πληροῦσι σκύφη στέατος, πίσσης καὶ σχιδάκων· ταῦτα δὲ διάπυρα προκυλινδοῦσιν ἐπὶ τὰ ὀχυρώματα καὶ ταὐτοχρόνως σφοδρότατα μάχονται, ἵνα διὰ τοῦ κινδύνου τῆς μάχης ἀποτρέψωσι τοὺς Ῥωμαίους τῆς κατασβέσεως τῆς πυρκαϊᾶς. Αἰφνιδίως μεγάλη φλόξ ἐξηγέρθη ἐν αὐτοῖς τοῖς ὀχυρώμασι, διότι ὁσαδήποτε ἐῤῥίπτοντο κατὰ τοῦ πρανοῦς τόπου, ταῦτα ἐπικωλυόμενα ὑπὸ τῶν στοῶν καὶ τοῦ χώματος ἐπελάμβανον αὐτὸ τοῦτο, ὅπερ ἐκώλυεν αὐτά. Τουναντίον οἱ ἡμέτεροι στρατιῶται καίτοι κατεπιέζοντο ὑπὸ τοῦ ἐπικινδύνου εἴδους τῆς μάχης καὶ τοῦ ἀνεπιτηδείου τόπου, ὅμως πάντα γενναιότατα ὑπέμενον. Διότι ὁ πόλεμος ἐγίνετο καὶ ἐν ὑψηλῷ τόπῳ καὶ ἐν ὄψει τοῦ ἡμετέρου στρατοῦ καὶ μεγάλη ἑκατέρωθεν κραυγὴ ἠγείρετο. Οὕτως ἕκαστος ὅσῳ ἦτο μάλιστα ἐπίσημος, τόσῳ μᾶλλον ἐξετίθετο εἰς τὰ βέλη τῶν ἐχθρῶν καὶ τὴν φλόγα, ἵνα ἡ ἀνδρεία αὐτοῦ ἦναι γνωστοτέρα καὶ φανερωτέρα.
43. Ὁ Καῖσαρ βλέπων ὅτι πλεῖστοι τῶν ἑαυτοῦ ἐτραυματίζοντο, διατάττει τὰς κοόρτεις ἐκ πάντων τῶν πρὸς τὴν πόλιν μερῶν νὰ ἀναβαίνωσιν εἰς τὸ ὄρος καὶ προσποιούμεναι ὅτι θὰ καταλάβωσι τὰ τείχη νὰ ἐγείρωσι πανταχόθεν κραυγήν. Τούτου γενομένου, ἐκπλαγέντες οἱ ἀστοί, ἐπειδὴ ἦσαν ἀβέβαιοι περὶ τῶν ἐκ τοῖς λοιποῖς τόποις πραττομένων ἀνακαλοῦσιν ἀπὸ τὴς προσβολῆς τῶν ὀχυρωμάτων τοὺς ἐνόπλους καὶ διχτάττουσι κατὰ τὰ τείχη. Οὕτω λοιπὸν οἱ ἡμέτεροι καταπαύσαντες τὴν μάχην ταχέως ἐν μέρει μὲν ἀποσβεννύουσι τὰ ὑπὸ τῆς φλογὸς ἐπιληφθέντα ὀχυρώματα, ἐν μέρει δὲ διακόπτουσι. Ἐν ᾧ δὲ οἱ ἀστοὶ ἐπιμόνως ἀνθίσταντο καὶ, εἰ καὶ πολλοὶ τῶν οἰκείων ἀπώλλυντο ἐκ τῆς δίψης, ἐνέμενον ἐν τῇ προτέρᾳ γνώμῃ, ἐπὶ τέλους αἱ φλέβες τῆς πηγῆς διεκόπησαν καί ἀπετράπησαν δι’ ὑπονόμων. Τούτου γενομένου ἡ ἀένναος πηγὴ ἀπεξηράνθη καὶ ἐπήνεγκε τοσαύτην περὶ τῆς σωτηρίας ἀπελπισίαν εἰς τοὺς ἀστούς, ὥστε ἐνόμιζον ὅτι τοῦτο ἐγένετο ὄχι τῇ βουλῇ τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ τῇ θελήσει τῶν θεῶν. Ὅθεν βιασθέντες ὑπὸ τῆς ἀνάγκης παρεδόθησαν.
