Συνθήκη των Βερσαλλιών/Μέρος Α΄

Από Βικιθήκη
Συνθήκη των Βερσαλλιών
Μέρος Α′: Συμφωνία περὶ τῆς Κοινωνίας τῶν Ἐθνῶν


ΜΕΡΟΣ Α′.

ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ

ΤΑ ΥΨΗΛΑ ΣΥΜΒΑΛΛΟΜΕΝΑ ΜΕΡΗ,

Λαβόντα ὑπ’ ὄψιν ὅτι, ὅπως ἀναπτύξωσι τὴν μεταξὺ τῶν Ἐθνῶν σύμπραξιν καὶ ἐγγυηθῶσιν εἰς Αὐτὰ τὴν Εἰρήνην καὶ τὴν Ἀσφάλειαν, δέον:

ν’ ἀναδεχθῶσιν ὡρισμένας ὑποχρεώσεις περὶ μὴ προσφυγῆς εἰς πόλεμον,
νὰ διατηρῶσιν ἐν πλήρει δημοσιότητι διεθνεῖς σχέσεις, ἑδραζομένας ἐπὶ τῆς Δικαιοσύνης καὶ τῆς Τιμῆς,
νὰ τηρῶσιν αὐστηρῶς τὰς ἐπιταγὰς τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου, αἵτινες ἀναγνωρίζονται ἐφεξῆς ὡς ὁ πραγματικὸς κανὼν τῆς πολιτείας τῶν Κυβερνήσεων,
νὰ συντελῶσιν εἰς τὴν ἐπικράτησιν τῆς Δικαιοσύνης καὶ νὰ σέβωνται ἀπολύτως ἁπάσας τὰς ἐκ τῶν Συνθηκῶν ὑποχρεώσεις ἐν ταῖς ἀμοιβαίαις σχέσεσι τῶν ὠργανωμένων λαῶν,
Ἀποδέχονται τὴν παροῦσαν συμφωνίαν, ἥτις καθίστησι τὴν Κοινωνίαν τῶν 'Ἐθνῶν.
Ἄρθρον 1.

Ἀρχικὰ Μέλη τῆς Κοινωνίας τῶν Ἐθνῶν εἰσὶν ἐκ τῶν ὑπογραψάντων ἐκεῖνα, ὧν τὰ ὀνόματα φέρονται ἐν τῷ Παραρτήματι τῆς παρούσης Συμφωνίας ὡς καὶ τὰ ὡσαύτως κατονομαζόμενα ἐν τῷ Παραρτήματι Κράτη, ἅτινα θέλουσι προσχωρήσῃ εἰς τὴν παροῦσαν Συμφωνίαν ἄνευ οὐδεμιᾶς ἐπιφυλάξεως, διὰ δηλώσεως κατατιθεμένης μὲν εἰς τὴν Γραμματείαν ἐντὸς δύο ἀπὸ τῆς ἐνάρξεως τῆς ἰσχύος τῆς Συμφωνίας μηνῶν, γνωστοποιουμένης δὲ πρὸς τὰ λοιπὰ Μέλη τῆς Κοινωνίας.

Πᾶν Κράτος, Κτῆσις ἢ Ἀποικία, ἐλευθέρως κυβερνώμενον, μὴ ἀναφερόμενον δὲ ἐν τῷ Παραρτήματι, δύναται νὰ καταστῇ Μέλος τῆς Κοινωνίας, ἐὰν ὑπὲρ τῆς παραδοχῆς αὐτοῦ ἀποφανθῶσι τὰ δύο τρίτα τῆς Συνελεύσεως καὶ παράσχῃ πραγματικὰς ἐγγυήσεις περὶ τῆς εἰλικρινοῦς αὐτοῦ προθέσεως νὰ τηρῇ τὰς διεθνεῖς ὑποχρεώσεις καὶ δεχθῇ τὸν ὑπὸ τῆς Κοινωνίας τεθέντα κανονισμὸν ὡς πρὸς τὰς δυνάμεις καὶ τοὺς ναυτικούς, στρατιωτικοὺς καὶ ἀεροπορικοὺς αὐτοῦ ἐξοπλισμούς,

Πᾶν Μέλος τῆς Κοινωνίας δύναται, μετὰ, παρέλευσιν δύω ἐτῶν ἀπὸ τῆς ἐπὶ τούτῳ εἰδοποιήσεως, ν’ ἀποχωρήσῃ τῆς Κοινωνίας ὑπὸ τὸν ὅρον ὅτι ἐξεπλήρωσε κατὰ τὴν στιγμὴν τῆς ἀποχωρήσεως ἁπάσας τὰς διεθνεῖς αὐτοῦ ὑποχρεώσεις, περιλαμβανομένων καὶ τῶν τῆς παρούσης Συμφωνίας.

Ἄρθρον 2.

Ἡ δρᾶσις τῆς Κοινωνίας, οἵα διαγράφεται ἐν τῇ παρούσῃ Συμφωνίᾳ, ἀσκεῖται διὰ Συνελεύσεως καὶ Συμβουλίου παρ’ οἷς τελεῖ διαρκὴς Γραμματεία.

Ἄρθρον 3.

Ἡ Συνέλευσις ἀποτελεῖται ἐξ Ἀντιπροσώπων τῶν Μελῶν τῆς Κοινωνίας.

Συνέρχεται εἰς ὡρισμένας ἐποχὰς καὶ εἰς πᾶσαν ἄλλην στιγμὴν, ἐὰν αἱ περιστάσεις ἀπαιτῶσι τοῦτο, ἐν τῇ ἕδρᾳ τῆς Κοινωνίας ἡ ἐν οἱῳδήποτε ἄλλῳ δυναμένῳ νὰ ὁρισθῇ τόπῳ.

Ἡ Συνέλευσις ἐπιλαμβάνεται παντὸς ζητήματος ὅπερ ἀνάγεται εἰς τὴν σφαῖραν τῆς δράσεως τῆς Κοινωνίας ἢ θίγει τὴν Εἰρήνην ποῦ Κόσμου.

Ἕκαστον Μέλος τῆς Κοινωνίας δὲν δύναται ν’ ἀριθμῆ ἐν τῇ Συνελεύσει πλείονας τῶν τριῶν Ἀντιπροσώπους, διατίθησι δὲ μίαν μόνον ψῆφον.

Ἄρθρον 4.

Τὸ Συμβούλιον ἀποτελεῖται ἐξ Ἀντιπροσώπων τῶν Προεχουσῶν Συμμάχων καὶ Συνησπισμένων Δυνάμεων ὡς καὶ ἐξ Ἀντιπροσώπων τεσσάρων ἄλλων Μελῶν τῆς Κοινωνίας. Τὰ τέσσαρα ταῦτα Μέλη τῆς Κοινωνίας ὁρίζονται ὑπὸ τῆς Συνελεύσεως ἐλευθέρως καὶ κατὰ περιόδους τῆς ἀρεσκείας αὐτῆς. Οἱ Ἀντιπρόσωποι τοῦ Βελγίου, τῆς Βραζιλίας, τῆς Ἱσπανίας καὶ τῆς Ἑλλάδος ἔσονται Μέλη τοῦ Συμβουλίου μέχρι τῆς πρώτης ὑπὸ τῆς Συνελεύσεως ἐκλογῆς.

