Σελίδα:Πλάτωνος, Απολογία Σωκράτους (Μωραϊτίδης).pdf/42

42

ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ

πάλιν ἤθελες ὑποπέσει εἰς τὸ ἴδιον παράπτωμα, καὶ ἤθελες ἀνακαλυφθῆ, θὰ καταδικασθῇς εἰς θάνατον. Ἐὰν λοιπόν, καθὼς εἶπον, ὑπὸ τοὺς ὅρους τούτους ἠθέλετε μὲ ἀπολύσει, θὰ σᾶς ἔλεγον, ὅτι, ἐγώ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, σᾶς ἐκτιμῶ καὶ σᾶς ἀγαπῶ, ἀλλὰ θὰ πεισθῶ περισσότερον εἰς τὸν θεὸν τῶν Δελφῶν παρὰ εἰς σᾶς, καὶ ἐνόσῳ ζῶ καὶ ἔχω δυνάμεις, δὲν θὰ παύσω νὰ ἐνασχολοῦμαι μὲ τὴν φιλοσοφίαν καὶ νὰ σᾶς συμβουλεύω πάντοτε καὶ νὰ ὑποδεικνύω εἰς οἱονδήποτε ἀπὸ σᾶς ἐκεῖνα, ὁποῦ συνηθίζω πάντοτε, ὅτι, ὦ καλώτατε ἄνθρωπε, πῶς, ἀφοῦ εἶσαι Ἀθηναῖος καὶ πολίτης τῆς πλέον μεγάλης πόλεως καὶ ἐπισημοτάτης καὶ διὰ τὴν σοφίαν της καὶ διὰ τὴν ἰσχύν της, διὰ πλοῦτον μὲν δὲν ἐντρέπεσαι νὰ φροντίζῃς πῶς νὰ συνάξῃς ὅσον τὸ δυνατὸν περισσότερον καὶ πῶς νὰ ἀποκτήσῃς δόξαν καὶ τιμάς, ἀμελεῖς δὲ διὰ τοὺς θησαυροὺς τῆς φρονήσεως καὶ τῆς ἀληθείας καὶ δὲν ἐργάζεσαι διὰ τὴν ψυχήν σου πῶς νὰ γείνῃ ὅσον τὸ δυνατὸν χρηστοτάτη; Καὶ ἂν κανεὶς τὸ ἀρνηθῇ αὐτό, καὶ εἴπῃ ὅτι φροντίζει διὰ τὴν ψυχήν του, δὲν θὰ τὸν ἀφήσω ἀμέσως, ἀρκεσθεὶς εἰς τὴν ὁμολογίαν του αὐτὴν, οὐδὲ θὰ ἀπομακρυνθῶ ἀπὸ πλησίον του, ἀλλὰ θὰ τοῦ ὑποβάλω διαφόρους ἐρωτήσεις καὶ θὰ τὸν ἐξετάσω μὲ ἀκρίβειαν καὶ θὰ τὸν ἐξελέγξω, καὶ ἂν μοῦ φανῇ ὅτι ἀληθῶς δὲν ἔχει καμμίαν ἀρετὴν καὶ ἱκανότητα, ἀλλὰ φαντάζεται ὅτι ἔχει, θὰ τὸν ὀνειδίσω τότε καὶ θὰ τοῦ εἴπω ὅτι εἰς μὲν τὰ σπουδαιότατα πράγματα δίδει πολὺ ἐλαχίστην προσοχὴν, τὰ δὲ τόσον εὐτελῆ καὶ ἀνάξια λόγου πολὺ ἐκτιμᾷ. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον θὰ ὁμιλήσω καὶ εἰς νέον καὶ εἰς γέροντα, μὲ τὸν ὁποῖον ἤθελον ἀνοίξει συζήτησιν, καὶ εἰς ξένον καὶ εἰς συμπολίτην μου, ἀλλὰ πολὺ περισσότερον εἰς τοὺς συμπολίτας μου, καθόσον μοῦ εἶσθε σεῖς οἰκειότεροι ὡς πρὸς τὴν καταγωγὴν. Διότι—γνωρίζετέ το καλὰ—αὐτὰ μοῦ τὰ παραγγέλλει ὁ θεὸς νὰ τὰ κάμνω. Καὶ ἐγὼ στοχάζομαι ὅτι ἕως τόρα κανὲν καλὸν μεγαλύτερον δὲν ἀπέλαυσεν ἡ πόλις σας, παρὰ τὴν ἰδικήν μου εἰς τὸν θεὸν ἀκατάπαυστον αὐτὴν ὑπηρεσίαν. Διότι ἐγὼ περιέρχομαι τὴν πόλιν σας, χωρὶς νὰ καταγίνωμαι εἰς τίποτε ἄλλο, παρὰ