βαιότατα ἔτσι εἶνε. Διότι, σὲ ἐκλαμβάνω ὅτι ὁμολογεῖς τοῦτο, ἀφοῦ δὲν ἀπαντᾷς. Ἀλλ’ αὐτοὶ οἱ δαίμονες δὲν πιστεύομεν ὅτι εἶνε ἢ θεοὶ βεβαίως, ἢ παῖδες θεῶν; Συμφωνεῖς εἰς αὐτὸ ἢ ὄχι;
Μάλιστα, συμφωνῶ.
Λοιπὸν ἐὰν τῳόντι πιστεύω εἰς δαίμονας, καθὼς σὺ ὁμολογεῖς , ἐὰν μὲν οἱ δαίμονες εἶνε κάποιοι θεοί, τῆς πόλεως ἢ ἄλλοι, τότε τοῦτο, τὸ νὰ λέγῃς ὅτι ἐγὼ πιστεύω ὅτι δὲν ὑπάρχουν θεοὶ καὶ πάλιν ὅτι πιστεύω ὅτι ὑπάρχουν, ἀφοῦ βεβαίως πιστεύω ὅτι ὑπάρχουν δαίμονες, φανερώνει ἐκεῖνο ὁποῦ ἐγὼ ἔλεγον, ὅτι δηδαδὴ σὺ προτείνεις αἴνιγμα καὶ χαριεντίζεσαι. Ἐὰν δὲ πάλιν οἱ δαίμονες εἶνε παῖδες θεῶν, κάποιοι νόθοι παῖδες, ἂν προτιμᾷς, ἢ ἐκ νυμφῶν, ἢ ἔκ τινων ἄλλων θνητῶν γεννηθέντες, ἐκ τῶν ὁποίων, ὡς γνωστόν, λέγονται ὅτι ἐγεννήθησαν, ποῖος ἄνθρωπος θὰ ἐπίστευεν ὅτι θεῶν μὲν παῖδες ὑπάρχουν, θεοὶ δὲ δὲν ὑπάρχουν; Διότι ἐπίσης παράλογον ἤθελεν εἶνε καθὼς ἐὰν ἐπίστευε κανεὶς ἀπαράλλακτα ὅτι παῖδες μέν, γεννηθέντες ἀπὸ ἵππους καὶ ὄνους ὑπάρχουν, οἱ ἡμίονοι, ἵπποι δὲ καὶ ὄνοι ὅτι δὲν ὑπάρχουν. Ἀλλ’ ὦ Μέλητε, ἐξάπαντος σὺ ὑπέβαλες αὐτὴν τὴν κατηγορίαν ἐναντίον μου, διότι ἤθελες νὰ μὲ δοκιμάσῃς μὲ αὐτά, ἢ διότι δὲν εἶχες κανὲν ἀληθινὸν ἔγκλημα, διὰ τὸ ὁποῖον νὰ μὲ ἐγκαλέσῃς εἰς τὸ δικαστήριον. Μὲ κανὲν δὲ μέσον ποτὲ δὲν θὰ δυνηθῇς νὰ πείσῃς κανένα ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος ἔχει καὶ ὀλίγην φρόνησιν, ὅτι ὁ αὐτὸς ἄνθρωπος ἁρμόζει νὰ πιστεύῃ ὅτι ὑπάρχουν δαιμόνια καὶ θεῖα πράγματα καὶ πάλιν ὁ αὐτὸς νὰ μὴ πιστεύῃ οὔτε εἰς δαίμονας, οὔτε εἰς θεούς, οὔτε εἰς ἥρωας.
XVI. Ἀλλ’, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ὅτι μὲν ἐγὼ δὲν εἶμαι ἔνοχος κατὰ τὸ κατηγορητήριον τοῦ Μελήτου, τοῦτο μοῦ φαίνεται ὅτι δὲν ἔχει ἀνάγκην μακροτέρας ἀπολογίας, ἀλλ’ εἶνε ἀρκετὰ καὶ ταῦτα, τὰ ὁποῖα εἶπον. Ἐκεῖνο δέ, διὰ τὸ ὁποῖον ὡμίλησα καὶ προηγουμένως, ὅτι ἐπὶ πολὺν χρόνον καὶ ἐκ μέρους πολλῶν ἀνθρώπων ἐγεννήθη μῖσος ἐναντίον μου, πολὺ καλὰ γνωρίζετε ὅτι
