Ἀνεκάλυψεν ὅτι δὲν ἦσαν καλόγηροι, ἀλλ’ ὅτι ἐπροσποιοῦντο οἱ ἄθλιοι τοὺς προσκυνητὰς, ὅτι ἐγνώριζον τὸν τόπον, ὅσον καὶ οἱ κάτοικοι αὐτοῦ, ὅτι ἦσαν ἐκ τῆς συμμορίας τῶν λῃστῶν ἐκείνων, τοὺς ὁποίους κατεδίωξε καὶ διεσκόρπισεν ὁ Χριστόδουλος, ὅτι ἔτρεφον σχέδια ἐκδικήσεως κατ’ αὐτοῦ καὶ δι’ αὐτὸ ἤθελον ὑπὸ τὸ ἱερὸν ἔνδυμα νὰ εἰσέλθωσιν εἰς τὸν πύργον του, νὰ τοῦ ζητήσωσι κατάλυμα, καὶ τὴν νύκτα νὰ σηκωθῶσι νὰ δολοφονήσωσι τὸν ἄρχοντα, τὴν γυναῖκα του, τὴν κόρην του καὶ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους του· ἔπειτα νὰ γυμνώσωσι τὸν πύργον καὶ νὰ τὸν κατακαύσωσιν.
Ὅτε εἶδον ἀπὸ μακρὰν τὸν πύργον τοῦ Λιμενίου μεταξὺ δύο βουνῶν, εἶπεν ὁ πρεσβύτερος τῶν δύο κακούργων ὀνομαζόμενος Λυκογιάννης:
— Ἰδοὺ ἡ κατοικία τοῦ ἀνθρώπου τούτου, ὁ ὁποῖος ἐφόνευσε τόσους συντρόφους μας· πρέπει νὰ ἀποθάνῃ βασανιζόμενος· νὰ τοῦ δέσω-