Τὸ Συμβούλιον, τῇ ἐγκρίσει τῆς πλειονοψηφίας τῆς Συνελεύσεως, δύναται νὰ ὁρίσῃ ἕτερα Μέλη τῆς Κοινωνίας, ὧν ἡ ἐκπροσώπησις ἔσται ἐφεξῆς διαρκὴς ἐν τῷ Συμβουλίῳ. Τῇ αὐτῇ ἐγκρίσει, δύναται ν’ αὐξήσῃ τὸν ἀριθμὸν τῶν Μελῶν τῆς Κοινωνίας, ἅτινα θὰ ἐκλέγωνται ὑπὸ τῆς Συνελεύσεως ὅπως ἐκπροσωπῶνται ἐν τῷ Συμβουλίῳ.

Τὸ Συμβούλιον συνέρχεται, ὅταν ἀπαιτῶσι τοῦτο αἱ περιστάσεις καὶ ἅπαξ τοὐλάχιστον κατ’ ἔτος, ἐν τῇ ἕδρᾳ τῆς Κοινωνίας ἢ ἐν οἱῳδήποτε ἄλλῳ. δυναμένῳ νὰ ὑποδειχθῇ τόπῳ.

Τὸ Συμβούλιον ἐπιλαμβάνεται παντὸς ζητήματος ἀναγομένου εἰς τὴν σφαῖραν τῆς δράσεως τῆς Κοινωνίας ἢ θίγοντος τὴν εἰρήνην τοῦ Κόσμου.

Πᾶν Μέλος τῆς Κοινωνίας, ὅπερ δὲν ἐκπροσωπεῖται ἐν τῷ Συμβουλίῳ, προσκαλεῖται ν’ ἀποστείλῃ, ὅπως συµπαρεδρεύσῃ, ἀντιπρόσωπον, ὁσάκις ὑπόθεσις ἰδιαιτέρως ἐνδιαφέρουσα τοῦτο φέρεται ἐνώπιον τοῦ Συμβουλίου.

Ἕκαστον μέλος τῆς Κοινωνίας ἐκπροσωπούμενον ἐν τῷ Συμβουλίῳ διατίθησι μίαν μόνον ψῆφον καὶ ἔχει ἕνα μόνον Ἀντιπρόσωπον.

Ἄρθρον 5.

Ἐκτὸς ρητῆς ἐναντίας διατάξεως τῆς παρούσης Συμφωνίας ἢ τῶν ὅρων τῆς. παρούσης Συνθήκης, αἱ ἀποφάσεις τῆς Συνελεύσεως ἢ τοῦ Συμβουλίου λαμβάνονται τῇ ὁμοφωνίᾳ. τῶν ἐκπροσωπουμένων ἐν τῇ Συνεδρίᾳ Μελῶν τῆς Κοινωνίας.

Πάντα τὰ ζητήματα διαδικασίας, τὰ τιθέμενα κατὰ τὰς συνεδρίας τῆς Συνελεύσεως ἢ τοῦ Συμβουλίου, συμπεριλαμβανομένου τοῦ ὁρισμοῦ τῶν ἐπιτροπῶν τῶν ἐντεταλμένων τὴν ἐξέτασιν ἰδιαιτέρων θεμάτων, κανονίζονται ὑπὸ τῆς Συνελεύσεως ἢ τοῦ Συμβουλίου καὶ ἀποφασίζονται κατὰ πλειονοψηφίαν ὑπὸ τῶν ἐκπροσωπουμένων ἐν τῇ Συνεδρίᾳ Μελῶν τῆς Κοινωνίας.

Ἡ πρώτη συνεδρίασις τῆς Συνελεύσεως καὶ ἡ πρώτη συνεδρίασις τοῦ Συμβουλίου γενήσονται ἐπὶ τῇ συγκλήσει τοῦ Προέδρου τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ἀμερικῆς.

Ἄρθρον 6.

Ἡ Διαρκὴς Γραμματεία ἐγκαθίσταται ἐν τῇ ἕδρᾳ τῆς Κοινωνίας. Περιλαμβάνει ἕνα Γενικὸν Γραμματέα καὶ τοὺς ἀναγκαιοῦντας Γραμματεῖς καὶ προσωπικόν.

Ὁ πρῶτος Γενικὸς Γραμματεὺς ὁρίζεται ἐν τῷ Παραρτήματι. Βραδύτερον ὁ Γενικὸς Γραμματεὺς θὰ διορίζηται ὑπὸ τοῦ Συμβουλίου τῇ ἐγκρίσει τῆς πλειονοψηφίας τῆς Συνελεύσεως,

Οἱ Γραμματεῖς καὶ τὸ προσωπικὸν τῆς Γραμματείας διορίζονται ὑπὸ τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως, τῇ ἐγκρίσει τοῦ Συμβουλίου.

Ὁ Γενικὸς Γραμματεὺς τῆς Κοινωνίας εἶναι, δικαιώματι Γενικὸς Γραμματεὺς τῆς Συνελεύσεως καὶ τοῦ Συμβουλίου.

Τὰς δαπάνας τῆς Γραμματείας ὑφίστανται τὰ Μέλη τῆς Κοινωνίας ἐν τῇ ἰδίᾳ ἀναλογίᾳ τῇ ὁριζομένῃ διὰ τὸ Διεθνὲς Γραφεῖον τῆς Παγκοσμίου Ταχυδρομικῆς Ἑνώσεως,

Ἄρθρον 7.

Ἡ ἕδρα τῆς Κοινωνίας ἐγκαθίσταται ἐν Γενεύῃ.

Τὸ Συμβούλιον δύναται ἀνὰ πᾶσαν στιγμήν ν’ ἀπόφασίσῃ τὴν ἐν παντὶ ἄλλῳ τόπῳ ἐγκατάστασιν αὐτῆς.

Πᾶσαι αἱ λειτουργίαι τῆς Κοινωνίας, ἢ τῶν συναφῶν Αὐτῇ ὑπηρεσιῶν, συμπεριλαμβανομένης τῆς Γραμματείας ἐξ ἴσου προσιταὶ εἰς τοὺς ἄνδρας καὶ τὰς γυναῖκας.

Οἱ Ἀντιπρόσωποι τῶν Μελῶν τῆς Κοινωνίας καὶ οἱ Πράκτορες Αὐτῆς ἀπολαύουσιν ἐν τῇ ἐνασκήσει τῶν ἑαυτῶν καθηκόντων τῶν διπλωματικῶν προνομίων καὶ ἀτελειῶν.

Τὰ κτίρια καὶ γήπεδα, τὰ κατεχόμενα ὑπὸ τῆς Κοινωνίας, τῶν ὑπηρεσιῶν καὶ συνεδριάσεων αὐτῆς, εἰσὶν ἀπαραβίαστα.

Ἄρθρον 8.

Τὰ μέλη τῆς Κοινωνίας ἀναγνωρίζουσιν ὅτι ἡ διατήρησις τῆς εἰρήνης ἀξιοῖ τὸν περιορισμὸν τῶν ἐθνικῶν ἐξοπλισμῶν εἰς τὸ ἐλάχιστον ὅριον ὅπερ συμβιβάζεται πρὸς τὴν ἐθνικὴν ἀσφάλειαν καὶ τὴν ἐκτέλεσιν τῶν κοινῇ ἐνεργείᾳ ἐπιβαλλομένων διεθνῶν ὑποχρεώσεων.

Τὸ Συμβούλιον, λαμβάνων ὑπ’ ὄψιν τὴν γεωγραφικὴν θέσιν καὶ τοὺς εἰδικοὺς ὄρους ἑκάστου Κράτους, παρασκευάζει τὰ σχέδια τοῦ περιορισμοῦ τούτου διὰ τὴν ἐξέτασιν καὶ ἀπόφασιν ὑπὸ τῶν διαφόρων Κυβερνήσεων.

