βοηθήσωσι τοὺς ἑαυτῶν, ἂς μὴ ἀποδώσῃ διὰ τοῦτο μεγάλην ἀξίαν εἰς τὴν ἀρετὴν του ἢ περιφρονήσῃ αὐτούς. Ἐδιδάχθησαν δὲ παρὰ τῶν πατέρων καὶ τῶν προγόνων των οὕτως, ὥστε μᾶλλον διὰ τῆς ἀρετῆς ἢ διὰ τοῦ δόλου νὰ διαγωνίζωνται ἢ ἐπ’ ἐνεδρῶν νὰ στηρίζωνται. Ὅθεν ἂς μὴ συντελέσῃ, ὥστε ἐκεῖνος ὁ τόπος, ὅπου διέμειναν, νὰ λάβῃ ὄνομα ἐκ τῆς δυστυχίας τοῦ δήμου τῶν Ῥωμαίων καὶ τῆς πανωλεθρίας τοῦ στρατοῦ, ἢ νὰ μεταδώσῃ τὴν μνήμην (τῆς δυστυχίας εἰς τοὺς μεταγενεστέρους).
14. Πρὸς τούτους ὁ Καῖσαρ ἀπεκρίνατο οὕτω: Ὅτι τόσῳ ὀλιγώτερον διστάζει περὶ τούτου, ὅσῳ διασώζει ἐν τῇ μνήμῃ ὅσα εἶχον μνημονεύσῃ οἱ Ἑλουήτιοι, καὶ φέρει ταῦτα τόσῳ βαρύτερον, ὅσῳ ὀλιγώτερον κατ’ ἀξίαν τοῦ δήμου τῶν Ῥωμαίων εἶχον συμβῇ· ὅστις ἂν εἶχε συνείδησιν ἀδικίας τινὸς, δὲν θὰ εἶχε δυσκολίαν νὰ προφυλαχθῇ· ἀλλ’ ἐκ τούτου ἠπατήθη, ὅτι οὔτε γινώσκει ὅτι ἔπραξε τι, δι’ ὃ νὰ φοβῆται, οὔτε νομίζει ὅτι ἄνευ αἰτίας πρέπει νὰ φοβῆται. Ἐὰν δὲ θέλῃ νὰ λησμονήσῃ τὴν παλαιὰν ὕβριν, μήπως δύναται νὰ ἀποβάλῃ τὴν μνήμην καὶ τῶν προσφάτων ἀδικιῶν, ὅτι αὐτοῦ ἄκοντος ἀπεπειράθησαν νὰ διέλθωσι διὰ τῆς ἐπαρχίας, ὅτι καὶ τοὺς Αἰδούους καὶ τοὺς Ἀμβάῤῥους καὶ τοὺς Ἀλλόβρογας ἐκάκωσαν; Ὅτι δὲ τόσον θρασέως κομπάζουσιν ἐπὶ τῇ νίκῃ των καὶ θαυμάζουσιν ὅτι ἐπὶ τόσον χρόνον ἀτιμωρητεὶ ὑπέφεραν τὰς ὕβρεις (οἱ Ῥωμαῖοι), εἰς ταὐτὸ τοῦτο ἀνήκει. Διότι οἱ ἀθάνατοι θεοὶ, ἵνα βαρύτερον λυπήσωσι. διὰ τῆς μεταβολῆς τῶν πραγμάτων τοὺς ἀνθρώπους, τοὺς ὁποίους θέλουσι νὰ τιμωρήσωσι διὰ τὴν κακουργίαν αὐτῶν, εἰς τούτους συνειθίζουσι νὰ παρέχωσιν ἐν τῷ μεταξὺ μείζονα εὐτυχίαν καὶ μακροχρονιωτέραν ἀτιμωρησίαν. Καί τοι δὲ ταῦτα οὕτως ἔχουσιν, ὅμως, ἐὰν δοθῶσιν εἰς αὐτὸν ὅμηροι παρ’ ἐκείνων, ὥστε νὰ ἐννοήσῃ ὅτι θὰ πράξωσιν ὅσα ὑποσχεθῶσι, καὶ ἐὰν ἱκανοποιήσωσι τοὺς Αἰδούους διὰ τὰς ζημίας, τὰς ὁποίας εἰς αὐτοὺς καὶ τοὺς συμμάχους αὐτῶν ἔκαμαν, καθὼς καὶ τοὺς Ἀλλόβρογας, θέλει
