τὰς εἰς σὲ κατατεθείσας, τὰ θαυμάσια ἅπερ καθεκάστην ποιεῖς ὑπὲρ ἡμῶν, καὶ τὰς ἀδιαλείπτους εὐεργεσίας ἃς ἐν παντὶ χρόνῳ δαψιλεύεις ἡμῖν καθ᾽ ἑσπέραν, πρωἶαν καὶ μεσημβρίαν. Πανάγαθε! τὰ ἐλέη σου τέλος δὲν ἔχουσιν. Ἐλεήμων! αἱ εὐσπλαγχνίαι σου δὲν ἔχουσι πέρας, διότι πάντοτε εἰς Σὲ ἐλπίζομεν.
ΜΟΔΗΜ ΔΕ ΡΑΒΑΝΑΝ.
Ὁμολογοῦμεν ἐνώπιόν σου ὅτι Σὺ εἶ ὁ Θεὸς ἡμῶν καὶ ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν, ὁ Θεὸς παντὸς πλάσματος, πλάστης ἡμῶν καὶ πλάστης πάντων τῶν παναρχαίων ποιημάτων. Ἡμεὶς προσφέρομεν εὐλογίας καὶ αἵνους εἰς τὸ ὅνομά σου τὸ μέγα καὶ ἅγιον, διότι ἕδωκας ἡμῖν τὴν ζωὴν καὶ τὴν ὕπαρξιν οὕτο δὲ ἐξακολούθησον νὰ παρέχης ἡμῖν τὴν αὐτὴν ζωὴν καὶ ωὰ πληροῖς ἡμᾶς χάριτος. Συνάθροισον τοὺς ἐξορίστους ἡμῶν ἐν τῷ νάρθηκι τοῦ Ἱεροῦ σου ὅπως τηρῶμεν τὰς όδηγίας σου, καὶ ἐκτελῶμεν τὸ θέλημά σου, καὶ σὲ ύπηρετῶμεν μὲ ἁγνὴν καρδίαν ώς σοὶ όμολογοῦμεν. Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς εἰς ἐν ἀνήκουσιν οἱ αἶνοι.
(Κατὰ τὰς ἑορτὰς Χανουκᾶ καὶ Πουρὴμ λέγεται Ἀλ-ἀνισἠμ).
Καὶ πρὸ πάντων εἵη εὐλογημένον, ὑπερηψούμενον καὶ ὑπερύμνητον ἀεὶ τὸ ὄνομά σου, Βασιλεῦ ἡμῶν αἰώνιε, ἅπαντες δὲ οἱ ζῶντες αἰνέσουσί Σε, σέλα.
(Κατὰ δὲ τὰς δέκα ήμέρας τῆς μετανοίας λέγεται).
Καὶ γράψον ἐν βίβλῳ ζωῆς ἅπαντας τοὺς υἱοὺς τῆς διαθήκης σου).
Καὶ αἰνεουσι καὶ εὐλογήσουσι το ὄνομά σου τὸ μέγα ἀληθῶς διὰ παντὸς, διότι ὁ ἀγαθὸς Θεὸς τῆς
