(Κατὰ τὰς ημέπας τῆς μετανοίας προστίθεται ὁ ἑξῆς στίχος.)
Μνήσθητι δοῦναι ήμὶν ζωὴν, Βασιλεῦ, ὁ εὺαρεστούμενος δοῦναι ζωὴν γράψον ήμᾶς ἐν τῆ βίβλῳ τῆς ζωῆς δί ὰγάπην σου, ὧ ὰθάνατε Θεέ.
Βασιλεῦ, βοηθὲ, σωτὴρ καὶ ὑπερασπιστά. Εὐλογητὸς εἷ, Κύριε, ὑπερασπιστὰ τοῦ Ἁβραάμ.
Σὺ εἷσαι δυνατὸς πάντοτε, Κύριε, Σὺ ἀνεγείρεις τοὺς νεκροὺς, καὶ μέγας εἷσαι ἐν τῷ σώζειν (τὸ θέρος λέγεται) Σὺ διατάττεις ἵνα πίπτη ἡ δρόσος (τὸν δὲ χειμῶνα ὰντὶ τούτου λέγεται.) Σὺ διατάττεις ἵνα πνέη ὁ ἄνεμος καὶ πίπτη ἡ βροχὴ,-διατρέφεις τοὺς ζῶντας μετ᾽εὐσπλαγχνίας, ἀνεγείρεις τοὺς πεσόντας, ἰατρεύεις τοὺς ἀσθενεῖς, ἐλευθερόνεις τοὺς πεφυλακισμένος καὶ διατηρεῖς τὴν πίστιν εἰς τοὺς ἐν τῇ κόνει κοιμωμένους. Τίς ὡς Σὺ, Κύριε τῶν δυνάμεων; Τίς ὅμοιός σοι, Βασιλεῦ, ὁ δίδων τὸν θάνατον καὶ χορηγῶν τὴν ζωὴν, ὁ ποιῶν ἵν᾽ ἀναφύσῃ σωτηρία
(Κατὰ τὰς ήμέρας τῆς μετανοίας λέγεται)
Τίς ώς Σὺ, πάτερ οὶκτίρμων, ὁ ἐνθυμούμενος τὰ πλάσματά σου μετ᾽ εὐσπλαγχνίας, ἵνα χορηγήσης αὺτοῖς τὴν ζωὴν.
Καὶ πιστὸς εἷ Σὺ, ἵνα ἐξαναστήσης τοὺς νεκρούς. Εὐλογητὸς εἷ, Κύριε, ὁ ἐξανιστῶν τοὺς νεκρούς.
(Κατὰ τὴν ἐπανάληψιν τῆς Ἀ μ ι δ ᾶ, ὁ ἱερουργὸς προστίθησιν).
<<Ημεῖς άγιάζομέν σε καὶ μυστηριώδους ἥχου τῶν ἁγίων Σ ε ρ α φ ὶ μ δι᾽ οὗ διακηρύττουσι Σε ἅγιον, ώς γέγραπται διὰ τοῦ Προφητου σου. Καὶ ἐκφωνοῦσιν ὁ εἷς πρὸς τὸν ἄλλον λέγοντες· «ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος ἐστὶ Κύριος τῶν δυνάμεων, πᾶσα ή
