Σελίδα:Πλάτωνος, Απολογία Σωκράτους (Μωραϊτίδης).pdf/15

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
15
ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ

στος ὁ τρόπος τοῦ λόγου, μὲ τὸν ὁποῖον ὁμιλοῦν ἐδῶ. Καθὼς λοιπόν, ἂν ἐτύχαινε νὰ εἶμαι πραγματικῶς ξένος, θὰ ἠθέλετε μὲ συγχωρήσει βεβαίως, καθὼς φρονῶ, ἐὰν ὡμίλουν μὲ ἐκείνην τὴν διάλεκτον καὶ τὸν τρόπον, μὲ τὸν ὁποῖον εἶχον ἀνατραφῆ εἰς τὸν τόπον μου, τοιουτοτρόπως καὶ τώρα εἰς τὴν περίστασιν αὐτὴν σᾶς παρακαλῶ, καὶ πιστεύω ὅτι ἡ παράκλησίς μου εἶνε δικαία, εἰς μὲν τὸν τρόπον τοῦ λόγου μου νὰ μὴ προσέξητε, κακὸς ἢ, καλὸς εἶνε· τοῦτο δὲ μόνον νὰ παρατηρῆτε, καὶ εἰς τοῦτο νὰ ἐπιστήσητε ὅλην σας τὴν προσοχὴν, ἂν λέγω δίκαια ἢ ὄχι· διότι εἰς τοῦτο συνίσταται ἡ ἀρετὴ τοῦ δικαστοῦ, τοῦ δὲ ῥήτορος ἀρετὴ εἶνε νὰ λέγῃ μόνον τὴν ἀλήθειαν.

II Πρῶτον μὲν λοιπὸν εἶναι δίκαιον νὰ ἀπολογηθῶ, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, εἰς τὰς πρώτας ἐναντίον μου κατηγορίας ὡς ψευδεῖς καὶ εἰς τοὺς πρώτους κατηγόρους μου, ἔπειτα δὲ εἰς τὰς τελευταίας καὶ εἰς τοὺς τελευταίους κατηγόρους. Διότι ἐναντίον μου πολλοὶ ὑπῆρξαν ἐνώπιον σας κατήγοροι, οἱ ὁποῖοι καὶ. ἀπὸ πολλὰ ἀκόμη ἔτη πρωτύτερα μὲ κατηγόρησαν καὶ καμμίαν ἀλήθειαν δὲν εἶπαν. Αὐτοὺς δὲ ἐγὼ περισσότερον φοβοῦμαι παρὰ τὸν Ἄνυτον καὶ τοὺς συντρόφους του,[1] ἂν καὶ αὐτοὶ οἱ τε-


  1. Οἱ τελευταῖοι κατήγοροι τοῦ Σωκράτους ἦσαν ὁ Ἄνυτος, ὁ Μέλητος καὶ ὁ Λύκων. Καὶ κατήγορος μὲν κυρίως ἦτο ὁ Μέλητος, οἱ δὲ λοιποὶ δύο ἦσαν συνήγοροι αὐτοῦ.
    Ὁ Ἄνυτος, υἱὸς τοῦ πλουσίου ἐργοστασιάρχου Ἀνθεμίωνος, ὁ ἐπιφανέστατος τῶν κατηγόρων, ἦτο ῥήτωρ, ἐξελέγη δὲ καὶ στρατηγὸς τῶν Ἀθηναίων, ὅτε ἐν Πύλῳ ἐμάχοντο. Εἶτα φυγὼν ἐπὶ τῶν Τριάκοντα, καὶ μετὰ τοῦ Θρασυβούλου, τοῦ ὁποίου ἦτο φίλος, ἐπανελθών, εἶχε μεγάλην ἰσχὺν ἐν Ἀθήναις. Μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Σωκράτους ἠναγκάσθη νὰ φύγῃ ἐξόριστος εἰς Ἡράκλειαν τοῦ Πόντου, ὅπου, ὡς λέγεται, ἐθανατώθη ὑπὸ τῶν Ἡρακλεωτῶν λιθοβοληθείς. Ἐν τῷ Πρωταγόρᾳ ὁ Πλάτων εἰσάγει τὸν στρατηγὸν τοῦτον ὁμιλοῦντα μὲ ἐμπάθειαν κατὰ τῶν σοφιστῶν.
    Ὁ Λύκων ἦτο δημόσιος ῥήτωρ, ὅστις καὶ διηύθυνε τὴν κατὰ τοῦ Σωκράτους κατηγορίαν. Ἦτο ὁ ἀσημότατος τῶν ἄλλων.
    Ὁ Μέλητος, υἱὸς τοῦ Μελήτου, τὸν δῆμον Πιτθεύς, ἐν τῷ Εὐθύφρονι τοῦ Πλάτωνος παρίσταται ὡς νέος ἀφανὴς καὶ ἄγνωστος. Ἄγνωστον εἶνε ἂν ὁ ὑπὸ τοῦ Ἀριστοφάνους σατυριζόμενος ποιητὴς (Βατραχ. 1302) εἶναι αὐτὸς ὁ ἴδιος, ἢ ὁ υἱὸς του, ἢ ἄλλος τις νεανίας.