ἡμάρτομεν, Κύριε, συγχώρησον. , ἡμᾶς κατὰ τὴν μαχροθυμίαν σου, Θεὲ ἰσχυρέ.
(Ὁ ρρουργὸς πρὶν ἢ ἐξαχθῆ ἡ ἱερὰ βίβλος, λέγειν)
Εὐλογητὸς ὁ Δηυιουργὸς, ὁ δοὺς τὸν Νόμον εἰς τὸν λαὸν του τὸν ᾿Ισρχὴλ, εὐλογήτὸς εἴη. Μίαχάοιος ὁ λχὴὺς τῷ ὁποίῳ τοῦτο χορηγεῖται, μαχάριος ὁ λαὸς τοῦ ὁποίου ὁ Κύριος εἶναι Θεὸς αὐτοῦ.
(Ὅταν δὲ ἐξάγηται ἡ ἱερὰ Βίβλος, ὁ περουργὸς λέγει)
Μεγαλύνατε μετ΄ ἐμοῦ τὸν Κύριον, χαί ὑψώσωμεν ὁμοῦ τὸ ὄνομα αὐτοῦ. “Ὑψώσχτε Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν χαὶ προ- σχυνήσατεΞ τῷ ὑποποδίω τῶν ποδῶν αὐτοῦ͵ διότι ἅγιος ἐστίν. ὙΥ̓Ψώσχτε Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν χαὶ προσχυνήσχτε ἐν τῷ ἁγίῳ αὐτοῦ ὄρει, διότι Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν ἅγιος ἐστίν. Οὐδεὶς ἅγιος ὡς ὁ Κύριος, ἐχτὸς Σοῦ οὐδεὶς ἄλλος ὑπάρχει οὐδεὶς ἰσχυ-- ρὸςώς ὁ Θεὸςἡμῶν, Διότι τίς Θεὸς πλὴν τοῦ Κυρίου, τίς ἰσχυρὸς πλὴν τοῦ Θεοῦ ἡμῶν; Νόμον ἐνετείλατο τῷ Μωῦσεϊ, χληρο- γομίαν ταῖς συνχγωγαῖς τοῦ Ἰακὼβ. Δένδρον ζωῆς αὐτὸς ἐστὶ τοῖς ἀποδεχομένοις αὐτὸν, ὁ δὲ ἐπ᾽ αὐτῶν ἐρειδόμενος εὐτυχίας ἀπολαύει. Αἱ ὁδοὶ (τοῦ νόμου) αὐτοῦ, ὁδοὶ τερπναὶ, πᾶσαι δὲ αἱ τρίβοι αὐτοῦ εἰρήνη. ᾿Ανεξάντλητος εἰρήνη τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Νόμον του" προσκόμματα οὐδέποτε θὰ ἀπαντήσωσιν. “Ὁ Κύριος θὰ δώσῃ ἰσχὺν ἐπὶ τὸν λαόν του, ἐν εἰρήνῃ ὁ Κύριος θὰ ᾿εὐλο- γήσῃ τὸν λαόν του: Τὸ ὄνομα Κυρίου ἐπεχαλέσθην, ἀπόδοτε μεγαλωσύνην; τῷ Θεῷ ἡμῶν. Πάντες ἀπόδοτε ἰσχὺν τῷ Θεῷ. χαὶ σέβας τῷ Νόμῳ αὐτοῦ.
(Ἔν τῷ υὑψώνειν τὴν ἱερὰν βίβλον λέγεται)
Ἰδοὺ ὁ Νόμος ὃν ἔθετο Μωῦσῆς ἐνώπιον τῶν υἱῶν τοῦ Ἶ- σρχήλ. Τὸν Νόμον ὃν ἐνετείλατο ἡμῖν Μωῦσῆς, διὰ χληρο- γομίαν εἰς τὰς συναγωγὰς τοῦ Ἰχχώβ. Ἡ ὁδὸς τοῦ Θεοῦ εἶναι τελεία, τὸ ῥητὸν τοῦ Κυρίου σαφὲς, καὶ ἀσπὶς 1 τοῖς ἐλ- πίζουσιν ἐπ᾿ αὐτόν.
