σωτηρίας καὶ τῆς βόηθείας ἡμῶν, πάντοτε, ὦ ἀγαθὲ Θεὲ, Σὺ εἶ. Εὐλογητὸς εἶ Κύριε, τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα ἐστὶ ἀγαθὸν, καὶ Σοὶ μόνον ἀνήκει ὁ αἶνος.
(Κατὰ τὴν ἐπανάληψιν τῆς ἁ μ ι δ ᾶ, ὁ ἱερουργὸς ἀπαγγέλλει τὴν εὐχὴν ταύτην τῶν ἱερέων).
Θεὲ ἡμῶν καὶ Θεὲ τῶν πατέρων ἡμῶν, εὐλόγησον ἡμᾶς διὰ τὴς τριπλῆς εὐλογίας σου εἰς τὸν νόμον γραφείσης διὰ Μωϋσέως; τοῦ θεράποντός σου, καὶ ἀπαγγελθείσης διὰ τοῦ Ἀαρὼν καὶ τῶν υἱῶν αὐτοῦ, τῶν ἱερέων τῆς ἱερατικῆς σου φυλῆς, ώς γέγραπται. Εὐλογήση σε ὁ Κύριος καὶ διαφυλάξη σε. Διαλάμψη ὁ Κύριος τὸ φῶς τοῦ προσώπου του ἐπὶ σὲ καὶ δωρήση σοι τὴν χάριν. Στρέψη ὁ Θεὸς τὸ πρόσωπόν σου πρός σὲ καὶ ἐμβάλη ἐν σοἱ τὴν εἱρήνην. Καὶ θέσωσι τὸ ὅνομά μου ἐπὶ τῶν υἱῶν τοῦ Ἰσραὴλ, καὶ ἐγὼ εὐλογήσω αὐτούς.
Δὸς τὴν εἰρήνην, τὴν εὐημερίαν, τὴν εὐλογίαν, τὴν ζωὴν, τὴν χάριν, τὸ ἔλεος, τὴν δικαιοσύνην καὶ τὴν εὐσπλαγχνίαν σου ἡμῖν καὶ παντὶ τῷ λαῷ σου Ἰσραὴλ, εὐλόγησαν ἡμᾶς, ἅπαντας ὁμοῦ μὲ τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου, διότι διὰ τοῦ αὐτοῦ φωτὸς ἔδωκας ἡμῖν, Κύριε, Θεὲ ἡμῶν, τὸν Νόμον καὶ τὴν ζωὴν, τὴν ἀγάπην καὶ τὸ ἔλεος, τὴν δικαιοσύνην καὶ τὴν εὐσπλαγχνίαν, τὴν εὐλογίαν καὶ τὴν εἰρήνην. Εὐαρεστήθητι νὰ εὐλογήσης ἡμᾶς καὶ νὰ εὐλογήσης ἅπαντα τὸν λαόν σου τὸν Ἰσραὴλ ἐν καρτερίᾳ καὶ εἰρήνη.
(Κατὰ τὰς δέκα ήμέρας τῆς μετανοίας λέγεται.)
Καὶ ἐν βίβλῳ ζωῆς, εὐλογίας, εἰρήνης, εὐημερίας, σωτηρίας, παραμυθίας καὶ αἰσίων διαταγμάτων, νὰ μνημονευθῶμεν καὶ καταγραφῶμεν ἐνώπόν σου, ἡμεῖς τε καὶ ἅπας ὁ λαός σου Ἰσραὴλ ἐν εὐζωία καὶ εἰρηνη.
