Πᾶσα Συνθήκη ἢ Διεθνὴς ὑποχρέωσις, συνομολογηθησομένη ἐν τῷ μέλλοντι ὑπὸ Μέλους τῆς Κοινωνίας, δέον νὰ πρωτοκολλᾶται ἀμέσως παρὰ τῆς Γραμματείας καὶ νὰ δημοσιεύηται, ὡς τάχιστα ὑπ’ αὐτῆς.
Οὐδεμία τῶν Συνθηκῶν τούτων ἢ Διεθνῶν ὑποχρεώσεων θέλει εἶναι ὑποχρεωτικὴ πρὸ τῆς πρωτοκολλήσεως αὐτῆς.
Ἡ Συνέλευσις δύναται, ἀπὸ καιροῦ εἰς καιρόν, νὰ καλῇ τὰ Μέλη τῆς Κοινωνίας ὅπως προβαίνωσιν εἰς νέαν ἐξέτασιν τῶν Συνθηκῶν, αἵτινες κατέστησαν ἀνεφάρμοστοι, ὡς καὶ πάσης διεθνοῦς καταστάσεως, ἧς ἡ διατήρησις ἠδύνατο νὰ θέσῃ ἐν κινδύνῳ τὴν εἰρήνην τοῦ Κόσμου.
Τὰ Μέλη τῆς Κοινωνίας ἀναγνωρίζουσι, τὸ ἐφ’ ἑαυτοῖς, ὅτι ἡ παροῦσα Συνθήκη καταργεῖ πάσας τὰς μὴ συμβιβαζομένας πρὸς τοὺς ὄρους αὑτῆς ὑποχρεώσεις ἢ inter se συνεννοήσεις καὶ ὑποχρεοῦνται ἐπισήμως νὰ μὴ συνομολογῶσιν εἰς τὸ μέλλον τοιαύτας.
Ἐὰν Μέλος τι πρὸ τῆς εἰσόδου αὐτοῦ εἰς τὴν Κοινωνίαν εἶχεν ἀναλάβει ὑποχρεώσεις ἀσυμβιβάστους πρὸς τοὺς ὅρους τῆς παρούσης Συμφωνίας ὀφείλει νὰ λάβῃ ἄμεσά μέτρα ὅπως ἀπαλλαγῇ τῶν ὑποχρεώσεων τούτων.
Διεθνεῖς ὑποχρεώσεις, οἷαι αἱ Συμβάσεις περὶ Διαιτησίας καὶ αἱ τοπικαὶ Συνεννοήσεις, ὡς τὸ δόγμα τοῦ Monroe, αἵτινες ἐξασφαλίζουσι τὴν διατήρησιν τῆς εἰρήνης, δὲν θεωροῦνται ἀσυμβίβαστοι πρὸς οὐδεμίαν τῶν διατάξεων τῆς παρούσης Συμφωνίας.
Αἱ ἑπόμεναι Ἀρχαὶ ἐφαρμόζονται ἐπὶ τῶν ἀποικιῶν καὶ τῶν χωρῶν αἵτινες, συνεπείᾳ τοῦ πολέμου, ἔπαυσαν νὰ διατελῶσιν ὑπὸ τὴν κυριαρχίαν τῶν Κρατῶν, τὰ ὁποῖα προγενεστέρως ἐκυβέρνων ταύτας καὶ αἵτινες οἰκοῦνται ὑπὸ Λαῶν μὴ εἰσέτι ἱκανῶν, ὅπως διοικῶνται ἀφ’ ἑαυτῶν ὑπὸ τὰς ἰδιαιτέρως δυσχερεῖς τοῦ συγχρόνου Κόσμου συνθήκας. Ἡ εὐημερία καὶ ἡ ἀνάπτυξις τῶν Λαῶν τούτων ἀποτελοῦσιν ἱερὰν ἐκπολιτιστικὴν ἀποστολὴν καὶ προσήκει νὰ περιληφθῶσιν ἐν τῇ παρούσῃ Συμφωνίᾳ ἐγγυήσεις διὰ τὴν πραγμάτωσιν τῆς ἀποστολῆς ταύτης.
