propterea Cynegeticum Xenophonti abiudicaverim quia praeceptorum partem impugnant aliqui qui nunc sunt venatores, Nec, si concedamus persaepe nugari Cynegetici auctorem, intellegi possit quamobrem Arrianus, cum praesertim haud raro dissentiat nihil tale ei obiecerit.
Ad textum omnium corruptissimum recensendum codices longe utilissimi sunt Vindobonensis A et Vaticanus B, de quibus vide sis ea quae ad librum de Re Equestri prefatus sum. Cum autem Vaticanus initio mutilus incipit a verbo maidevpara (ii. 1), et Vindobonensis multo plura in primo capite quam in ceteris peculiaria exhibeat, de proemio seorsum agendum est. Itaque, ut primum verbo zaidevyara incipiamus:
I. Additamenta ceterorum omittit:
ἐν ἐκατέροις ii. 9; ἐστὶ iii, 1; πυκνοὺς iv. 21; ἢ οὐ κατεῖδε vi. 10; εἰς xiii. 7. (Multo plura falso omittit: nonnulla dubia sunt, e.g. τὰ ii. 9; τὰς vi. 7; ἰὼ κακός et καλῶς γὲ ὦ κύνες vi. 17; τοῦ x. 16.)
II. Verba in ceteris omissa supplet:
ἐν ii. 3; αἱ ii. 6; ἵνα et αἱ δὲ τῶν ἐνοδίων τὸν τῶν ii. 7; τὰ ἐνόδια καὶ ii.9; καὶ iv. 3; καὶ εὔτρεχες iv. 6; οὐ vi. 8; τὸν vi. 10; τὰ vii. 4; ἐπεῖ vii. 10; δεομέναις et δὲ vii. 12; τὰ ix. 4; μὲν x. 20.
III. Veram lectionem solus praebet:
σκοποῦσιν iii. 7; ἑτέρως iii. 10; ψιλὰ cum Polluce et ὀσφυς σαρκώδεις iv. 1; λείπωσι iv. 6; διαιρούσιν v. 4; ἔφςυγεν et ὅμοιον v. 29; ὑπερβάλλεσθαι vi. 8; διωκομένου δὲ τοῦ vi. 10; ἀνίσχοντι vi. 13; προΐασιν vi. 15; ποιήσουσι vi. 16; εμβοάτω vi, 17; δ’ ἐκεῖνον vi. 18;
