φυσικὴ αὐτῶν νωθρότης, ἡ δυσάρεστος φωνὴ, κ' ἡ σκληρὰ, μέλαινα σὰρξ, ἀρκοῦν ν' ἀποτρέψωσι τινὰ ἀπὸ τὴν δαπάνην τῆς ἀνατροφῆς αὐτῶν κ' διατηρήσεως. Τρώγει δὲ ὁ Κασουάριος, ἄγριος μὲν, καρποὺς, τρυφερὰς ῥίζας, καὶ κἄποτε τοὺς νεοσσοὺς μικρῶν ζώων· ἀλλ' ἀφοῦ ἡμερωθῇ, τρέφεται ὄχι μόνον μὲ καρποὺς, ἀλλὰ κ' μὲ ἄρτον, ἐκ τοῦ ὀποίου ἀναλίσκει καθημέραν περίπου μίαν ἥμισυ ὀκᾶν. Ἡ ταχυδρομία τῶν πτηνῶν τούτων εἶναι θαυμαστή· πολλάκις ὑπερβαίνουν καὶ τοὺς ταχυτάτους ἵππους. Εἰς σκύλους δὲ ἀντιστέκονται, βαρέως κτυποῦντες αὐτοὐς μὲ τοὺς πόδας. Τὸ θηλυκὸν γεννᾷ τρία αὐγά, ψαροῦ χρώματος, ποικιλμένου μὲ πράσινον· περιθάλπει δὲ αὐτὰ μόνον, χωρὶς τοῦ ἀρσενικοὺ τὴν βοήθειαν, καθ' ὅλον τὸ διάστημα τῆς νυκτός· ἀλλὰ τὴν ἡμέραν δὲν ἀπαιτοῦν φροντίδα τινά, διότι, σκεπαζόμεαν μὲ ὀλίγην ἄμμον μέσα εἰς τὴν τρύπαν ὅπου ἐγεννήθησαν, ἐκθέτονται εἰς τὴν ζωογόνον τοῦ ἡλίου ἐπιρροήν. Ὁ εἰς αἰχμαλωσίαν Κασουάριος πυρόνει οὕτω τὰ αὐγὰ του εἰκοσιοοκτὼ ἡμέρας. Ἐφέρθη δὲ πρώτην φορὰν εἰς τὴν Εὐρώπην τὸ πτηνὸν τοῦτο ὑπὸ τῶν Ὁλλανδῶν, κατὰ το 1597.
Ἡ κεφαλὴ τοῦ Κασουαρίου εἶναι σχεδὸν γυμνὴ, σκεπασμένη μὲ γαλανόν τι δέρμα, εκ τοῦ ὁποίου ἀναφύονται ὀλίγαι σκορπισταὶ τρίχες. Καθοπλίζει δὲ αυτὴν κωνικὴ περικεφαλαία, ἀπὸ κερατοειδῆ οὐσίαν, μελάγχροινος μὲν ἕμπροσθεν κιτρίνη δὲ εἰς ἄλλα μέρη. Σπογγώδεις αδενοειδεῖς μεμβράναι, ἐρυθροῦ καὶ ἰώδους χρώματος, ἐπικαλύπτουν τὸν λάρυγγα, κατακρεμάμεναι εἰς τὸ ἕμπροσθεν μέρος. Τά ἑπὶ τοῦ σώματος πτερὰ, γαλανοῦ τινὸς μαύρου χρώματος, ἔχουν χαρακτῆρα ἰδιαίτερον, ὁμοιάζοντα ὁπωσοῦν μακρὰς λεπτὰς τρίχας. Τὴν πτέρυγα, ἥτις ὅμως ποσῶς δὲν τὸν χρησιμεύει διὰ νὰ πετᾷ, συγκροτοῦν πέντε γυμνὰ κονδύλια, ἢ μᾶλλον πέντε κοῖλοι σωλῆνες, ἄτριχες καὶ κόκκινοι πρὸς τὸ ἄκρον.
Τὸ πτηνὸν τοῦτο, ἀφοῦ λάβῃ τὸ πλῆρες αὑτοῦ μέγεθος, ἔχει πλέον παρὰ δύο πηχῶν μῆκος ἀπὸ τὸ ῥάμφος ἕως τὰ ὀπίσθια. Τὰ δὲ νεογνὰ στεροῦνται περικεφαλαίας, καὶ τὰ πτερὰ των εἶναι ἀνοικτοῦ κοκκίνου χρώματος, μεμιγμένου μὲ ψαρόν.
