Σελίδα:ΦΕΚ Α 58 - 10.03.1920.pdf/46

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
— 32 —

Συμφωνοῦσιν ἐπὶ τῶν ἀκολούθων ἄρθρων:

Ἄρθρον 51.

Αἱ παραχωρηθεῖσαι εἰς τὴν Γερμανίαν χῶραι δυνάμει τῆς Προκαταρκτικῆς Εἰρήνης: τῆς ὑπογραφείσης ἐν Βερσαλλίαις τῇ 26ῃ Φεβρουαρίου 1871, καὶ τῆς Συνθήκης τῆς Φραγκφούρτης τῆς 10 Μαΐου 1871, ἐπανέρχονται εἰς τὴν Γαλλικὴν κυριαρχίαν ἀπὸ τῆς ἀνακωχῆς τῆς 11ης Νοεμβρίου 1918.

Αἱ διατάξεις τῶν Συνθηκῶν αἱ πρὸ τοῦ 1871 καθορίζουσαι τὴν μεθόριον θὰ ἐπανέλθωσιν ἐν ἰσχύϊ.

Ἄρθρον 52.

Ἡ Γερμανικὴ Κυβέρνησις θὰ παραδώσῃ ἀμέσως εἰς τὴν Γαλλικὴν τὰ ἀρχεῖα, βιβλία, σχέδια, τίτλους καὶ πάσης φύσεως ἔγγραφα, τὰ ἀφορῶντα τὴν πολιτικὴν διοίκησιν, τὴν στρατιωτικήν, οἰκονομικήν, δικαστικὴν ἢ πᾶσαν ἄλλην τῶν χωρᾶν, αἵτινες ἐπανῆλθον εἰς τὴν Γαλλικὴν κυριαρχίαν. Ἐάν τινα τῶν ἐγγράφων τούτων, ἀρχείων, βιβλίων, τίτλων ἢ σχεδίων μετηνέχθησαν, θέλουσιν ἀποδοθῇ ὑπὸ τῆς Γερμανικῆς. Κυβερνήσεως ἐπὶ τῇ αἰτήσει τῆς Γαλλικῆς.

Ἄρθρον 53.

Δι’ ἰδιαιτέρων Συνθηκῶν μεταξὺ Γαλλίας καὶ Γερμανίας θὰ ληφθῇ πρόνοια περὶ διακανονισμοῦ τῶν συμφερόντων τῶν κατοίκων τῶν ἐν τῷ 51 ἄρθρῳ ἀναφερομένων χωρῶν, ἰδίᾳ ὡς πρὸς τὰ ἀστικὰ αὑτῶν δικαιώματα, τὸ ἐμπόριον καὶ τὴν ἐξάσκησιν. τοῦ ἐπαγγέλματός των, ἐξυπακουομένου ὅτι ἡ Γερμανία ὑποχρεοῦται ἀπὸ τοῦδε ν’ ἀναγνωρίσῃ καὶ ἀποδεχθῇ τοὺς ὁριζομένους κανόνας ἐν τῷ προσαρτωμένῳ τῇ παρούσῃ Παραρτήματι περὶ τῆς ἰθαγενείας τῶν κατοίκων ἢ τῶν καταγομένων ἐκ τῶν εἰρημένων χωρῶν προσώπων, νὰ μὴ διεκδικήσῃ οὐδέποτε καὶ ὁπουδήποτε ὡς Γερμανοὺς ὑπηκόους τοὺς δηλωθησομένους ἐπὶ οἱῳδήποτε λόγῳ Γάλλους, νὰ δεχθῇ τοὺς λοιποὺς εἰς τὴν χώραν αὑτῆς καὶ νὰ συμμορφωθῇ, ὅσον ἀφορᾷ τὰς περιουσίας τῶν Γερμανῶν ὑπηκόων ἐν ταῖς ἀναφερομέναις εἰς τὸ 51 ἄρθρον χώραις, πρὸς τὰς διατάξεις τοῦ ἄρθρου 297 καὶ τοῦ Παραρτήματος τοῦ Δ′ Τμήματος, Ι′ Μέρους (Οἰκονομικοὶ Ὅροι) τῆς παρούσης Συνθήκης.

