δι’ αὐτὸν τὸν σκοπὸν, δηλαδὴ νὰ ἀποδίδῃ κατὰ χάριν τὸ δίκαιον, ἀλλὰ διὰ νὰ ἀνευρίσκῃ αὐτὸ μὲ μεγάλην προσοχήν· καὶ ὅρκον δὲ ἔδωκεν ὅτι δὲν θὰ χαρισθῇ εἰς ὅσους ἤθελε τοῦ φανῇ καλὸν, ἀλλ’ ὅτι θὰ ἐκδώσῃ τὴν ἀπόφασιν του κατὰ τοὺς νόμους. Δὲν πρέπει λοιπὸν οὔτε ἡμεῖς νὰ σᾶς συνειθίζωμεν νὰ ἐπιορκῆτε, οὔτε σεῖς νὰ συνειθίζετε εἰς αὐτό. Διότι καὶ ἡμεῖς καὶ σεῖς ἐπίσης ἠθέλαμεν εἶσθε τότε ἔνοχοι ἐνώπιον τῶν θεῶν ὡς ἀσεβεῖς. Μὴ περιμένετε λοιπόν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, νὰ μεταχειρισθῇ ἐγώ τοιούτου εἴδους μέσα πρὸς ὑμᾶς, τὰ ὁποῖα πιστεύω ὅτι μήτε ἔντιμα εἶνε, μήτε δίκαια, μήτε εὐσεβῆ καὶ εἰς ἄλλας ἐν γένει περιστάσεις, πρὸ πάντων ὅμως τόρα, μὰ τὸν Δία, ὅτε καταγγέλλομαι ὡς ἀσεβὴς ὑπὸ τοῦ Μελήτου αὐτοῦ. Διότι ἐπὶ τῇ ὑποθέσει ὅτι ἤθελα σᾶς κάμψει καὶ μὲ τὰς παρακλήσεις μου ἤθελα σᾶς ἐξαναγκάσει, ἀφοῦ ἐδώσατε ὅρκον, νὰ παραβῆτε αὐτὸν καὶ νὰ μοῦ ἀποδώσητε τὸ δίκαιον κατὰ χάριν, εἶνε σαφὲς πλέον ὅτι ἐγώ ἤθελα σᾶς διδάσκῃ νὰ μὴ πιστεύετε ὅτι ὑπάρχουν θεοί, καὶ ἐνῷ θέλω νὰ ἀπολογηθῶ διὰ τὰς ἐναντίον μου κατηγορίας, ἀσφαλῶς ἤθελα κατηγορεῖ τότε τὸν ἑαυτόν μου ὅτι δὲν πιστεύω εἰς θεούς. Ἀλλὰ τὸ πρᾶγμα δὲν ἔχει διόλου οὕτως. Διότι καὶ πιστεύω, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὅτι ὑπάρχουν θεοί, ὅσον κανεὶς ἀπὸ τοὺς κατηγόρους μου, καὶ εἰς τὴν κρίσιν ἡμῶν ἀφίνομαι, καὶ εἰς τὸν θεὸν τῶν Δελφῶν εὔχομαι νὰ ἀποφασίσετε περὶ ἐμοῦ, ὅπως θὰ εἶνε καλύτερον καὶ δι’ ἐμὲ καὶ διὰ σᾶς.
[Ἐνταῦθα τελειόνει ἡ ἀπολογία τοῦ Σωκράτους. Μετὰ τοῦτο οἱ δικασταὶ ἀπεσύρθησαν εἰς διάσκεψιν, ἵνα ἀποφασίσουν ἂν εἶνε ἔνοχος ὁ Σωκράτης εἰς τὴν ἀποδοθεῖσαν εἰς αὑτὸν κατηγορίαν ἢ ὄχι. Ἀπεφάνθησαν δὲ διὰ ψήφων 281 ὅτι ὁ Σωκράτης εἶνε ἔνοχος[1]. Μετὰ τοῦτο, γνωσθείσης τῆς ἀποφάσεως, ἐπηκολούθησεν
- ↑ Διογένης ὁ Λαέρτιος ἀναφέρει ὅτι ὁ Σωκράτης κατεδικάσθη διὰ ψήφων 281. Ὥστε καὶ ἂν ἀπ’ αὐτῶν ἀφαιρεθοῦν αἱ 80 ψῆφοι ἀπομένουν 251 καταδι-