ΠΑΛΑΙΟΘΕΝ ἐπεκράτησεν ἡ ἀγάπη τῶν γραμμάτων μεταξὺ τῶν κατοίκων τῆς νήσου Ἰσλανδίας. Πόσον ὠφελίμως ἐξοδεύουν οἱ πτωχοὶ αὐτοὶ ἄνθρωποι τὰς μακρὰς ἑσπέρας τοῦ μακροτάτου χειμῶνος των! πόσον διαφόρως ἀπ' ἄλλους τινὰς, οἱ ὁποῖοι δαπανοῦν πολλάκις τὸν πολύτιμον αὐτῶν καιρὸν εἰς ἀργολογίαν καὶ βωμολοχίας, εἰς τυχηρὰ παιγνίδια, ἴσως δὲ κ' εἰς ἀσελγεῖς χοροὺς κ' φθοροποιὰς οἰνοποσίας! Εἰς τὴν Ἰσλανδίας, ὅλα τὰ μέλη τῆς οίκογενείας, κύριος καὶ κυρία, παιδία καὶ δούλοι, συναθροίζονται περὶ λύχνων ἁφάς. Καθεῖς λαμβάνει ἀνὰ χεῖρας τὸ ἕργον του, ἐκτὸς ἑνὸς, ὁ ὁποῖος μέλλει νὰ χρησιμεύσεῃ ὡς ἀναγνώστης. Μολονότι δὲν ἔχουν παρὰ ὀλιγώτατα τυπωμένα βιβλία, πολλοὶ ὅμως εἶναι καλλιγράφοι ἐξαίρετοι, καὶ ἀντιγράφουν τὰς πολυαρίθμους ἱστορίας τῆς νήσου των. Ὁ ἀναγνώστης διακόπτεται συχνὰ ἀπὸ τὸν οἰκοδεσπότην, ἢ ἄλλον τινὰ εἰδήμονα, ὅστις κάμνει παρατηρήσεις, κ' προβάλλει ἐρωτήματα διὰ νὰ γυμνάζῃ τὴν εὐφυίαν τῶν παιδίων ἢ τῶν δούλων. Τοιουτοτρόπως στολίζονται ὅλων τὰ πνεύματα μἐ τοσαύτας ὠφελίμους γνώσεις, ὥστε οἱ περιηγηταὶ πολλάκις ἐκπλήττονται ἀκούοντες τοὺς αὐτοδιδάκτους τούτους χωρικοὺς νὰ συνομιλῶσι περί ὑποθέσεων, τὰς ὁποίας δἐν γνωρίζουν εἰς ἄλλους τόπους παρὰ οἱ ἐξ ἐπαγγέλματος σοφοί. Ἀλλ' εἰς τὴν μάθησιν αὐτῶν δἐν ἀμελοῦν οἱ νησιῶται οὖτοι νὰ προσθέτωσιν ἀρετὴν καἰ εύσέβειαν. Καθὼς ἐξοδεύουν τὰς ἐσπέρας των λογικώτατα διὰ τῆς ἀναγνώσεως, παρόμοια τελειόνουν αὐτὰς θεοσεβέστατα διὰ ψαλμῳδίας καὶ προσευχῆς.
ΦΡΑΣΙΣ ΤΩΝ ΓΡΑΦΩΝ. - Οὐδὲ σκοπὸν ἔχω, οὐδὲ καιρὸν, οὐδὲ δύναμιν, νὰ παραστήσω τὴν ὑψηλὴν καἰ ἀνέκφραστον λαμπρὀτητα πάντων τῶν τῆς θείας Γραφῆς χαρακτήρων· λέγω δὲ μόνον, ὅτι μεταξὺ τῶν ἄλλων, ὅσοι ἐμφαίνουσιν ἔργον Θεοῦ τἀς θείας Γραφὰς, εἷς εἶναι ἡ θαυμασία τῆς φράσεως ἁπλότης. Αὐτὴ ἔχει κάλλος μέγα καὶ θαυμάσιον, ἀλλὰ φυσικὸν, ἄτεχνον καὶ ἀνεπιτήδευτον· ἔχει εὐπρέπειαν καὶ σεμνότητα, ὑπερβαίνουσαν πᾶσαν ὡραιότητα καὶ σεμνοπρέπειαν· ἔχει δύναμιν κ' χάριν, ἥτις εἰσέρχεται εἰς τῆς καρδίας τὸ κέντρον. Παντὸς ἀνθρώπου τὸ σύγγραμα μετὰ πρώτην καὶ δευτἐραν ἀνἀγνωσιν χορτάζει, ἐνιότε δὲ καὶ ἀηδίαν φέρει· ἡ ἀνάγνωσις ὅμως τῆς θείας Γραφῆς οὐδέποτε φέρει χορτασμόν· ὅσον δὲ ἀναγινώσκεις αὐτὴν τοσοῦτον ἐπιποθεῖ ἡ ψυχὴ σου τὴν ταὐτης ἀνάγνωσιν. -ΘΕΟΤΟΚΗΣ.
ΟΣΟΝ ἀξίζει μία ἥσυχος ἡμέρα, δἐν ἀξίζουν ἑκατὸν ἡμέραι ἀνήσυχοι. Ἐντὸς εἰς τὴν ἱδίαν μας καρδίαν εὐρίσκεται ἡ πηγὴ πασῶν τῶν ἡδονῶν· ὅστις ζητεῖ αὐτὰς ἀλλαχοῦ, ὑβρίζει τὸ Θεῖον. Οἱ σκοποί μου, αἱ ἐπιθυμίαι μου, καὶ αἱ ἐλπίδες μου, δὲν ἐκτείνονται ποτὲ ἐπέκεινα τοῦ ἰδίου μου κόλπου. Οἱ ποταμοὶ τρέχουν ταχέως πρὸς τὴν θάλασσαν, καὶ ἐμβαίνουν εἰς αὐτὴν χωρὶς
