Το πικρό μάλλωμα
| Το πικρό μάλλωμα Συγγραφέας: |
| Περιοδικό Αλεξανδρινή Τέχνη, τεύχος 3, Φεβρουάριος 1927 |
Ἄκρη τὸ ἀνώνυμο ὄργανο
στὴν κρύα πλατεία σαλεύει
κι’ ἄσφαλτα τὶς παράκαιρες
τὶς νότες του δουλεύει.
Δὲ μελετάει τὰ ὀνείρατα
κι’ -ἀπόψε- ἕνα πρὸς ἕνα
δὲ λύνονται τὰ μυστικὰ
καὶ τὰ μαρτυρημένα.
Δὲν πάει νὰ παραπονεθῆ,
μηδὲ νὰ καλοπιάση:
μόνο ἐρεθίζει τὴν καρδιὰ
καὶ κλαίει γιὰ νὰ δαγκάση.
Πιὸ ἀλύγιστα, παρὰ γλυκά,
ξορκίζει καὶ μαλλώνει.
Κι’ ὡς νἆταν λόγος, ποὺ ἄσκεπο
τὸ πεῖσμα τὸν κλειδώνει,
ἦχος σκληρὸς κι’ ἀγύριστος,
ποὺ τὸ σκοπό του χάνω,
πάει κ’ ἔρχεται στὰ τέλια του
καὶ στὰ κλειδιά του ἀπάνω
τόσο πολύ, ποὺ εἶν’ ἀρκετὸ
γιὰ τὴν ψυχή, -ὡς νὰ πάψη-
ὄχι νὰ στέρξη, -μοναχὰ
νὰ δυνηθῆ νὰ κλάψη.