Στο θάνατο του Σπυρίδωνος Μαρκορά
| Στὸ θάνατο τοῦ Σπυρίδωνος Μαρκορᾶ Συγγραφέας: |
| Τα έργα του Λορέντσου Μαβίλη (1922) |
Θανάτου στοχασμός, ἀνήμερο γεράκι,
Ἐσκόρπισε μὲ μιᾶς τὰ ὁλόχαρα ἐρωτούδια,
Ποῦ στολισμένα μὲ χιλιόχρωμα λουλούδια
Μοῦ λέγαν τὸ καθέν’ ἀπ’ ἕνα τραγουδάκι.
Καὶ μυρολόγια τοῦ καϋμοῦ, μαῦρο φαρμάκι,
Ἀκούονται ἀντὶς ἀπὸ χαρᾶς γλυκὰ τραγούδια·
Στίχοι ποὺ σὰ χρυσᾶ πετοῦσαν ψυχαρούδια
Μελανοὶ τώρα, μελανοὶ ’ναι σὰν κοράκοι.
Μὰ ξάφνου ἄσπρο κατάσπρο τάφο βλέπ’ ὀμπρός μου,
Κ’ ἕνα στεφάνι ἡ λευκοφόρα Καλωσύνη
Ἀπάνου του κρατεῖ θαμπόνοντας τὸ φῶς μου·
Καὶ γύρω της μοσκοβολοῦν ἄχραντοι κρίνοι
Μὲ ἀτάραχη ὀμορφιά, μὲ μάγεμα ἄλλου κόσμου,
Σὰν πράξες ἀγαθὲς ποῦ ἡ λάμψη τους δὲ σβύνει.
ΑΘΗΝΑΙ 1892