Τὰ σχέδια ταῦτα δέον ν’ ἀποτελῶσι τὸ ἀντικείμενον νέας ἐξετάσεως, ἢ, ἐὰν ὑπάρχῃ λόγος ἀναθεωρήσεως, ἀνὰ πᾶσαν τοὐλάχιστον δεκαετίαν.

Μετὰ τὴν ἀποδοχὴν αὐτῶν ὑπὸ τῶν διαφόρων Κυβερνήσεων, αὗται δὲν δύνανται νὰ ὑπερβῶσι τὸ οὕτως ὁρισθὲν ὅριον ἐξοπλισμῶν ἄνευ τῆς συγκαταθέσεως τοῦ Συμβουλίου.

Ἐπειδὴ ἡ ἰδιωτικὴ κατασκευὴ πυρομαχικῶν καὶ ὑλικοῦ πολέμου ἐγείρει σοβαρὰς ἀντιρρήσεις, τὰ Μέλη τῆς Κοινωνίας ἐπιφορτίζουσι τὸ Συμβούλιον ν’ ἀποφασίσῃ περὶ τῶν καταλλήλων μέτρων πρὸς ἀποφυγὴν τῶν ἐξ αὐτῆς δυσαρέστων ἀποτελεσμάτων, λαμβάνον ὑπ’ ὄψιν τὰς ἀνάγκας τῶν Μελῶν ἐκείνων τῆς Κοινωνίας ἅτινα ἀδυνατοῦσι νὰ κατασκευάσωσι τ’ ἀναγκαῖα διὰ τὴν ἀσφάλειαν αὑτῶν πυρομαχικὰ καὶ ὑλικὸν. πολέμου.

Τὰ Μέλη τῆς Κοινωνίας ὑποχρεοῦνται ν’ ἀνταλλάσσωσιν εἰλικρινέστατα καὶ πληρέστατα πᾶσαν πληροφορίαν σχετικὴν πρὸς τὴν κλίμακα τῶν ἐξοπλισμῶν αὑτῶν, τὰ στρατιωτικά, ναυτικὰ καὶ ἀεροπορικὰ προγράμματα καὶ τὴν κατάστασιν τῶν δυναμένων νὰ χρησιμοποιηθῶσι διὰ πολεμικοὺς σκοποὺς βιομηχανιῶν των.

Ἄρθρον 9.

Διαρκὴς ἐπιτροπὴ θέλει σχηματισθῇ ἵνα παρέχῃ εἰς τὸ Συμβούλιον τὴν γνώμην αὐτῆς περὶ τῆς ἐκτελέσεως τῶν διατάξεων τῶν ἄρθρων 1 καὶ 8, ἐν γένει δὲ περὶ τῶν στρατιωτικῶν, ναυτικῶν καὶ ἀεροπορικῶν ζητημάτων.

Ἄρθρον 10.

Τὰ Μέλη τῆς Κοινωνίας ὑποχρεοῦνται νὰ σέβωνται καὶ νὰ διατηρῶσι κατὰ πάσης ἐπιθέσεως τὴν ἐδαφικὴν ἀκεραιότητα καὶ τὴν παροῦσαν πολιτικὴν ἀνεξαρτησίαν ὅλων τῶν Μελῶν τῆς Κοινωνίας. Ἐν περιπτώσει ἐπιθέσεως, ἀπειλῆς ἢ κινδύνου ἐπιθέσεως, τὸ Συμβούλιον κρίνει περὶ τῶν μέσων πρὸς ἐξασφάλισιν τῆς ἐκτελέσεως τῆς ὑποχρεώσεως ταύτης.

Ἄρθρον 11.

Δηλοῦται κατηγορηματικῶς ὅτι πᾶς πόλεμος ἢ ἀπειλὴ πολέμου, ἥτις θίγει ἀμέσως ἢ μὴ ἓν τῶν Μελῶν τῆς Κοινωνίας, ἐνδιαφέρει ὁλόκληρον τὴν Κοινωνίαν καὶ ὅτι ὀφείλει αὕτη νὰ λάβῃ τὰ κατάλληλα μέτρα πρὸς ἀποτελεσματικὴν περιφρούρησιν τῆς εἰρήνης τῶν Ἐθνῶν. Ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, ὁ Γενικὸς Γραμματεὺς συγκαλεῖ ἀμέσως τὸ Συμβούλιον τῇ αἰτήσει παντὸς Μέλους τῆς Κοινωνίας.

Ἐκτὸς τούτου δηλοῦται ὅτι πᾶν Μέλος τῆς Κοινωνίας δικαιοῦται νὰ ἐπικαλεσθῇ φιλικῶς τὴν προσοχὴν τῆς Συνελεύσεως ἢ τοῦ Συμβουλίου ἐπὶ πάσης περιπτώσεως δυναμένης νὰ θίξῃ τὰς διεθνεῖς σχέσεις καὶ ἥτις κατ’ ἀκολουθίαν ἀπειλεῖ νὰ ταράξῃ τὴν εἰρήνην ἢ τὴν μεταξὺ τῶν Ἐθνῶν σύμπνοιαν, ἐξ ἧς ἐξαρτᾶται ἡ εἰρήνη.

Ἄρθρον 12.
Πάντα τὰ Μέλη τῆς Κοινωνίας συμφωνοῦσιν ὅτι, ἐὰν ἐγερθῇ μεταξὺ αὐτῶν διαφορὰ δυναμένη νὰ προκαλέσῃ ρῆξιν θὰ ὑποβάλωσιν αὐτὴν εἴτε εἰς τὴν διαδικασίαν τῆς Διαιτησίας, εἴτε ὑπὸ τὴν ἐξέτασιν τοῦ Συμβουλίου. Συμφωνοῦσιν ἐπίσης ὅτι, ἐν οὐδεμιᾷ περιπτώσει ὀφείλουσι νὰ προσφεύγωσιν εἰς πόλεμον πρὸ τῆς παρελεύσεως τριμήνου προθεσμίας ἀπὸ τῆς ἀποφάσεως τῶν Διαιτητῶν ἢ τῆς ἐκθέσεως τοῦ Συμβουλίου.

Εἰς ὅλας τὰς ὑπὸ τοῦ ἄρθρου τούτου προβλεπομένας περιπτώσεις ἡ ἀπόφασις τῶν Διαιτητῶν δέον νὰ ἐκδίδηται ἐντὸς εὐλόγου προθεσμίας, ἡ δὲ ἔκθεσις τοῦ Συμβουλίου νὰ συντάσσηται ἐντὸς ἓξ μηνῶν ἀφ’ ἧς ἡμέρας ἐπελήφθη τοῦτο τῆς διαφορᾶς.

Ἄρθρον 13.

Τὰ Μέλη τῆς Κοινωνίας συμφωνοῦσιν ὅτι, ἐὰν ἐγερθῇ μεταξὺ αὐτῶν διαφορὰ δεκτικὴ κατὰ τὴν γνώμην των λύσεως διαιτητικῆς καὶ ἐὰν ἡ διαφορὰ αὕτη δὲν δύναται νὰ. διευθετηθῇ ἱκανοποιητικῶς διὰ τῆς διπλωματικῆς ὁδοῦ, ἡ ὑπόθεσις θὰ ὑποβάλληται ἐξ ὁλοκλήρου εἰς τὴν διαιτησίαν.