Ἡ καλλιτέρα μέθοδος, ὅπως πρακτικῶς ἐπιτευχθῇ ἡ ἀρχὴ αὕτη, εἶνε ν’ ἀνατεθῇ ἡ κηδεμονία τῶν Λαῶν τούτων εἰς τὰ ἀνεπτυγμένα Ἔθνη, τὰ ὁποῖα, λόγῳ τῶν πόρων, τῆς πείρας ἡ τῆς γεωγραφικῆς αὐτῶν θέσεως, δύνανται κάλλιον παντὸς ἄλλου ν’ ἀναλάβωσι τὴν ἐν λόγῳ εὐθύνην καὶ τὰ ὁποῖα συγκατατίθενται νὰ τὴν ἀποδεχθῶσι. Τὰ Ἔθνη ταῦτα θὰ ἤσκουν τὴν τοιαύτην κηδεμονίαν ὑπὸ τὴν ἰδιότητα Ἐντολοδόχου τῆς Κοινωνίας καὶ ἐν ὀνόματι Αὐτῆς,
Ὁ χαρακτὴρ τῆς Ἐντολῆς δέον νὰ διαφέρῃ κατὰ τὸν βαθμὸν τῆς ἀναπτύξεως τοῦ Λαοῦ, τὴν γεωγραφικὴν θέσιν τῆς χώρας, τὰς οἰκονομικὰς αὐτῆς συνθήκας καὶ πᾶσαν ἀνάλογον περίπτωσιν.
Ὡρισμέναι Κοινότητες, ἀνήκουσαι ἄλλοτε εἰς τὴν Ὀθωμανικὴν. Αὐτοκρατορίαν, ἐξίχθησαν εἰς τοιοῦτον βαθμὸν ἀναπτύξεως, ὥστε ἡ ὕπαρξίς των ὡς Ἐθνῶν ἀνεξαρτήτων δύναται ν’ ἀναγνωρισθῇ προσωρινῶς, ὑπὸ τὸν ὅρον ὅπως αἱ Συμβουλαὶ καὶ ἡ συνδρομὴ Ἐντολοδόχου τινὸς καθοδηγῶσι τὴν διοίκησιν αὐτῶν μέχρις οὗ καταστῶσιν ἱκαναὶ ὅπως αὐτοδιοικῶνται. Οἱ πόθοι τῶν ἐν λόγῳ Κοινοτήτων δέον ἐν τοῖς πρώτοις νὰ ληφθῶσιν ὑπ’ ὄψιν ἐν τῇ ἐκλογῇ Ἐντολοδόχου.
Ὁ βαθμὸς τῆς ἀναπτύξεως ἐν ᾧ διατελοῦσιν ἕτεροι Λαοί, ἰδίως οἱ τῆς Κεντρῴας Ἀφρικῆς, ἀπαιτεῖ ὅπως ὁ Ἐντολοδόχος ἀναλάβῃ παρ’ αὐτοῖς τὴν διοίκησιν τῆς Χώρας ἐπὶ ὅροις, οἵτινες, συνδυαζόμενοι πρὸς τὴν ἀπαγόρευσιν καταχρήσεων, ὡς ἡ ἐμπορία τῶν δούλων, ἡ ἐμπορία τῶν ὅπλων καὶ τοῦ οἰνοπνεύματος, τοῦτο μὲν θὰ ἐγγυηθῶσι τὴν ἐλευθερία τῆς συνειδήσεως καὶ τῆς θρησκείας — ἄνευ ἄλλων. περιορισμῶν, πλὴν τῶν δυναμένων νὰ ἐπιβάλῃ ἡ τήρησις τῆς δημοσίας τάξεως καὶ τῶν χρηστῶν ἠθῶν — τὴν ἀπαγόρευσιν ἀνεγέρσεως ὀχυρωμάτων ἢ ἐγκαταστάσεως σρτατιωτωκῶν ἢ ναυτικῶν βάσεων καὶ παροχῆς στρατιωτικῆς ἐκπαιδεύσεως εἰς τοὺς Ἰθαγενεῖς, ἐκτὸς τῆς ἀναγκαιούσης διὰ τὴν ἀστυνομίαν καὶ τὴν ἄμυναν τῆς χώρας, τοῦτο δὲ θὰ ἐξασφαλίσωσιν εἰς τὰ ἄλλα Μέρη τῆς Κοινωνίας ὄρους ἰσότητος διὰ τὰς συναλλαγὰς καὶ τὸ ἐμπόριον.
Τέλος ὑπάρχουσι χῶραι, ὡς αἱ Νοτιοδυτικαὶ Ἀφρικανικαὶ καὶ νῆσοί τινες τοῦ Νοτίου Εἰρηνικοῦ, αἵτινες, ὡς ἐκ τοῦ ἀραιοῦ αὐτῶν πληθυσμοῦ, τῆς περιωριομένης ἐπιφανείας τῆς ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τῶν Κέντρων τοῦ Πολιτισμοῦ, τῆς γεω-
