Σελίδα:Athides Aurai Georgios Vizyinos.djvu/303

Από Βικιθήκη
Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
291


Ἐκπνέει, θνήσκει θλιβερὰ
ἡ λάμψις τῶν λαμπάδων·
ἀργὰ τὸν ῥύακα περᾷ
ὁ θίασός των ᾄδων.
Κι’ ἀπὸ φαράγγων σκοτεινῶν,
ἀναρριχῶντ’ ἐπὶ βουνῶν
καὶ βράχων ἀποκρήμνων,
μετ’ ἐκλειπόντων ὕμνων.

Ἡ μήτηρ οἴκοι προσδοκᾷ,
κ’ ἡ νύμφη περιμένει·
καὶ χαίρ’ εἰς ὄνειρα γλυκὰ
κ’ ἐλπίδας πλανωμένη.
Λαμπρὸς μαρμαίρ’ Αὐγερινός·
ἐρυθριῶν ὁ οὐρανὸς
τὴν ἑορτὴν φωτίζει,
ἀλλ’ ὁ γαμβρὸς χρονίζει.

Δουποῦσι βήματα γοργά,
ἡ προσδοκί’ αὐξάνει.
Ἦν ὄρθρος, ἔφεξ’, εἶν’ ἀργά—
Τὸ Φῶς των δὲν ἐφάνη!
Ἡ νύμφη ἔχει κοσμηθῆ,
κι’ ὁ ἱερεὺς ἔχ’ ἐνδυθῆ.
Ἡ μήτηρ δὲν ἀντέχει,
νὰ τ’ ἀπαντήσῃ τρέχει...

U 2