Μεταξὺ τῶν ἐν γένει δεκτικῶν διαιτητικῆς λύσεως διαφορῶν κηρύσσονται αἱ σχετικαὶ πρὸς τὴν ἑρμηνείαν Συνθήκης τινός, πρὸς πᾶν ζήτημα Διεθνοῦς δικαίου, πρὸς τὴν πραγματικότητα παντὸς γεγονότος, ὅπερ, ἂν ἦτο ἀποδεδειγμένον, θ’ ἀπετέλει ρῆξιν διεθνοῦς ὑποχρεώσεως, ἢ πρὸς τὴν ἔκτασιν ἢ τὴν φύσιν τῆς ὀφειλομένης ἐπανορθώσεως ἐκ τῆς τοιαύτης ρήξεως.

Τὸ διαιτητικὸν Δικαστήριον, εἰς ὃ ὑποβάλλεται ἡ ὑπόθεσις, εἶναι τὸ ὑπὸ τῶν Μελῶν ὑποδεικνυόμενον ἢ τὸ προβλεπόμενον ὑπὸ τῶν μεταξὺ αὐτῶν προηγουμένων Συμβάσεων.

Τὰ Μέλη τῆς Κοινωνίας ὑποχρεοῦνται νὰ ἐκτελῶσι καλῇ τῇ πίστει τὰς ἐκδιδομένας ἀποφάσεις καὶ νὰ μὴ προσφεύγωσιν εἰς πόλεμον κατὰ παντὸς Μέλους τῆς Κοινωνίας τὸ ὁποῖον θὰ συμμορφῶται πρὸς αὐτάς. Ἐν περιπτώσει μὴ ἐκτελέσεως τῆς ἀποφάσεως, τὸ Συμβούλιον προτείνει τὰ μέτρα ἅτινα θὰ ἐξασφαλίσωσι τὰ ἀποτελέσματα ταύτης.

Ἄρθρον 14.

Τὸ Συμβούλιον ἐντέλλεται νὰ παρασκευάσῃ σχέδιον Διαρκοῦς Διεθνοῦς Δικαστηρίου καὶ νὰ ὑποβάλῃ τοῦτο εἰς τὰ Μέλη τῆς Κοινωνίας. Τὸ ἐν λόγῳ Δικαστήριον θὰ ἐπιλαμβάνηται πάσης διεθνοῦς χαρακτῆρος διαφορᾶς, ἣν τὰ Μέλη θὰ τῷ ὑποβάλλωσιν. Ὡσαύτως θὰ γνωμοδοτῇ συμβουλευτικῶς ἐπὶ πάσης διαφορᾶς ἢ παντὸς θέματος ὑποβαλλομένων αὐτῷ ὑπὸ τοῦ Συμβουλίου ἢ τῆς Συνελεύσεως,

Ἄρθρον 15.

Ἐὰν ἀναφυῇ μεταξὺ τῶν Μελῶν τῆς Κοινωνίας διαφορὰ ἱκανὴ νὰ ἐπενέγκῃ ρῆξιν καὶ ἐὰν ἡ διαφορὰ αὕτη δὲν ὑπεβλήθη εἰς τὴν ὑπὸ τοῦ ἄρθρου 13 προβλεπομένην διαιτησίαν, τὰ Μέλη τῆς Κοινωνίας συμφωνοῦσι νἁ ἀγάγωσιν αὐτὴν πρὸ τοῦ Συμβουλίου. Πρὸς τοῦτο ἀρκεῖ ὅπως ἓν τούτων εἰδοποιήσῃ περὶ τῆς διαφορᾶς ταύτης τὸν Γενικὸν Γραμματέα, ὅστις λαμβάνει πάντα τὰ κατάλληλα μέτρα πρὸς πλήρη ἀνάκρισιν καὶ ἐξέτασιν αὐτῆς.

Ἐν βραχυτάτῳ τὰ Μέλη ὀφείλουσι νὰ τῷ ἀνακοινώσωσι τὴν ἔκθεσιν τοῦ ζητήματος αὐτῶν μεθ’ ὅλων τῶν οὐσιωδῶν γεγονότων καὶ τῶν δικαιολογητικῶν ἐγγράφων. Τὸ Συμβούλιον δύναται νὰ διατάξῃ τὴν ἄμεσον ταύτης δημοσίευσιν.

Τὸ Συμβούλιον καταβάλλει πᾶσαν προσπάθειαν ὅπως ἐπιτύχῃ τὸν διακανονισμὸν τῆς διαφορᾶς. Ἐὰν δὲ ἐπιτευχθῇ τοῦτο, δημοσιεύει, ἐν ᾧ μέτρῳ κρίνει σκόπιμον, ἔκθεσιν ἀναφέρουσαν τὰ γεγονότα, τὰς συναφεῖς ἐξηγήσεις καὶ τοὺς ὄρους τοῦ ἐν λόγῳ διακανονισμοῦ.

Ἐὰν δὲν καταστῇ δυνατὸν νὰ διευθετηθῇ ἡ διαφορά, τὸ Συμβούλιον συντάσσει καὶ δημοσιεύει ἔκθεσιν, ὁμοφώνως ἢ κατὰ πλειονοψηφίαν, ὅπως καταστήσῃ γνωστὰ τὰ περιστατικὰ τῆς διαφορᾶς καὶ τὰς λύσεις ἂς συνιστᾷ ὡς δικαιοτέρας καὶ μᾶλλον ἐπὶ τοῦ προκειμένου προσαρμοζομένας.

Πᾶν Μέλος τῆς Κοινωνίας ἐκπροσωπούμενον ἐν τῷ Συμβουλίῳ δύναται ὡσαύτως νὰ δημοσιεύσῃ ἔκθεσιν περὶ τῶν γεγονότων τῆς διαφορᾶς καὶ τὰς ἰδίας αὐτοῦ προτάσεις.

Ἐὰν ἡ ἔκθεσις τοῦ Συμβουλίου γίνῃ ὁμοφώνως δεκτὴ, τῆς ψήφου τῶν Ἀντιπροσώπων τῶν Μερῶν μὴ ἀριθμουμένης ἐν τῷ ὑπολογισμῷ τῆς ἐν λόγῳ παμφηφίας, τὰ Μέλη τῆς Κοινωνίας ὑποχρεοῦνται νὰ μὴ προσφύγωσιν εἰς πόλεμον κατ’ οὐδενὸς Μέρους ὅπερ συμμορφοῦται πρὸς τὰς προτάσεις τῆς ἐκθέσεως.

Ἐν ᾗ περιπτώσει τὸ Συμβούλιον δὲν ἐπιτυγχάνει τὴν ἀποδοχὴν τῆς ἐκθέσεώς του ὑφ’ ὅλων τῶν ἄλλων αὑτοῦ Μελῶν, πλὴν τῶν Ἀντιπροσώπων τῶν ὑπὸ διαφορὰν Μερῶν, τὰ Μέλη τῆς Κοινωνίας ἐπιφυλάσσουσιν ἑαυτοῖς τὸ δικαίωμα νὰ ἐνεργήσωσιν ὡς θὰ κρίνωσιν ἀναγκαῖον πρὸς τήρησιν τοῦ Δικαίου καὶ τῆς Δικαιοσύνης.

Ἐὰν ἓν ἐκ τῶν Μερῶν ἰσχυρίζηται, τὸ δὲ Συμβούλιον ἀναγνωρίζῃ, ὅτι ἡ διαφορὰ ἀνάγεται εἰς ζήτημα ὅπερ τὸ Διεθνὲς Δίκαιον ἀφίνει εἰς τὴν ἀποκλειστικὴν ἁρμοδιότητα τοῦ ἐν λόγῳ Μέρους, τὸ Συμβούλιον θὰ βεβαιώσῃ τοῦτο ἐν ἐκθέσει, ἀλλὰ χωρὶς νὰ συστήσῃ οὐδεμίαν λύσιν.

