ἄριστον, ἕκαστος νὰ ἐπανέλθῃ οἴκαδε καὶ, εἰς ὧν τινων χώραν οἱ Ῥωμαῖοι κατὰ πρῶτον ἤθελον εἰσαγάγῃ τὸν στρατὸν, νὰ συνέλθωσι πανταχόθεν πρὸς ὑπεράσπισιν αὐτῶν, ἵνα διαγωνίζωνται μᾶλλον ἐν τῇ οἰκείᾳ ἢ ἐν ἀλλοτρίᾳ χώρα καὶ μεταχειρίζωνται τὸν οἴκοι ὑπάρχοντα σῖτον. Πρὸς τὸ βούλευμα τοῦτο καὶ οὗτος ὁ λόγος ἤγαγεν αὐτοὺς, διότι ἔμαθον ὅτι ὁ Διβιτιακὸς καὶ οἱ Αἴδουοι ἐπλησίαζον εἰς τὴν χώραν τῶν Βελλουάκων. Δὲν ἦτο δὲ δυνατὸν οὗτοι νὰ πεισθῶσιν, ἐπὶ πλέον νὰ διαμείνωσι καὶ νὰ μὴ φέρωσι βοήθειαν εἰς τοὺς ἑαυτῶν.
11. Τούτου δὲ ἀποφασισθέντος, κατὰ τὴν δευτέραν φυλακὴν μετὰ μεγάλου κρότου καὶ θορύβου ἐξελθόντες τοῦ στρατοπέδου ἄνευ οὐδεμιᾶς τάξεως καὶ ἡγεμονίας, ἐπειδὴ ἕκαστος ἐζήτει δι’ ἑαυτὸν τὸν πρῶτον τόπον τῆς πορείας καὶ ἔσπευδε νὰ φθάσῃ οἴκαδε, ἔκαμαν, ὥστε ἡ ἀναχώρησις νὰ φαίνεται ὅλως ὁμοία φυγῇ. Τοῦτο δὲ μαθὼν παρευθὺς ὁ Καίσαρ διὰ τῶν κατασκόπων, ἐνέδρας φοβηθεὶς, ἐπειδὴ δὲν εἶχεν ἔτι κατανοήσῃ, διὰ τίνα αἰτίαν ἀνεχώρουν, ἐπέσχεν ἐν τῷ στρατοπέδῳ τὸν στρατὸν καὶ τὸ ἱππικόν. Ἅμα δὲ τῇ ἡμέρᾳ ἐπιβεβαιωθέντος τοῦ πράγματος ὑπὸ τῶν κατασκόπων προέπεμψε πᾶν τὸ ἱππικὸν, ἵνα ἐπικωλύσῃ τῆς πορείας τὴν ὀπισθοφυλακήν. Εἰς τούτους δὲ ἐπέστησε τὸν Κόϊντον Πέδιον καὶ τὸν Λεύκιον Αὐρουγκουλήϊον Κότταν ὑπάρχους. Τὸν Τίτον Λαβιηνὸν ὕπαρχον διέταξε νὰ παρακολουθῇ μετὰ τριῶν λεγεώνων. Οὗτοι δὲ προσβαλόντες τὴν ὀπισθοφυλακὴν καὶ ἐπὶ πολλὰ στάδια καταδιώξαντες κατέκοψαν μέγα πλῆθος αὐτῶν φευγόντων, ἐπειδὴ οἱ μὲν κατὰ τὴν ἐσχάτην τάξιν τῆς ὀπισθοφυλακῆς, πρὸς οὓς πρῶτον ἦλθον, ἔστησαν καὶ ἀνδρείως ὑπέμειναν τὴν ἔφοδον τῶν ἡμετέρων, οἱ δὲ πρότεροι, ἐπειδὴ ἐνόμιζον ὅτι ἦσαν μακρὰν τοῦ κινδύνου καὶ δὲν συνείχοντο ὑπ’ ἀνάγκης τινὸς οὐδὲ ἡγεμονίας, συνταραχθεισῶν τῶν τάξεων διὰ τὴν ἀκουσθεῖσαν κραυγὴν, πάντες ἐζήτουν ἑαυτοῖς προστασίαν ἐν τῇ φυγῇ. Οὕτως ἄνευ τινὸς κινδύνου οἱ ἡμέτεροι ἐφόνευσαν
