τὸς καὶ ἤδη μὴ δυνάμενοι νὰ περιφέρωνται ἐλευθέρως καὶ νὰ διαπράττωσι λῃστείας ἐφίστανται ἐν τῇ χώρα τῶν Καδούρκων. Ἐνταῦθα, ἐπειδὴ ὁ Λουκτήριος πάλαι ποτέ, ἀκεραίων ὄντων τῶν πραγμάτων, ἠδυνήθη πολὺ παρὰ τοῖς συμπολίταις αὐτοῦ καὶ πάντοτε νεωτεριστὴς ὢν εἶχε μέγα ἀξίωμα παρὰ τοῖς βαρβάροις, καταλαμβάνει διὰ τῶν δυνάμεων αὐτοῦ καὶ τοῦ Δράππητος τὴν πόλιν Οὐξελλόδουνον, ἥτις ἄλλοτε ἦτο ὑπὸ τὴν προστασίαν αὐτοῦ, καὶ προσάγεται τοὺς ἀστούς.
33. Ἀφ’ οὗ παραχρῆμα ἦλθεν ἐνταῦθα ὁ Γάϊος Κανίνιος καὶ ἀφ’ ἑνὸς μὲν παρετήρει ὅτι πάντα τὰ μέρη τῆς πόλεως ἦσαν ὠχυρωμένα ὑπὸ βράχων ἀποτομωτάτων, ὅπου καὶ οὐδενὸς ὑπερασπιζομένου, ὅμως ἦτο δύσκολον εἰς τοὺς ἐνόπλους νὰ ἀναβῶσι, ἀφ’ ἐτέρου δὲ ἔβλεπεν ὅτι αἱ μεγάλαι ἀποσκευαὶ τῶν ἀστῶν, καὶ ἂν ἐπεχείρουν νὰ ὑφαιρέσωσιν αὐτὰς διὰ λαθραίας φυγῆς, οὐ μόνον δὲν ἠδύναντο νὰ διαλάθωσι τὸ ἱππικὸν, ἀλλὰ μηδὲ τὰς λεγεῶνας, τριχῇ διαιρέσας τὰς κούρτεις ἵδρυσε τρία στρατόπεδα ἐν τόπῳ ὑψηλοτάτῳ, ἀπὸ τούτων δὲ ἤρξατο κατὰ μικρὸν, ἐφ’ ὅσον ὁ ἀριθμὸς τῶν δυνάμεων ἐπέτρεπε, νὰ ἄγῃ χαράκωμα περὶ τὴν πόλιν.
34. Ἐπειδὴ δὲ παρετήρουν τοῦτο οἱ ἀστοὶ καὶ ἀναλογιζόμενοι τὴν οἰκτροτάτην τύχην τῆς Ἀλεξίας ἐφοβοῦντο ὁμοίαν τύχην πολιορκίας, μάλιστα δὲ πάντων ὁ Αουκτήριος, ὅστις εἶχε λάβῃ πεῖραν τῆς τύχης ἐκείνης, παρῄνει νὰ προνοήσωσι περὶ σίτου, ἀποφασίζουσι τῇ συγκαταθέσει πάντων, ἐγκαταλιπόντες ἐνταῦθα μέρος τῶν δυνάμεων αὐτοὶ μετὰ τῶν ἄλλων εὐζώνων νὰ ἐξέλθωσιν, ἵνα εἰσκομίσωσι σῖτον. Τῆς ἀποφάσεως ταύτης ἐπιδοκιμασθείσης, τῇ προσεχεῖ νυκτὶ ὁ Δράππης καὶ ὁ Λουκτήριος ἐγκαταλιπόντες δύο χιλιάδας ἐνόπλων ἐξάγουσι τοὺς λοιποὺς ἐκ τῆς πόλεως. Οὗτοι ὀλίγας ἡμέρας διατρίψαντες παρασκευάζουσιν ἐκ τῆς χώρας τῶν Καδούρκων, οἵτινες ἐν μέρει μὲν ἐπεθύμουν νὰ ἀνακουφίσωσιν αὐτοὺς διὰ σίτου, ἐν μέρει δὲ δὲν ἠδύναντο καὶ νὰ ἀποκωλύσωσιν αὐτούς, ὥστε νὰ μὴ λάβωσι πλεῖστον
