σῶα, ὑγιῆ, ἀκέραια. καὶ ἀντωνυμία δευτέρου προσώπου <σαβάζειν> εὐάζειν, βακχεύειν *<σαβά> αἰχμαλωσία *<σαβέκ "ἐν φυτῷ σαβέκ">. βάτος <Σαβάζιος> ἐπώνυμον...

<Ζ<α>> μέγα. ἰσχυρόν. πολύ. ὅθεν καὶ <ζάπλουτος> ὁ μεγαλόπλου- τος [<ζάβατος> πίναξ ἰθυηρὸς παρὰ Παφίας] <ζαβάλλειν> ἐξαπατᾶν gp <ζαβλεμέως> μεγάλως πεποιθώς...

<Πααμύλης> Αἰγύπτιος θεὸς Πριαπώδης. Κρατῖνος ὁ νεώτερος Γίγα- σιν· ὡς σφοδρῶς [ἡ] Αἰγυπτώδης, Σώχαρις, Πααμύλης <Παᾶπις> οὗτος ποτήριά τινα τοῖς Ἀθηναίοις...

<Ῥά> δή. σύνδεσμος· ἄλλοι μέν ῥα θεοί τε καὶ ἀνέρες καὶ παρὰ ἰατροῖς ῥιζίον τι <ῥάας> ῥεύματα <ῥαβάττειν> ἄνω καὶ κάτω βαδίζειν. τινὲς δὲ τύπτειν, καὶ...

<Χαβόν> καμπύλον. στενόν <χαβῶνες> στέατα ὀπτώμενα ἀπὸ ἀλεύρου <χαδέειν> χωρῆσαι <χάδεν> ἐχώρησεν <χάζει> πρ(ος)δεῖται. χαλᾶται <χάζειν> ἀναχωρεῖν. φυλάσσεσθαι...

<<ε>> δασυνόμενον μὲν καὶ ἐγκλινόμενον δηλοῖ ἀντωνυμίαν τρίτου προσώπου πτώσεως αἰτιατικῆς αὐτόν (Α 236), ὀρθοτονού- μενον δὲ πάλιν τρίτον δηλοῖ ἑαυτόν...

<Ψάγδας> [ψαγδῆς.] μύρον ποιόν [<ψαγεῖον> ἀγγεῖον] <ψάγιον> πλάγιον, λοξόν, ἐπικεκλιμένον *<ψάραλλα> ψύγματα <ψάδδα> ἡ κινάβαρις <ψάδιον> κάταντες <ψαδυρόν>...

<Βαβάζειν> τὸ <μὴ> διηρθρωμένα λέγειν. ἔνιοι δὲ βοᾶν *<βαβαί> θαυμαστικὴ φωνή ASPnΣ <βάβακα> τὸν γάλλον (ps) <βαβάκινον> <καὶ <βάκινον>> χύτρας εἶδος pl...

<Τά> ταῦτα, ἅτινα αὐτά, ἀναφορικῶς· ἀλλὰ τὰ μὲν προτετύχθαι ἐάσομεν <τὰ ἅ> [ἅτινα, ἢ τοιαῦτα] [<τὰ ἀδάνοντα> τὰ ἀρέσκοντα] <τὰ αἰσχίω> τὰ χείρω <τὰ ἀμείνω>...

<ια> *μία ASgn, καὶ μόνη S, καὶ αὕτη ASg. καὶ φωνή (Eur. Rhes. 553) p, καὶ βοή. καὶ τὰ ἄνθη τὰ πορφυροειδῆ. *ἢ [βέλη ASvgn <Ἱά> δασυνόμενον τὸ ἄλφα, καὶ...

<Θάασσεν> ἐκαθέζετο (Ι 194) S(n) <θαάσσει> κάθηται. διατρίβει <θάβακον> θᾶκον. ἢ θρόνον <Θαβώρ> ὄρος Συρίας (Hos. 5,1 ς#) <θάγῃ> θήξῃς <θάεο> θεώρει *<>θαζόμενος>...

<Ξαίνει> *διαξέει AS. νήθει (ASvg), σωρεύει (vg). ἐργάζεται ἔρια AS. καὶ δέρειν ἱμάντι †<ξενύει> λήγει <ξάνδαρος> ζῷον ὅμοιον βοΐ, γενόμενον κατὰ τὸ Ἀτλαντικὸν...