Τὸ Συμβούλιον δύναται εἰς πάσας τὰς περιπτώσεις,, τὰς προβλεπομένας ὑπὸ τοῦ παρόντος ἄρθρου νὰ, ἀγάγῃ τὴν διαφορὰν ἐνώπιον τῆς Συνελεύσεως. Ἡ Συνέλευσις ὀφείλει ἐπίσης νὰ ἐπιληφθῇ τῆς διαφορᾶς τῇ αἰτήσει τινὸς τῶν Μερῶν. Ἡ αἴτησις αὕτη δέον νὰ ὑποβληθῇ ἐντὸς δεκατεσσάρων ἡμερῶν ἀφ’ ἧς στιγμῆς ἡ διαφορὰ ἤχθη ἐνώπιον τοῦ Συμβουλίου.

Ἐν πάσῃ ὑποβαλλομένῃ εἰς τὴν Συνέλευσιν ὑποθέσει, αἱ διατάξεις τοῦ παρόντος ἄρθρου καὶ τοῦ ἄρθρου 12, αἱ σχετικαὶ πρὸς τὴν ἐνέργειαν καὶ τὰς ἐξουσίας ταῦ Συμβουλίου, ἐφαρμόζονται ἐπίσης εἰς τὴν ἐνέργειαν καὶ τὰς ἐξουσίας τῆς Συνελεύσεως. Ἐννοεῖται ὅτι ἔκθεσις καταρτιζομένη ὑπὸ τῆς Συνελεύσεως τῇ ἐγκρίσει τῶν Ἀντιπροσώπων τῶν Μελῶν τῆς Κοινωνίας, τῶν ἐκπροσωπουμένων ἐν τῷ Συμβουλίῳ, καὶ τῇ πλειονοψηφίᾳ τῶν ἄλλων Μελῶν τῆς Κοινωνίας, ἀποκλεισμένων ἐν ἑκάστῃ περιπτώσει τῶν Ἀντιπροσώπων τῶν Μερῶν, ἔχει τ’ αὐτὰ ὡς καὶ ἡ ἔκθεσις τοῦ Συμβουλίου ἀποτελέσματα, γιγνομένη ὁμοφώνως δεκτὴ ὑπὸ τῶν ἄλλων Μελῶν του, πλὴν τῶν Ἀντιπροσώπων τῶν Μερῶν.

Ἄρθρον 16.

Ἐὰν Μέλος τῆς Κοινωνίας προσφύγῃ εἰς πόλεμον, παρὰ τὰς ἀναληφθείσας διὸ τῶν ἄρθρων 12, 13 καὶ 15 ὑποχρεώσεις θεωρεῖται ipso facto ὡς ἐνεργῆσαν πρᾶξιν πολεμικὴν ἐναντίον ὅλων τῶν ἄλλων Μελῶν τῆς Κοινωνίας. Ταῦτα ὑποχρεοῦνται νὰ διακόψωσι παραχρῆμα πάσας τὰς μετ’ αὐτοῦ ἐμπορικὰς ἢ δημοσιονομικὰς, σχέσεις, ν’ ἀπαγορεύσωσι πάσας τὰς σχέσεις τὰς, μεταξὺ τῶν ἰδίων ὑπηκόων καὶ τῶν τοῦ ἐν ρήξει πρὸς τὴν Συμφωνίαν διατελοῦντος Κράτους, νὰ ἐνεργήσωσι τὴν παῦσιν πάσης οἰκονομικῆς ἐμπορικῆς ἢ προσωπικῆς ἐπικοινωνίας μεταξὺ τῶν ὑπηκόων τοῦ Κράτους τούτου καὶ τῶν ὁμοεθνῶν παντὸς ἄλλου Κράτους Μέλους ἢ μὴ τῆς Κοινωνίας.

Ἐν τῇ περιπτώσει ταύτῃ, τὸ Συμβούλιον ὀφείλει νὰ συστήσῃ εἰς τὰς διαφόρους ἐνδιαφερομένας Κυβερνήσεις τὸν ἀριθμὸν τῶν στρατιωτικῶν, ναυτικῶν ἢ ἀεροπορικὸν δυνάμεων, δι’ ὧν τὰ Μέλη τῆς Κοινωνίας θὰ καταρτίσωσιν ἀμοιβαίως τὰς ἐνόπλους δυνάμεις τὰς προωρισμένας νὰ ἐπιβάλωσι τὸν σεβασμὸν πρὸς τὰς ὑποχρεώσεις τῆς Κοινωνίας.

Ἐκτὸς τούτου τὰ Μέλη τῆς Κοινωνίας συμφωνοῦσι νὰ παρέχωσι πρὸς ἄλληλα ἀμοιβαίαν συνδρομὴν ἐν τῇ ἐκτελέσει τῶν ληφθησομένων, δυνάμει τοῦ παρόντος ἄρθρου, οἰκονομικῶν καὶ δημοσιονομικῶν μέτρων, πρὸς περιορισμὸν εἰς τὸ ἐλάχιστον τῶν δυναμένων ἐκ τῶν μέτρων τούτων νὰ προκύψωσι ζημιῶν καὶ δυσαρέστων συνεπειῶν. Ὡσαύτως παρέχουσιν ἀμοιβαίαν πρὸς ἄλληλα συνδρομήν, ὅπως ἀντιστῶσι κατὰ παντὸς εἰδικοῦ μέτρου, στρεφομένου ἐναντίον τινὸς ἐξ αὐτῶν ὑπὸ τοῦ διατελοῦντος ἐν ρήξει πρὸς τὴν Συμφωνίαν Κράτους. Λαμβάνουσι τ’ ἀναγκαῖα μέτρα ὅπως διευκολύνωσι τὴν διὰ τοῦ ἐδάφους αὐτῶν διέλευσιν τῶν στρατιωτικῶν δυνάμεων παντὸς Μέλους τῆς Κοινωνίας, ἐν κοινῇ δράσει μετέχοντος ἵνα καταστήσῃ σεβαστὰς τὰς ὑποχρεώσεις τῆς Κοινωνίας.

Δύναται ν’ ἀποβληθῇ τῆς Κοινωνίας πᾶν Μέλος, ὅπερ κατέστη ἔνοχον παραβιάσεώς τινος τῶν ὑποχρεώσεων τῶν ἀπορρεουσῶν ἐκ τῆς Συμφωνίας. Ἡ ἀποβολὴ ἀποφασίζεται διὰ τῆς ψήφου ὅλων τῶν ἄλλων Μελῶν τῆς Κοινωνίας τῶν ἐκπροσωπουμένων ἐν τῷ Συμβουλίῳ.

Ἄρθρον 17.

Ἐν περιπτώσει διαφορᾶς μεταξὺ δύο Κρατῶν, ὧν τὸ ἕτερον μόνον τυγχάνει Μέλος τῆς Κοινωνίας ἢ οὐδέτερον τούτων μετέχει ταύτης, τὸ μὴ μετέχον ἢ τὰ μὴ μετέχοντα τῆς Κοινωνίας Κράτη καλοῦνται ὅπως ὑποβληθῶσιν εἰς τὰς ἐπιβαλλομένας εἰς τὰ Μέλη Αὐτῆς ὑποχρεώσεις, ἐπὶ τῷ τέλει διακανονισμοῦ τῆς διαφορᾶς, ὑφ’ οὓς ὄρους ἤθελε κρίνει δικαίους τὸ Συμβούλιον. Ἐὰν ἡ πρόσκλησις αὕτη γίνῃ δεκτή, ἐφαρμόζονται αἱ διατάξεις τῶν ἄρθρων 12 ἕως 16, ὑπὸ τήν ἐπιφύλαξιν τῶν κριθησομένων ὑπὸ τοῦ Συμβουλίου ἀναγκαίων τροποποιήσεων.

