36. Πρὸς ταῦτα δὲ ὁ Ἀριόβιστος ἀπεκρίνατο: Δίκαιον τοῦ πολέμου εἶναι, οἱ νικηταὶ νὰ ἄρχωσι τῶν ἡττημένων, ὅπως θέλωσι· ὁμοίως δὲ ὁ δῆμος τῶν Ῥωμαίων συνεχίζει νὰ ἄρχῃ τῶν ἡττημένων. ὄχι κατὰ τὸ ἐπίταγμα ἑτέρου, ἀλλὰ κατὰ τὴν ἰδίαν κρίσιν. Ἐὰν δὲ αὐτὸς δὲν ὑπογράφῃ εἰς τὸν δῆμον τῶν Ῥωμαίων, τίνι τρόπῳ νὰ μεταχειρίζεται τὸ δικαίωμά του, δὲν πρέπει καὶ αὐτὸς νὰ παρακωλύηται ἐν τῷ δικαιώματί του ὑπὸ τοῦ δήμου τῶν Ῥωμαίων. Διότι οἱ Αἴδουοι, ἐπειδὴ ἐδοκίμασαν τὴν τύχην τοῦ πολέμου καὶ σννεπλάκησαν διὰ τῶν ὅπλων καὶ ἐνικήθησαν, ἐγένοντο φόρου ὑποτελεῖς. Μεγάλην δ’ ἀδικίαν πράττει ὁ Καῖσαρ, ὅστις διὰ τῆς ἀφίξεώς του ἐλαττώνει τοὺς φόρους του. Εἰς τοὺς Αἰδούους δὲν θέλει ἀποδώσῃ τοὺς ὁμήρους, ἀλλ’ οὔτε κατ’ αὐτῶν οὔτε κατὰ τῶν συμμάχων θέλει ἐπενέγκῃ ἄδικον πόλεμον, ἐὰν διαμένωσιν ἐν τούτῳ, ὅπερ συνεφωνήθη, καὶ κατ’ ἔτος τελῶσι τὸν φόρον· ἐὰν ὅμως δὲν κάμωσι τοῦτο, τὸ ἀδελφικὸν ὄνομα τοῦ δήμου τῶν Ῥωμαίων καθόλου δὲν θέλει ὠφελήσῃ αὐτούς. Ὡς δὲ πρὸς ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον ἀνήγγειλεν εἰς αὐτὸν ὁ Καῖσαρ, ὅτι δὲν θέλει παραβλέψῃ τὰς ἀδικίας τῶν Αἰδούων, οὐδεὶς διηγωνίσθη πρὸς αὐτὸν ἄνευ τοῦ ὀλέθρου του. Ἐπειδὴ ἐπιθυμεῖ, δύναται νὰ συνέλθη εἰς μάχην διότι θέλει μάθῃ, τί δύνανται διὰ τῆς ἀρετῆς οἱ. ἀήττητοι Γερμανοὶ οἵτινες ἐπὶ τεσσαρακαίδεκα ἔτη. δὲν εἰσῆλθον ὑπὸ στέγην.
37. Ἐν τῷ αὐτῷ δὲ χρόνῳ καὶ ταῦτα ἀνηγγέλλοντο τῷ Καίσαρι καὶ πρέσβεις παρὰ τῶν Αἰδούων καὶ τῶν Τρηουΐρων ἤρχοντο: Οἱ μὲν Αἴδουοι, ἵνα παραπονεθῶσι, διότι οἱ Ἁροῦδες, νεωστὶ περαιωθέντες εἰς τὴν Γαλατίαν, λεηλατοῦσι τὴν χώραν αὐτῶν, καὶ ὅτι μηδὲ ὁμήρους δόντες ἠδυνήθησαν νὰ ἐξαγοράσωσι παρὰ τοῦ Ἀριοβίστου τὴν εἰρήνην· οἱ δὲ Τρηούϊροι, ὅτι ἑκατὸν φυλαὶ Σουήβων ἐστρατοπέδευσαν παρὰ τὰς ὄχθας τοῦ Ῥήνου, αἵτινες διανοοῦνται νὰ διαβῶσι τὸν Ῥῆνον· τούτων δὲ προΐστανται οἱ ἀδελφοὶ Νασούας καὶ Κιμβέριος. Ὑπὸ τούτων σφόδρα ταραχθεὶς ὁ Καῖσαρ ἐνό-
