«θὰ κάμουν ἀπεργίαν ὄχι μόνον εἴκοσι τεσσάρων ὡρῶν, ἀλλὰ καὶ σαράντα ὀκτὼ καὶ διακοσίων σαράντα ὀκτὼ ὡρῶν καὶ θὰ ἀγωνισθοῦν εἰς τὰ πεζοδρόμια μέχρις ὅτου ἐπιβάλουν τὴν θέλησίν των»·
Πρὸ τοιαύτης ἐν γένει καταστάσεως, ἥτις ἀπετέλει ἄμεσον ἀπειλὴν κοινωνικῆς καὶ ἐθνικῆς καταστροφῆς εὑρισκομένη ἡ Κυβέρνησις καὶ θεωροῦσα ἐπιτακτικὸν αὐτῆς καθῆκον νὰ προλάβῃ τὴν ἐκδήλωσιν τῆς ἀνατρεπτικῆς στάσεως, διὰ τὴν καταστολὴν τῆς ὁποίας θὰ ἔρρεεν ἀσφαλῶς ἄφθονον τὸ αἷμα, προέβη τῇ ἐγκρίσει τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος τοῦ Βασιλέως εἰς τὴν κήρυξιν τοῦ Στρατιωτικοῦ Νόμου καθ’ ἅπασαν τὴν Χώραν καὶ τὴν διάλυσιν τῆς Βουλῆς.
Συγκεντρώσας οὕτω ὡς ὑπεύθυνος ἀρχηγὸς τῆς Κυβερνήσεως ὁλόκληρον τὴν ἐξουσίαν, τῆς ὁποίας ἔχω ἀνάγκην διὰ νὰ σωθῇ ἡ Ἑλλὰς ἀπὸ τὴν ἐπαπειλουμένην καταστροφήν της δηλῶ κατηγορηματικῶς ὅτι εἶμαι ἀποφασισμένος νὰ φέρω διὰ παντὸς μέσου καὶ μὲ γοργὸν βῆμα εἰς πέρας τὴν βαρεῖαν ἀποστολὴν τὴν ὁποίαν ἀνέλαβον ἀπέναντι τῆς A. Μ. τοῦ Βασιλέως καὶ ἀπέναντι τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ.
Ἐπικαλοῦμαι πλήρη. καὶ ἀμέριστον τὴν συνδρομὴν ὅλων τῶν Ἑλλήνων, οἵτινες ἀγαποῦν τὴν πατρίδα μας ὑπὲρ πᾶν ἄλλο καὶ θέλουσι νὰ βλέπουσιν αὐτὴν ἰσχυρὰν καὶ εὐημεροῦσαν.
Ἐπικαλοῦμαι πλήρη καὶ ἀμέριστον τὴν συνδρομὴν ὅλων τῶν Ἑλλήνων, οἵτινες πιστεύουσιν ὅτι πρέπει νὰ παραμένωσιν ἀλώβητοι αἱ ἐθνικαὶ ἡμῶν παραδόσεις καὶ ὁ Ἑλληνικὸς μας πολιτισμός.
Ἐπικαλοῦμαι πλήρη καὶ ἀμέριστον τὴν συνδρομὴν ὅλων τῶν Ἑλλήνων, οἵτινες θέλουσι νὰ ἀποκτήσωσι πραγματικὰς ἐλευθερίας καὶ νὰ ἀπολυτρωθῶσιν ἀπὸ τῆν τυραννίαν τῶν δημαγωγῶν καὶ τῶν ἀνατρεπτικῶς δρώντων ἀναρχικῶν στοιχείων, ὑπὸ τὸν ζυγὸν τῆς ὁποίας στενάζει καὶ φθείρεται ἀπὸ καιροῦ ἡ Ἑλληνικὴ κοινωνία.
Ὁ Ἑλληνικὸς Λαὸς δύναται ἀπὸ τῆς στιγμῆς ταύτης νὰ ζῇ καὶ νὰ ἐργάζηται ἥσυχος καὶ ἀπερίσπαστος καὶ μὲ ἀπόλυτον τὸ αἴσθημα τῆς ἀσφαλείας, καθὼς καὶ μὲ πλήρη τὴν πεποίθησιν ὅτι ἡ Κυβέρνησις ἑδραιοῦσα τὸ κοινωνικὸν καθεστὼς θὰ ἐργασθῇ ὑπὸ τὴν αἰγίδα τῆς Α. Μ. τοῦ Βασιλέως ἀποτελεσματικῶς διὰ τὴν εὐημερίαν τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας ἐν γένει καὶ ἰδιαιτέρως τῶν πενεστέρων καὶ πασχουσῶν αὑτῆς τάξεων.
Πρὸς τοῦτο ζητῶ ἀπὸ πάντας πλήρη πειθαρχίαν πρὸς τὸ Κράτος, ἀπαραίτητον διὰ τὴν σωτηρίαν τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας καὶ ἄνευ τῆς ὁποίας πειθαρχίας πραγματικὴ ἐλευθερία δὲν δύναται νὰ ὑπάρξῃ.
Ὀφείλω ὅμως νὰ δηλώσω ἐπίσης κατηγορηματικῶς ὅτι πᾶσαν οἱανδήποτε ἀντίδρασιν κατὰ τοῦ ἐθνικοῦ τούτου ἔργου τῆς Ἑλληνικῆς Ἀναγεννήσεως εἶμαι ἀποφασισμένος νὰ τὴν ἐξουδετερώσω διὰ τοῦ τραχυτέρου τρόπου.
- Ἐν Ἀθήναις τῇ 4ῃ Αὐγούστου 1936.