Ἅμα τῇ ἀποστολῇ τῆς προσκλήσεως ταύτης τὸ Συμβούλιόν προβαίνει εἰς ἀνάκρισιν περὶ τῶν περιστατικῶν τῆς διαφορᾶς καὶ προτείνει οἷον μέτρον φαίνεται αὐτῷ ἄριστον καὶ ἀποτελεσματικώτατον ἐν τῇ εἰδικῇ περιπτώσει.

Ἐὰν τὸ προσκληθὲν Κράτος, ἀρνούμενον ἀποδεχθῇ τὰς ἐπὶ τῷ τέλει διακανονισμοῦ τῆς διαφορᾶς ὑποχρεώσεις τῶν μελῶν τῆς Κοινωνίας, καταφύγῃ εἰς πόλεμον ἐναντίον Μέλους τινὸς τῆς Κοινωνίας, ἐφαρμόζονται κατ’ αὐτοῦ αἱ διατάξεις τοῦ ἄρθρου 16.

Ἐὰν τὰ δύο προσκληθέντα Μέρη ἀρνηθῶσι ν’ ἀποδεχθῶσι τὰς ἐπὶ τῷ τέλει διακανονισμοῦ τῆς διαφορᾶς ὑποχρεώσεις τῶν Μελῶν της Κοινωνίας, τὸ Συμβούλιον δύναται νὰ λάβῃ πάντα τὰ μέτρα καὶ νὰ ποιήσηται πᾶσαν πρότασιν δυναμένην νὰ προλάβῃ τὰς ἐχθροπραξίας καὶ νὰ ἐπιλύσῃ τὴν διένεξιν.
Ἄρθρον 18.

Πᾶσα Συνθήκη ἢ Διεθνὴς ὑποχρέωσις, συνομολογηθησομένη ἐν τῷ μέλλοντι ὑπὸ Μέλους τῆς Κοινωνίας, δέον νὰ πρωτοκολλᾶται ἀμέσως παρὰ τῆς Γραμματείας καὶ νὰ δημοσιεύηται, ὡς τάχιστα ὑπ’ αὐτῆς.

Οὐδεμία τῶν Συνθηκῶν τούτων ἢ Διεθνῶν ὑποχρεώσεων θέλει εἶναι ὑποχρεωτικὴ πρὸ τῆς πρωτοκολλήσεως αὐτῆς.

Ἄρθρον 19.

Ἡ Συνέλευσις δύναται, ἀπὸ καιροῦ εἰς καιρόν, νὰ καλῇ τὰ Μέλη τῆς Κοινωνίας ὅπως προβαίνωσιν εἰς νέαν ἐξέτασιν τῶν Συνθηκῶν, αἵτινες κατέστησαν ἀνεφάρμοστοι, ὡς καὶ πάσης διεθνοῦς καταστάσεως, ἧς ἡ διατήρησις ἠδύνατο νὰ θέσῃ ἐν κινδύνῳ τὴν εἰρήνην τοῦ Κόσμου.

Ἄρθρον 20.

Τὰ Μέλη τῆς Κοινωνίας ἀναγνωρίζουσι, τὸ ἐφ’ ἑαυτοῖς, ὅτι ἡ παροῦσα Συνθήκη καταργεῖ πάσας τὰς μὴ συμβιβαζομένας πρὸς τοὺς ὄρους αὑτῆς ὑποχρεώσεις ἢ inter se συνεννοήσεις καὶ ὑποχρεοῦνται ἐπισήμως νὰ μὴ συνομολογῶσιν εἰς τὸ μέλλον τοιαύτας.

Ἐὰν Μέλος τι πρὸ τῆς εἰσόδου αὐτοῦ εἰς τὴν Κοινωνίαν εἶχεν ἀναλάβει ὑποχρεώσεις ἀσυμβιβάστους πρὸς τοὺς ὅρους τῆς παρούσης Συμφωνίας ὀφείλει νὰ λάβῃ ἄμεσά μέτρα ὅπως ἀπαλλαγῇ τῶν ὑποχρεώσεων τούτων.

Ἄρθρον 21.

Διεθνεῖς ὑποχρεώσεις, οἷαι αἱ Συμβάσεις περὶ Διαιτησίας καὶ αἱ τοπικαὶ Συνεννοήσεις, ὡς τὸ δόγμα τοῦ Monroe, αἵτινες ἐξασφαλίζουσι τὴν διατήρησιν τῆς εἰρήνης, δὲν θεωροῦνται ἀσυμβίβαστοι πρὸς οὐδεμίαν τῶν διατάξεων τῆς παρούσης Συμφωνίας.

Ἄρθρον 22.

Αἱ ἑπόμεναι Ἀρχαὶ ἐφαρμόζονται ἐπὶ τῶν ἀποικιῶν καὶ τῶν χωρῶν αἵτινες, συνεπείᾳ τοῦ πολέμου, ἔπαυσαν νὰ διατελῶσιν ὑπὸ τὴν κυριαρχίαν τῶν Κρατῶν, τὰ ὁποῖα προγενεστέρως ἐκυβέρνων ταύτας καὶ αἵτινες οἰκοῦνται ὑπὸ Λαῶν μὴ εἰσέτι ἱκανῶν, ὅπως διοικῶνται ἀφ’ ἑαυτῶν ὑπὸ τὰς ἰδιαιτέρως δυσχερεῖς τοῦ συγχρόνου Κόσμου συνθήκας. Ἡ εὐημερία καὶ ἡ ἀνάπτυξις τῶν Λαῶν τούτων ἀποτελοῦσιν ἱερὰν ἐκπολιτιστικὴν ἀποστολὴν καὶ προσήκει νὰ περιληφθῶσιν ἐν τῇ παρούσῃ Συμφωνίᾳ ἐγγυήσεις διὰ τὴν πραγμάτωσιν τῆς ἀποστολῆς ταύτης.

Ἡ καλλιτέρα μέθοδος, ὅπως πρακτικῶς ἐπιτευχθῇ ἡ ἀρχὴ αὕτη, εἶνε ν’ ἀνατεθῇ ἡ κηδεμονία τῶν Λαῶν τούτων εἰς τὰ ἀνεπτυγμένα Ἔθνη, τὰ ὁποῖα, λόγῳ τῶν πόρων, τῆς πείρας ἡ τῆς γεωγραφικῆς αὐτῶν θέσεως, δύνανται κάλλιον παντὸς ἄλλου ν’ ἀναλάβωσι τὴν ἐν λόγῳ εὐθύνην καὶ τὰ ὁποῖα συγκατατίθενται νὰ τὴν ἀποδεχθῶσι. Τὰ Ἔθνη ταῦτα θὰ ἤσκουν τὴν τοιαύτην κηδεμονίαν ὑπὸ τὴν ἰδιότητα Ἐντολοδόχου τῆς Κοινωνίας καὶ ἐν ὀνόματι Αὐτῆς,

Ὁ χαρακτὴρ τῆς Ἐντολῆς δέον νὰ διαφέρῃ κατὰ τὸν βαθμὸν τῆς ἀναπτύξεως τοῦ Λαοῦ, τὴν γεωγραφικὴν θέσιν τῆς χώρας, τὰς οἰκονομικὰς αὐτῆς συνθήκας καὶ πᾶσαν ἀνάλογον περίπτωσιν.

