Μὲ τί νὰ τὴν προικίσω αὐτή,
ποῦ ’ταῖρι θὰ μὲ πάρῃ;
Φλουριὰ δὲν ἔχω στὸ κουτί,
διαμάντια στὸ συρτάρι.
Οὔτε παλάτι πουθενά,
ποῦ γιὰ κυρὰ φυλάγει,
οὔτε φεργάδα, π’ ἁρμενᾷ
στ’ ἀπέραντα πελάγη.—
Φωτιὰ νὰ κάψῃ τὰ λεπτὰ
καὶ τ’ ἀκριβὰ στολίδια,
π’ ὅποιος γιὰ προῖκα τ’ ἀποκτᾷ
τοῦ ’βγαίνουνε σὰν ’ξείδια.
Καὶ τὰ παλάτια τὰ γερὰ
σεισμὸς νὰ τὰ ξεγύρῃ,
σὰν ἔχουν δύστυχη κυρά,
καὶ σάχλιο νοικοκύρη.
