Στον παιγνιδιάρη Έρωτα
| Στον παιγνιδιάρη Έρωτα Συγγραφέας: |
Έρωτά μου παιγνιδιάρη,
να μου κάμης κάποια χάρι
σου ζητώ ξεχωριστή.
Την αγάπη που λατρεύω
οχ τ' εσένα τη γυρεύω,
σένα, απ' όλες χωριστή.
Νοστιμάδες, χάρες, κάλλη,
ας τα έχη η μια κι η άλλη,
ας τα χαίρουνται πολλές,
Αφροδίτες σ' ωραιότη
οχ την ύστερη ως την πρώτη,
ας φαντάζουν οι καλές.
Η αγάπη μου μ' αρέγει,
κι η καρδιά μου σαν τη στρέγη,
θελά ήμουν ευτυχής.
Μόνε ξέρεις, Έρωτά μου,
και νογάς τα βάσανά μου,
που με θλίβουν απαρχής.
Κι ιδικής σου εξ αιτίας,
της πολλής μου ευτυχίας
δεν ορίζω τα κλειδιά.
Τι εσύ αφορμή μού δίνεις,
το φαρμάκι εσύ μου χύνεις
για τ' εκείνης την καρδιά.
Τώρα αυτό είν' στο θέλημά σου,
επειδής και τα άρματά σου
όπως θέλεις κυβερνάς.
Τέλειωσέ μου το χατήρι,
μάκρυνέ μου το ποτήρι,
το πικρό που με κερνάς.
Στις καρδιές οπού ξετρέχεις,
δυο λογιών σαΐτες έχεις,
δυο πληγές να προξενάς.
Με τη μια δεσμό συμπάθειας,
με την άλλη αντιπάθειας
την ψυχρότητα κινάς.
Την αγάπη μου για μένα,
από τόξα φλογισμένα,
με την πρώτη σαϊτιά
πλήγωσέ τη πέρα πέρα,
να τη νοιώθη νύχτα ημέρα
αναμμένη σαν φωτιά.
Με τη δεύτερη να σώσης
στην καρδιά της ν' αποδώσης
σαϊτιάς την αρετή,
που χωρίς αμφιβολία
νά 'χη τέλεια αδιαφορία,
για το παν ν' αναισθητή.
Πες μου, Έρωτα, να ζήσης
άδειον τάχα θα μ' αφήσεις;
Ένας δούλος σου κι εγώ.
Έρωτά μου, αυτό το γέλιο
είναι, πες μου, περιγέλιο;
Αχ! το βλέπω, το νογώ.