Ὅσοι τῶν Γερμανῶν ὑπηκόων, χωρὶς ν’ ἀποκτήσωσι τὴν Γαλλικὴν ἰθαγένειαν, θὰ λάβωσι παρὰ τῆς Γαλλικῆς Κυβερνήσεως τὴν ἄδειαν διαμονῆς ἐν ταῖς εἰρημέναις χώραις, δὲν θὰ ὑποβληθῶσιν εἰς τὰς διατάξεις τοῦ ἐν λόγῳ ἄρθρου.

Ἄρθρον 54.

Τὴν ἰδιότητα Ἀλσατῶν—Λωρραινῶν θ’ ἀποκτήσωσιν, εἰς ἐκτέλεσιν τῶν διατάξεων τοῦ παρόντος Τμήματος, οἱ ἀνακτήσαντες τὴν Γαλλικὴν ὑπηκοότητα δυνάμει τῆς παραγράφου 1 τοῦ προσαρτωμένου τῇ παρούσῃ Παραρτήματος.

Ἀφ’ ἧς ἡμέρας ἀξιώσωσι τὴν Γαλλικὴν Ἰθαγένειαν, τὰ ἐν τῇ παραγράφῳ 2 τοῦ εἰρημένου Παραρτήματος ἀναφερόμενα πρόσωπα θὰ θεωρῶνται Ἀλσατοὶ—Λωρραινοὶ μετ’ ἀναδρομικῆς ἰσχύος μέχρι τῆς 11 Νοεμβρίου 1918. Ἐκείνων ὧν ἡ αἴτησις θέλει ἀπορριφθῇ, τὸ εὐεργέτημα θὰ λήξῃ τὴν ἡμέραν τῆς ἀπορρίψεως τῆς αἰτήσεως.

Ἐπίσης θεωροῦνται Ἀλσατοὶ — Λωρραινοὶ τὰ νομικὰ πρόσωπα, εἰς τὰ ὁποία ἡ ἰδιότης αὕτη θὰ ἀναγνωρισθῇ εἴτε ὑπὸ τῶν Γαλλικῶν διοικητικῶν Ἀρχῶν, εἴτε διὰ δικαστικῆς ἀποφάσεως.

Ἄρθρον 55.

Αἱ ἀναφερόμεναι ἐν τῷ 51ῳ ἄρθρῳ χῶραι θὰ ἐπιστραφῶσιν εἰς τὴν Γαλλίαν ἐλεύθεραι καὶ ἀπηλλαγμέναι παντὸς δημοσίου χρέους ὑπὸ τοὺς προβλεπομένους ὄρους ἐν τῷ ἄρθρῳ 255 τοῦ Θ′ Μέρους. (Δημοσιονομικοὶ Ὅροι) τῆς παρούσης Συνθήκης.

Ἄρθρον 56.

Συμφώνως πρὸς τὰς διατάξεις τοῦ ἄρθρου 256 τοῦ Θ′ Μέρους (Δημοσιονομικοὶ Ὅροι) τῆς παρούσης Συνθήκης, ἡ Γαλλία θὰ εἰσέλθῃ εἰς τὴν κατοχὴν πάσης περιουσίας καὶ ἰδιοκτησίας τῆς Αὐτοκρατορίας ἢ τῶν Γερμανικῶν Κρατῶν κειμένης εἰς τὰς ἐν τῷ ἄρθρῳ 51 ἀναφερομένας χώρας, χωρὶς νὰ ὀφείλῃ νὰ πληρώσῃ ἢ πιστώσῃ διὰ τὸν λόγον τοῦτον οὐδὲν τῶν παραχωρούντων Κρατῶν.

Ἡ διάταξις αὕτη ἀφορᾷ πᾶσαν κινητὴν ἢ ἀκίνητον περιουσίαν δημοσίαν ἢ ἰδιωτικὴν τοῦ Κράτους, συνολικῶς τὰ πάσης φύσεως δικαιώματα, ἅτινα ἀνῆκον εἰς τὴν Αὐτοκρατορίαν ἢ τὰ Γερμανικὰ Κράτη ἢ εἰς τὰς διοικητικὰς αὐτῶν περιφερείας.