σῖτον, ἐνίοτε δὲ καὶ διὰ νυκτερινῶν ἐκδρομῶν προσβάλλουσι τὰ φρούρια τῶν ἡμετέρων. Διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν ὁ Γάϊος Κανίνιος ἀναβάλλει τὴν διὰ τῶν ὀχυρωμάτων περιχαράκωσιν ὅλης τῆς πόλεως, μήπως ἢ δὲν δύναται νὰ διαφυλάττῃ τὸ ἀποτελεσθὲν ἔργον ἢ διατάττῃ ἐν πλείστοις τόποις ἀσθενεῖς φρουράς.
35. Μεγάλην ἀφθονίαν σίτου παρασκευάσαντες ὁ Δράππης καὶ ὁ Λουκτήριος στρατοπεδεύουσιν ὄχι πλέον τῶν ὀγδοήκοντα σταδίων ἀπὸ τῆς πόλεως. Αὐτοὶ διανέμονται τὰ ἔργα: καὶ ὁ μὲν Δράππης μετὰ μέρους τῶν δυνάμεων ἀπέμεινεν ἐν τῷ στρατοπέδῳ πρὸς φρουρὰν αὐτοῦ, ὁ δὲ Λουκτήριος ἄγει τὰ ὑποζύγια εἰς τὴν πόλιν. Διατάξας ἐνταῦθα φρουρὰς ἐπιχειρεῖ περὶ τὴν δεκάτην ὥραν τῆς νυκτὸς νὰ εἰσκομίσῃ τὸν σῖτον εἰς τὴν πόλιν διὰ δασωδῶν καὶ στενῶν ὁδῶν. Ἀλλ’ ἀφ’ οὐ καὶ οἱ φύλακες τοῦ στρατοπέδου ἤκουσαν τὸν θόρυβον αὐτῶν καὶ οἱ πεμφθέντες κατάσκοποι ἀνήγγειλαν τὰ γινόμενα, ταχέως ὁ Κανίνιος μετὰ τῶν ἐνόπλων κοόρτεων ἐκ τῶν ἐγγυτάτων φρουρίων ἐπιπίπτει περὶ τὸν ὄρθρον κατὰ τῶν σιτολόγων. Οὗτοι δὲ ἐκπλαγέντες ἐκ τῆς αἰφνιδίου προσβολῆς ἀτάκτως φεύγουσι πρὸς τὰς φρουρὰς αὑτῶν* ὡς δὲ εἶδον αὐτοὺς οἱ ἡμέτεροι, σφοδρότερον παροξυνθέντες κατὰ τῶν ἐνόπλων, οὐδένα ἐξ αὐτῶν ἀνέχονται ζῶντα νὰ συλλάβωσι. Ἐντεῦθεν ὁ Λουκτήριος διέφυγε μετ’ ὀλίγων, ἀλλὰ δὲν ἐπανῆλθεν εἰς τὸ στρατόπεδον.
36. Μετὰ τὴν ἐπιτυχίαν ταύτην ὁ Κανίνιος μανθάνει παρὰ τῶν αἰχμαλώτων ὅτι μέρος τῶν δυνάμεων μετὰ τοῦ Δράπητος εἶναι ἐν τῷ στρατοπέδῳ μὴ ἀπέχοντι πλέον τῶν ἐννενήκοντα καὶ ἓξ σταδίων. Τοῦτο μαθὼν παρὰ πλείστων, ἐπειδὴ κατενόει ὅτι μετὰ τὴν ἧτταν τοῦ ἐτέρου ἡγεμόνος εὐκόλως ἠδύνατο νὰ καταβάλῃ τοὺς λοιποὺς ἐκπεπληγμένους ἐνόμιζε μεγάλην εὐτυχίαν, ἂν οὐδεὶς διέφυγεν ἐκ τῆς σφαγῆς εἰς τὸ στρατόπεδον, ἵνα ἀναγγείλῃ εἰς τὸν Δράππητα τὴν γινομένην συμφοράν. Ἀλλ’ ἐν τῇ ἀποπείρᾳ οὐδένα κίνδυνον βλέπων προπέμπει ἅπαν τὸ ἱππικὸν καὶ τοὺς πε-
