Κατόπι: “Πράγματι, λαλεῖ,
εἶναι παράδοξο πολὺ
γιατί ἡ Χριστιανοσύνη
κεριὰ καὶ ’λάδια περισσά,
καὶ τόσα στέφανα χρυσὰ
’σ’ αὐτὸν τὸν Ἅγιο δίνει!
Καὶ ἀπὸ τοῦτα ποῦ θωρῶ,
εἰς τὰ Μετέωρα θαρρῶ
ποθεῖτε νὰ τὸν στείλω.—
Εἶναι στὴν σύνοδο κανεὶς
νὰ ’πῇ δυὸ λόγους εὐμενεῖς
γιὰ τὸν παλῃό μας φίλο;...
“Μά, ὅποιος κρίνει τὰ κοινά,
θαρρῶ, δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾷ
καὶ τοῦ σοφοῦ τὴν γνώμη:
Πρὶν ἔρθῃ κι’ ἀπολογηθῇ
αὐτὸς ποῦ κατηγορηθῇ,
μὴν κάμῃς κρίσ’ ἀκόμη.
“Γι’ αὐτὸ καλὸ νομίζω ’γὼ
’σ’ ἕνα κλητῆρά μου γοργὸ
νὰ δώσουμε μιὰ κλήση,
ἕν’ ἔνταλμα δεσποτικό.
Καί, μὲ καλὸ ἢ μὲ κακό,
νὰ μᾶς τὸν κουβαλήσῃ.”
