Θεέ μου! ἡ ψυχή ἣν ἔδωκάς μοι εἶναι ἁγνή. Σὺ ἔπλασας αὐτὴν, Σὺ ἐσχημάτισας αὐτὴν, Σὺ ἐνεφύσησας αὐτὴν εἰς ἐμὲ, Σὺ τηρεῖς αὐτὴν ἐντὸς ἐμοῦ, καὶ Σὺ ἡμέραν τινὰ θ’ ἀφαιρέσῃς αὐτὴν ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ κατόπιν θὰ τὴν ἐπιστρέψῃς πάλιν εἰς ἐμέ. Ἐνόσῳ δὲ ἡ ψυχὴ αὕτη ὑπάρχει ἐν ἐμοὶ, θὰ ὁμολογῶ ἐνώπιόν σου, Κύριε Θεέ μου, καὶ Θεὲ τῶν πατέρων μου, ὅτι Σὺ εἶσαι ὁ δημιουργὸς ὅλων τῶν κτισμάτων, ὁ κύριος ὅλων τῶν ψυχῶν καὶ ὁ ἐξουσιαστὴς ὅλων τῶν πλασμάτων, ὁ ἀείζωος καὶ διαμένων αἰωνίως. Εὐλογητὸς εἶ Κύριε, ὁ ἀποδίδων τὰς ψυχὰς εἰς τὰ νεκρὰ σώματα.
Εὐλογητὸς εἶ Κύριε, ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ Βασιλεὺς τοῦ κόσμου, ὁ δίδων εἰς τὸν ἀλέκτορα τὴν γνῶσιν τοῦ διακρίνειν τὴν ἡμέραν ἀπὸ τῆς νυκτός.
Ε. Κ. ὁ Θ. ἡ. Β. τ. Κ, ὁ φωτίζων τοὺς τυφλούς.
Ε. Κ. ὁ Θ. ἡ. Β. τ. Κ, ὁ ἐλευθερῶν τοὺς πεφυλακισμένους.
Ε. Κ. ὁ Θ. ἡ. Β. τ. Κ., ὁ ἀνορθῶν τοὺς κυρτούς.
Ε. Κ. ὁ Θ. ἡ. Β. τ. Κ., ὁ ἐνδύων τοὺς γυμνούς.
