Σελίδα:Athides Aurai Georgios Vizyinos.djvu/40

Από Βικιθήκη
Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
28

Τὸ βλέπ’ ἡ Γῆ καὶ πρόσωπο κάμνει χαρωπό,
—θαρρεῖς τὰ νοστιμεύεται!—
Καὶ κράζει. “Κὺρ Φθινόπωρε, ναίσκε, σ’ ἀγαπῶ!”
Ἀλλ’ ὅμως δὲν ’πανδρεύεται.
Διατί; —Διότι!—

Ὁ Κὺρ Χειμὸς ὁ τύραννος, μὲ λευκὰ μαλιά,
στὸν Ἔρωτά του σφάλλεται.
Κι’ ὡς ἔμβῃ τὸ κατώφλοιο της, καὶ τὸν διῇ σταλιά,
ἀμέσως μεταβάλλεται
ἡ κυρὰ ἡ πρώτη.

Κρυφὸς τῆς κόβγει τούρτουρας τὴν θερμὴ πνοή,
καὶ πήζεται τὸ αἷμά της.
Καὶ μένει μέσ’ σταῖς φλέβαις της ἄψυχ’ ἡ ζωή,
καὶ θλιβερὸ τὸ βλέμμα της
ἀπ’ ἀπελπισία.

Ὁ Κὺρ Χειμὸς στολίζεται καὶ φορεῖ λευκά,
χιονάτα σὰν τὰ γένια του.
Στέλλει κι’ αὐτῆς ὁλόλευκα, ῥοῦχα νυμφικά,
ν’ ἀλλάξ’ ἡ ζαχαρένια του
γιὰ τὴν ἐκκλησία.

Τὸ βλέπ’ ἡ Γῆ καὶ πρόσωπο κάμνει σκυθρωπό,
—θαρρεῖς δὲν νοστιμεύεται!—