ραις τοῦ Σαβίνου μέλλησις, ἡ διαβεβαίωσις τοῦ αὐτομόλου, ἡ ἀπορία τῶν τροφῶν, περὶ ὧν ὄχι πολὺ ἐπιμελῶς προενόησαν, ἡ ἐλπὶς τοῦ Ἑνετικοῦ πολέμου, καὶ τέλος διότι οἱ ἄνθρωποι πιστεύουσιν ἀσμένως σχεδὸν ὅ, τι ἐπιθυμοῦσι. Ἐκ τούτων λοιπὸν ἀναπεισθέντες δὲν ἀφίνουσιν τὸν Βιριδόβικα καὶ τοὺς λοιποὺς ἡγεμόνας νὰ ἐξέλθωσιν ἐκ τοῦ συνεδρίου, πρὶν ἢ συγχωρηθῇ ὑπ’ αὐτῶν, νὰ λάβωσι τὰ ὅπλα καὶ νὰ ἐξορμήσωσι ἐπὶ τὸ στρατόπεδον. Τούτου δὲ συγχωρηθέντος φαιδροί, ὡς βεβαίας οὔσης τῆς νίκης, συλλέξαντες φρύγανα καὶ θάμνους, δι’ ὧν νὰ πληρώσωσι τοὺς τάφρους τῶν Ῥωμαίων, κατευθύνονται πρὸς τὸ στρατόπεδον.
19. Ὁ τόπος τοῦ στρατοπέδου ἦτο ὑψηλὸς καὶ κατὰ μικρὸν ἀπὸ τῶν κατωτάτω ἀνωφερὴς περὶ τὰ ὀκτὼ στάδια. Ἐνταῦθα δρομαῖοι ἔσπευσαν, ἵν’ ὡς ἐλάχιστος χρόνος δοθῇ εἰς τοὺς Ῥωμαίους νὰ συνέλθωσιν εἰς ἑαυτοὺς καὶ ὁπλισθῶσιν, καὶ ἄπνευστοι ἔφθασαν. Ὁ δὲ Σαβῖνος παραινέσας τοὺς ἑαυτοῦ δίδει τὸ σημεῖον εἰς αὐτοὺς ἀσμένους. Τῶν δὲ ἐχθρῶν ὄντων ἀνεπιτηδείων, πρὸς μάχην διὰ τὰ βάρη, τὰ ὁποῖα ἔφερον, διατάττει αἰφνιδίως νὰ γείνῃ ἔξοδος ἐκ τῶν δύο πυλῶν. Συνέβη δέ, διὰ τὸ ἐπίκαιρον τοῦ τόπου, τὴν ἀπειρίαν καὶ καταπόνησιν τῶν ἐχθρῶν, διὰ τὴν ἀνδρείαν τῶν στρατιωτῶν καὶ τὴν ἐν ταῖς πρόσθεν μάχαις ἐξάσκησιν, μηδὲ τὴν μίαν ἔφοδον τῶν ἡμετέρων νὰ ὑπομείνωσιν, ἀλλὰ παρευθὺς νὰ στρέψωσι τὰ νῶτα. Τούτους δὲ ἀνεπιτηδείους εἰς μάχην οἱ ἡμέτεροι ἀκέραιοι ὄντες τὰς δυνάμεις καταλαβόντες πολλοὺς αὐτῶν ἐφόνευσαν· τοὺς δὲ λοιποὺς καταδιώξαντες οἱ ἱππεῖς κατέλιπον ὀλίγους μόνον, οἵτινες εἶχον διασωθῇ διὰ τῆς φυγῆς. Οὕτω δὲ συγχρόνως καὶ ὁ Σαβῖνος ἔμαθε τὴν ναυμαχίαν καὶ ὁ Καῖσαρ τὴν νίκην τοῦ Σαβίνου, καὶ πᾶσαι αἱ πόλεις παρευθὺς παρέδωκαν ἑαυτὰς εἰς τὸν Τιτούριον. Διότι ὅπως ὁ χαρακτὴρ τῶν Γαλατῶν εἶναι γοργὸς καὶ προπετὴς εἰς τὸ νὰ ἀναλαμβάνῃ πολέμους, οὕτως ἡ διάνοια αὐτῶν εἶναι μαλακὴ καὶ ἥκιστα καρτερικὴ τῶν συμφορῶν.