Ὡρισμέναι Κοινότητες, ἀνήκουσαι ἄλλοτε εἰς τὴν Ὀθωμανικὴν. Αὐτοκρατορίαν, ἐξίχθησαν εἰς τοιοῦτον βαθμὸν ἀναπτύξεως, ὥστε ἡ ὕπαρξίς των ὡς Ἐθνῶν ἀνεξαρτήτων δύναται ν’ ἀναγνωρισθῇ προσωρινῶς, ὑπὸ τὸν ὅρον ὅπως αἱ Συμβουλαὶ καὶ ἡ συνδρομὴ Ἐντολοδόχου τινὸς καθοδηγῶσι τὴν διοίκησιν αὐτῶν μέχρις οὗ καταστῶσιν ἱκαναὶ ὅπως αὐτοδιοικῶνται. Οἱ πόθοι τῶν ἐν λόγῳ Κοινοτήτων δέον ἐν τοῖς πρώτοις νὰ ληφθῶσιν ὑπ’ ὄψιν ἐν τῇ ἐκλογῇ Ἐντολοδόχου.

Ὁ βαθμὸς τῆς ἀναπτύξεως ἐν ᾧ διατελοῦσιν ἕτεροι Λαοί, ἰδίως οἱ τῆς Κεντρῴας Ἀφρικῆς, ἀπαιτεῖ ὅπως ὁ Ἐντολοδόχος ἀναλάβῃ παρ’ αὐτοῖς τὴν διοίκησιν τῆς Χώρας ἐπὶ ὅροις, οἵτινες, συνδυαζόμενοι πρὸς τὴν ἀπαγόρευσιν καταχρήσεων, ὡς ἡ ἐμπορία τῶν δούλων, ἡ ἐμπορία τῶν ὅπλων καὶ τοῦ οἰνοπνεύματος, τοῦτο μὲν θὰ ἐγγυηθῶσι τὴν ἐλευθερία τῆς συνειδήσεως καὶ τῆς θρησκείας — ἄνευ ἄλλων. περιορισμῶν, πλὴν τῶν δυναμένων νὰ ἐπιβάλῃ ἡ τήρησις τῆς δημοσίας τάξεως καὶ τῶν χρηστῶν ἠθῶν — τὴν ἀπαγόρευσιν ἀνεγέρσεως ὀχυρωμάτων ἢ ἐγκαταστάσεως στρατιωτικῶν ἢ ναυτικῶν βάσεων καὶ παροχῆς στρατιωτικῆς ἐκπαιδεύσεως εἰς τοὺς Ἰθαγενεῖς, ἐκτὸς τῆς ἀναγκαιούσης διὰ τὴν ἀστυνομίαν καὶ τὴν ἄμυναν τῆς χώρας, τοῦτο δὲ θὰ ἐξασφαλίσωσιν εἰς τὰ ἄλλα Μέρη τῆς Κοινωνίας ὄρους ἰσότητος διὰ τὰς συναλλαγὰς καὶ τὸ ἐμπόριον.

Τέλος ὑπάρχουσι χῶραι, ὡς αἱ Νοτιοδυτικαὶ Ἀφρικανικαὶ καὶ νῆσοί τινες τοῦ Νοτίου Εἰρηνικοῦ, αἵτινες, ὡς ἐκ τοῦ ἀραιοῦ αὐτῶν πληθυσμοῦ, τῆς περιωριομένης ἐπιφανείας τῆς ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τῶν Κέντρων τοῦ Πολιτισμοῦ, τῆς γεωγραφικῆς γειτνιάσεως πρὸς τὴν χώραν τοῦ Ἐντολοδόχου ἢ ἄλλων λόγων, θὰ ἠδύνατο κάλλιον νὰ διοικῶνται ὑπὸ τοὺς Νόμους τοῦ Ἐντολοδόχου, ὡς μέρος ἀναπόσπαστον τῆς χώρας του, ὑπὸ τὴν ἐπιφύλαξιν τῶν προβλεπομένων ἀνωτέρω ἐγγυήσεων ἐν τῷ συμφέροντι τοῦ Ἰθαγενοῦς πληθυσμοῦ.

Ἐν πάσαις ταῖς περιπτώσεσιν ὁ Ἐντολοδόχος ὀφείλει ν’ ἀποστείλῃ ἐτησίως εἰς τὸ Συμβούλιον ἔκθεσιν ἀφορῶσαν τὰς χώρας, διὰ τὴν κηδεμονίαν τῶν ὁποίων ἐνετάλη.

Ἐὰν ὁ βαθμὸς τῶν ἐνασκηθησομένων παρὰ τοῦ Ἐντολοδόχου Ἐξουσίας, Ἐλέγχου καὶ Διοικήσεως δὲν ἀπετέλεσεν ἀντικείμενον προηγουμένης Συμβάσεως μεταξὺ τῶν Μελῶν τῆς Κοινωνίας, ρητῶς θέλει ἀποφανθῇ ἐπὶ τῶν θεμάτων τούτων τὸ Συμβούλιο».

Διαρκὴς Ἐπιτροπὴ θέλει ἐπιφορτισθῇ μὲ τὴν λῆψιν καὶ ἐξέτασιν τῶν ἐτησίων ἐκθέσεων τῶν Ἐντολοδόχων καὶ τὴν παροχὴν εἰς τὸ Συμβούλιον γνωμοδοτήσεων ἐπὶ πάντων τῶν σχετικῶν πρὸς τὴν ἐκτέλεσιν τῶν ἐντολῶν ζητημάτων.

Ἄρθρον 23.

Συμφώνως πρὸς τὰς διατάξεις τῶν νῦν ὑφισταμένων καὶ τῶν μετέπειτα συνομολογηθησομένων Διεθνῶν Συμβάσεων, καὶ ὑπὸ τὴν ἐπιφύλαξιν αὐτῶν, τὰ Μέλη τῆς Κοινωνίας:

α′) θὰ καταβάλωσι πᾶσαν προσπάθεια» ὅπως ἐξασφαλίσωσι καὶ διατηρήσωσιν ὄρους ἐργασίας δικαίους καὶ ἀνθρωπίνους διὰ τοὺς ἄνδρας, τὰς γυναῖκας καὶ τὰ παιδία, οὐ μόνον ἐν ταῖς ἰδίαις, ἀλλὰ καὶ ἐν πάσαις ταῖς ἄλλαις χώραις, ἐφ’ ὧν ἐκτείνονταν αἱ ἐμπορικαὶ καὶ βιομηχανικαὶ αὑτῶν σχέσεις, καὶ ἐπὶ τῷ σκοπῷ τούτῳ θὰ ἱδρύσωσι καὶ καλλιεργήσωσι τὰς ἀναγκαίας διεθνεῖς ὀργανώσεις.

β′) Ὑποχρεοῦνται ὅπως ἐξασφαλίσωσι φιλοδικαίαν συμπεριφορὰν πρὸς τοὺς Ἰθαγενεῖς Λαοὺς ἐν ταῖς ὑπὸ τὴν Διοίκησιν αὐτῶν χώραις.

γ′) Ἀναθέτουσιν εἰς τὴν Κοινωνίαν τῶν Ἐθνῶν τὸν Γενικὸν Ἔλεγχον τῶν συμφωνιῶν, αἵτινες ἀφορῶσι τὴν ἐμπορίαν τῶν γυναικῶν καὶ παίδων, τὴν ἐμπορίαν τοῦ ὀπίου καὶ τῶν ἄλλων ἐπιβλαβῶν φαρμάκων.

