Σελίδα:Περί του Γαλατικού Πολέμου (1871).pdf/93

Από Βικιθήκη
Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.
—75—

στοῶν ὀρύξαντες (τούτου δὲ ἦσαν πάνυ ἐμπειρότατοι οἱ Ἀκουϊτανοί, ἐπειδὴ πολλαχοῦ παρ’ αὐτοῖς ὑπάρχουσι χαλκωρυχεῖα), ὡς κατενόησαν ὅτι διὰ τὴν πρόνοιαν τῶν ἡμετέρων οὐδὲν ἐκ τούτων ἠδύνατο νὰ προκόψῃ, πέμπουσι πρέσβεις πρὸς τὸν Κράσσον καὶ ζητοῦσι νὰ δεχθῇ αὐτοὺς εἰς ὑποταγήν. Τούτου δὲ τυχόντες, τὰ ὅπλα νὰ παραδώσωσι διαταχθέντες ποιοῦσιν αὐτό.

22. Ἐν ᾧ δὲ πάντων τῶν ἡμετέρων αἱ διάνοιαι εἰς τοῦτο μετὰ προσοχῆς ἠσχολοῦντο, ἐξ ἄλλου μέρους τῆς πόλεως ὁ Ἀδιάτουννος, ὅστις κατεῖχε τὴν ἀνωτάτην ἀρχήν, μεθ’ ἑξακοσίων ἀφωσιωμένων, οὓς ἐκεῖνοι εὐχωλιμαίους (soldurios) καλοῦσι, τῶν ὁποίων αὕτη εἶναι ἡ συμφωνία, πάντων μὲν τῶν ἐν τῷ βίῳ ἀγαθῶν νὰ ἀπολαύωσιν μετ’ ἐκείνων, εἰς ὧν τὴν φιλίαν ἤθελον παραδοθῇ, ἐὰν δέ τι βίαιον συμβῇ εἰς αὐτούς, ἢ τὴν αὐτὴν τύχην ὁμοῦ νὰ ὑποφέρωσιν ἢ νὰ αὐτοκτονῶσι· καὶ μέχρι τοῦδε, κατὰ τὴν μνήμην τῶν ἀνθρώπων, δὲν ἀνευρέθη τις, ὅστις φονευθέντος ἐκείνου, εἰς οὗ τὴν φιλίαν εἶχεν ἀφοσιωθῇ, νὰ ἀρνηθῇ τὸν θάνατον· μετὰ τούτων λοιπὸν ὁ Ἀδιάτουννος ἐπιχειρήσας νὰ κάμῃ ἔξοδον, κραυγῆς ἐξεγερθείσης ἀπὸ τούτου τοῦ μέρους τοῦ ὀχυρώματος, ἐπειδὴ οἱ ἡμέτεροι στρατιῶται συνέδραμον εἰς τὰ ὅπλα καὶ σφοδρῶς ἐπολέμησαν, ἀπεκρούσθη εἰς τὴν πόλιν ἀλλ’ ὅμως ἐπέτυχε παρὰ τοῦ Κράσσου νὰ λάβῃ τὸν αὐτὸν ὅρον ὑποταγῆς.

23. Παραλαβὼν τὰ ὅπλα καὶ τοὺς ὁμήρους ὁ Κράσσος ἐπορεύθη εἰς τὴν χώραν τῶν Βοκατῶν καὶ Ταρουσατῶν. Τότε δὲ οἱ βάρβαροι καταπλαγέντες, διότι εἶχον μάθῃ, ὅτι πόλις ὠχυρωμένη καὶ ὑπὸ τῆς φύσεως τοῦ τόπου καὶ τῆς τέχνης ἐκυριεύθη ὀλίγας ἡμέρας μετὰ τὴν ἄφιξίν του, ἤρξαντο νὰ διαπέμπωσι πρέσβεις ἀπανταχῇ, ὁμήρους νὰ δίδωσι πρὸς ἀλλήλους καὶ νὰ παρασκευάζωσι δυνάμεις. Πέμπονται δὲ πρέσβεις καὶ πρὸς ἐκείνας τὰς πόλεις, αἵτινες εἶναι τῆς ἐντὸς Ἱσπανίας, ὁμόρου τῆς Ἀκουϊτανίας: ἐντεῦθεν δὲ προσκαλοῦνται ἐπικουρικὸν καὶ στρατηγοί. Ἕνεκα δὲ τῆς