τρέξετε διὰ νὰ βοηθήσητε τὸν εὐεργέτην μου.
— Εἶναι ἀδύνατον, κυρία, ἀπεκρίθη ὁ γέρων ἐπιστάτης, οἱ δύο κακοῦργοι ἐπροχώρησαν πολὺ καὶ εἶναι πλησίον τοῦ Οἰτύλου, ἐνῷ ἡμεῖς θὰ ὁδεύσωμεν σχεδὸν ὑπὲρ τὰ ἑκατὸν στάδια διὰ νὰ φθάσωμεν ἐκεῖ, ἔπειτα πλησιάζει καὶ ἡ νὺξ καὶ ὁ δρόμος εἶναι χαλασμένος ἀπὸ τὰς βροχάς. Μὲ τὸν καλλίτερον ἵππον τοῦ κόσμου δὲν δύναταί τις νὰ φθάσῃ ἐκεῖ παρὰ τὸ πρωῒ, καὶ οἱ γηραλέοι ἵπποι μας δὲν εἶναι πλέον χρήσιμοι πρὸς ἱππασίαν, ἀλλὰ καὶ κανεὶς ἐκ τῶν ἵππων τοῦ τόπου δὲν θὰ ἠμπορέσῃ νὰ ὑποφέρῃ ὅλον αὐτὸν τὸν δρόμον.
Ἡ δυστυχὴς Κλεονίκη δὲν ἤξευρε τὶ νὰ κάμῃ ἐν τῇ ἀπελπισία της· ἀνύψωσε τὰ βλέμματα της εἰς τὸν Οὐρανὸν, ἐνῷ ἐφαίνετο ὅτι ἦτο βαθέως λυπημένη, καὶ ἄφησε νὰ ρεύσουν τὰ δάκρυά της ποταμηδόν.
— Θεέ μου! Θεέ μου, ἀνέκραξεν, εὐσπλαγχνίσου τὰς γενναίας ἐκείνας ψυχὰς, αἱ ὁποῖαι μὲ εὐσπλαγχνίσθησαν. Φιλτάτη Εὐφροσύνη, πα-
