Σελίδα:Σμίτ. Η περιστερά.pdf/27

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
— 25 —

Ἡ συγκίνησις δὲν τὴν ἀφῆκεν νὰ ἐξακολουθήσῃ, ἀλλ’ ὁ Χριστόδουλος ἐνόησεν ὅσα ἤθελε νὰ τοῦ ἐκφράσῃ.

Τέλος ἔφθασε καὶ ἡ ὥρα τῆς ἀναχωρήσεως καὶ ἡ ξένη κυρία ἡτοιμάσθη νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὸ Γύθειον. Τὰ δύο κοράσια ἦσαν καταλυπημένα καὶ τὴν στιγμὴν τοῦ χωρισμοῦ ἔκλαιον ἀπαρηγόρητα. Ἡ Ἑλένη ἠθέλησε νὰ δώσῃ τι πρὸς ἐνθύμησιν εἰς τὴν νέαν φίλην της καὶ ἐπειδὴ αὕτη πολλάκις ἔδειξε τὴν ἐπιθυμίαν νὰ ἔχῃ περιστερὰν ἥμερην ὡς τὴν περιστερὰν τῆς φίλης της, ἡ Ἑλένη ἀφοῦ ἔσφιγξεν εἰς τὰς βρεγμένας ἀπὸ τὰ δάκρυα παρειάς της τὸ καλὸν πτηνὸν ἐχάρισεν αὐτὸ εἰς τὴν Εὐφροσύνην.

Ἡ Εὐφροσύνη ὅμως δὲν ἤθελε νὰ τὸ δεχθῇ μὲ κανένα τρόπον καὶ ἠγέρθη μεταξύ των μικρὰ καὶ παιδαριώδης φιλονεικία, ἐπὶ τέλους ὅμως ἠναγκάσθη νὰ ἐνδώσῃ, καὶ ἡ Ἑλένη τῆς ἔδωκεν ἀκόμη καὶ τὸ ὡραῖον κλωβὶ, τῆς ἐσύστησε δὲ τὴν περιστερὰν ὅπως συσταίνει