ἣν κατεῖχον οἱ πατέρες σου, καὶ θέλεις σὺ αὐτὸς καταλάβει αὐτὴν, εὐεργετούμενος καὶ πολλαπλασιαζόμενος πλέον τῶν πατέρων σου.(Λευ. κ. 30 σ. 3, 4, 5 ).
Κύριε, ἐπίχυσον ἐφ’ ἡμᾶς τὴν χάριν σου, διότι εἰς σὲ ἐλπίζομεν· ἔσο ὡς ἐσαεὶ ὁ βραχίων ἡμῶν· ἔσο ἡ σωτηρία ἡμῶν ἐν ἡμέραις θλίψεως. — Ἀλλαχοῦ δὲ λέγει· οὗτος εἶναι ἀπαίσιος διὰ τὸν Ἰακὼβ χρόνον, ἀλλὰ διασωθήσεται. Δι’ ὅλας τὰς ἑαυτῶν θλίψεις ὁ Θεὸς ἐλυπήθη, καὶ ὁ βοηθὸς αὐτοῦ ἄγγελος διέσωσεν αὐτοὺς διὰ τὴν ἀγάπην καὶ τὴν τρυφερὰν αὐτοῦ συμπάθειαν· αὐτὸς ἐκεῖνος ἠλευθέρωσεν αὐτοὺς, ἔφερε καὶ ἀνύψωσεν αὐτοὺς εἰς τὸν αἰῶνα.
Τίς ὡς Σὺ, Κύριε, ὁ δυνάμενος συγχωρεῖν αμαρτίαν καὶ παραβλέπειν παράπτωμα ὡς πρὸς τὸ λοιπὸν τῆς κληρονομίας του! Δὲν διατηρεῖ (ὁ Θεὸς) διὰ παντὸς τὴν ὀργήν του, διότι εὐαρεστεῖται νὰ ἧναι εὔσπλαγχνος. Καὶ πάλιν θὰ εἰκτήρῃ ἡμᾶς, ἀφιέμενος τῶν παραπτωμάτων ἡμῶν καὶ κρημνίζων εἰς τὸν βυθὸν τῆς θαλάσσης ὅλας τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν. Θέλεις δώσει τὴν ἀλήθειαν εἰς τὸν Ἰακὼβ, τὸ ἔλεος εἰς τὸν Ἁβραὰμ, ὡς ὤμοσας εἰς τοὺς πατέρας ἡμῶν κατὰ τοὺς ἀρχαίους χρόνους. — Ἀλλαχοῦ δὲ λέγεται· θέλω ὁδηγήσει αὐτοὺς εἰς τὸ ἅγιόν μου ὄρος, καὶ ἐμπλήσω χαρᾶς τὸν οἷκον ὃν καθηγίασαν πρὸς προσευχὴν, τὰ ὁλοκαυτώματα καὶ αἱ θυσίαι αὐτῶν ἔσονται εὐπρόσδεκτοι ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου μου, καθόσον ὁ οἶκός μου κληθήσεται εὐκτήριος οἶκος παρ' ὅλων τῶν λαῶν.