δ′) Ἀναθέτουσιν εἰς τὴν Κοινωνίαν τῶν Ἐθνῶν τὸν Γενικὸν Ἔλεγχον τοῦ ἐμπορίου τῶν ὅπλων καὶ πολεμοφοδίων μετὰ τῶν χορῶν ἐν αἷς ὁ Ἔλεγχος τοῦ ἐμπορίου τούτου τυγχάνει ἀπαραίτητος διὰ τὸ κοινὸν συμφέρον.

ε′) Θὰ λάβωσι τ’ ἀναγκαῖα μέτρα ὅπως ἐξασφαλίσωσι τὴν ἐγγύησιν καὶ διατήρησιν τῆς ἐλευθερίας τῶν συγκοινωνιῶν καὶ τῆς διαμετακομίσεως ὡς καὶ τὴν δικαίαν διεξαγωγὴν τοῦ ἐμπορίου ὅλων τῶν Μελῶν τῆς Κοινωνίας, ἐξυπακουομένου ὅτι αἱ εἰδικαὶ ἀνάγκαι τῶν ἐρημωθεισῶν χωρῶν κατὰ τὴν διάρκειαν τοῦ πολέμου 1914 ἕως 1918 θέλουσι ληφθῇ ὑπ’ ὄψιν.

ϛ′) Θὰ προσπαθήσωσι νὰ λάβωσι διεθνῆ μέτρα πρὸς πρόληψιν καὶ καταπολέμησιν τῶν ἀσθενειῶν.

Ἄρθρον 24.

Ὑπὸ τὴν ἐπιφύλαξιν τῆς συγκαταθέσεως τῶν Συμβαλλομένων, πάντα τὰ προγενεστέρως διὰ συλλογικῶν Συνθηκῶν ἱδρυθέντα Διεθνῆ Γραφεῖα, θὰ τεθῶσιν ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν τῆς Κοινωνίας. Ἅπαντα τὰ λοιπὰ Διεθνῆ Γραφεῖα καὶ ἅπασαι αἱ Ἐπιτροπαὶ διὰ τὸν διακανονισμὸν ὑποθέσεων διεθνοῦς συμφέροντος, ἅτινα θὰ δημιουργηθῶσι μεταγενεστέρως, θὰ τεθῶσιν ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν τῆς Κοινωνίας.

Διά πάντα τὰ Διεθνοῦς συμφέροντος ζητήματα, τὰ κανονιζόμενα μὲν ὑπὸ Γενικῶν Συμβάσεων, μὴ ὑπαγόμενα δὲ εἰς τὸν Ἔλεγχον Ἐπιτροπῶν ἢ Διεθνῶν Γραφείων, ὀφείλει ἡ Γραμματεία τῆς Κοινωνίας, ἐὰν τὰ ἐνδιαφερόμενα Μέρη αἰτήσωσι τοῦτο καὶ τὸ Συμβούλιον συγκατατίθεται, νὰ συλλέγῃ καὶ διανέμῃ πάσας τὰς χρησίμους πληροφορίας καὶ νὰ παρέχῃ πᾶσαν ἀναγκαίαν ἢ εὐκταίαν συνδρομήν.

Τὸ Συμβούλιον δύναται ν’ ἀποφασίση ὅπως εἰς τὰς δαπάνας τῆς Γραμματείας περιληφθῶσι καὶ τὰ ἔξοδα παντὸς Γραφείου ἢ Ἐπιτροπῆς διατελούσης ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν τῆς Κοινωνίας.

Ἄρθρον 25.
Τὰ Μέλη τῆς Κοινωνίας ὑποχρεοῦνται νὰ ἐνθαρρύνωσι καὶ εὐνοῶσι τὴν ἐγκατάστασιν καὶ συνεργασίαν τῶν ἁρμοδίως ἐγκεκριμένων Ἐθνικῶν Ἐθελοντικῶν Ὀργανώσεων τοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ, αἵτινες ἀποσκοποῦσιν εἰς τὴν βελτίωσιν τῆς ὑγείας, τὴν προληπτικὴν ἄμυναν κατὰ τῶν ἀσθενειῶν καὶ τὴν ἀνακούφισιν τοῦ πόνου ἐν τῷ κόσμῳ.

Τροποποιήσεις τῆς παρούσης Συμφωνίας θὰ ἰσχύωσιν ἀπὸ τῆς κυρώσεως αὐτῶν ὑπὸ τῶν Μελῶν τῆς Κοινωνίας, ὧν οἱ ἀντιπρόσωποι ἀποτελοῦσι τὸ Συμβούλιον, καὶ ὑπὸ τῆς πλειονοψηφίας τῶν Μελῶν, ὧν οἱ Ἀντιπρόσωποι ἀποτελοῦσι τὴν Συνέλευσιν.

Πᾶν Μέλος τῆς Κοινωνίας εἶναι ἐλεύθερον νὰ μὴ ἀποδεχθῇ τὰς ἐπιφερομένας εἰς τὴν Συμφωνίαν τροποποιήσεις, ἀλλ’ οὕτω παύει νὰ μετέχῃ τῆς Κοινωνίας.


ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

I. ΜΕΛΗ ΑΡΧΙΚΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ
ΥΠΟΓΡΑΨΑΝΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙ ΕΙΡΗΝΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΝ
ΗΝΩΜΕΝΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑΙ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΑΪΤΗ
ΒΕΛΓΙΟΝ ΕΛΖΑΖΗ
ΒΟΛΙΒΙΑ ΟΝΔΟΥΡΑ
ΒΡΑΖΙΛΙΑ ΙΤΑΛΙΑ
ΒΡΕΤΤΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΙΑΠΩΝΙΑ
ΚΑΝΑΔΑΣ ΛΙΒΕΡΙΑ
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ ΝΙΚΑΡΑΓΟΥΑ
ΝΟΤΙΟΣ ΑΦΡΙΚΗ ΠΑΝΑΜΑΣ
ΝΕΑ ΖΗΛΑΝΔΙΑ ΠΕΡΟΥΒΙΑ
ΙΝΔΙΑΙ ΠΟΛΩΝΙΑ
ΚΙΝΑ ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ
ΚΟΥΒΑ ΡΟΥΜΑΝΙΑ
ΙΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΣΕΡΒΟ―ΚΡΟΑΤΟ―ΣΛΟΒΕΝΙΚΟΝ ΚΡΑΤΟΣ
ΓΑΛΛΙΑ ΣΙΑΜ
ΕΛΛΑΣ ΤΣΕΧΟ―ΣΛΟΒΑΚΙΑ
ΓΟΥΑΤΕΜΑΛΑ ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ
ΚΡΑΤΗ ΠΡΟΣΚΛΗΘΕΝΤΑ ΟΠΩΣ ΠΡΟΣΧΩΡΗΣΩΣΙΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΙΑΝ
ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ ΚΑΤΩ—ΧΩΡΑΙ
ΧΙΛΗ ΠΕΡΣΙΑ
ΚΟΛΟΜΒΙΑ ΣΑΛΒΑΔΩΡ
ΔΑΝΙΑ ΣΟΥΗΔΙΑ
ΙΣΠΑΝΙΑ ΕΛΒΕΤΙΑ
ΝΟΡΒΗΓΙΑ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ
ΠΑΡΑΓΟΥΑΗ
II. ΠΡΩΤΟΣ ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ
Ο ΕΝΤΙΜΟΣ ΣΕΡ ΙΑΚΩΒΟΣ ΕΡΙΚ ΝΤΡΟΥΜΟΝΔ.