λεις ἀνθρώπους, καλέσας τοὺς δούλους πρὸς τὴν ἐλευθερίαν, παραλαβὼν τοὺς ἐξορίστους πασῶν τῶν πόλεων καὶ ὑποδεχθεὶς τοὺς λῃστὰς, εἶχε συλλάβει τὰς ἀποσκευὰς καὶ τὰ ἐφόδια τῶν Ῥωμαίων, συναθροίσας ἐκ τῆς φυγῆς ταύτης ὄχι πλείους τῶν πεντακισχιλίων ἀνδρῶν ἐπορεύετο εἰς τὴν ἐπαρχίαν καὶ μετ’ αὐτοῦ ἐκ συμφώνου καὶ ὁ Λουκτήριος Καδοῦρκος, ὅστις ὡς ἐδηλώθη ἐν τῷ προηγουμένῳ βιβλίῳ, ἅμα τῇ ἀποστάσει τῆς Γαλατίας ἠθέλησε νὰ εἰσβάλῃ εἰς τὴν ἐπαρχίαν, ὁ ὕπαρχος Κανίνιος μετὰ δύο λεγεώνων σπεύδει πρὸς καταδίωξιν αὐτῶν, ἵνα ἀποφύγῃ τὴν μεγάλην δυσφημίαν, ὅτι ἡ ἐπαρχία ὑπέστη βλάβην ἢ φόβον ἐκ τῶν λῃςτρικῶν ἐπιδρομῶν τῶν ἐξωλεστάτων τούτων ἀνδρῶν.
31. Ὁ δὲ Γάϊος Φάβιος μετὰ τοῦ ἐπιλοίπου στρατοῦ πορεύεται εἰς τοὺς Καρνούτους καὶ τὰς ἄλλας πόλεις, ὧν αἱ δυνάμεις ἐγίνωσκεν ὅτι ἐξηντλήθησαν ἐν τῇ μάχῃ, ἣν εἶχε συνάψῃ πρὸς τὸν Δούμνακον. Διότι δὲν ἀμφέβαλλεν, ὅτι διὰ τὴν πρόσφατον συμφορὰν ἔμελλον νὰ ἦναι ταπεινότεραι, δοθέντος ὅμως διαστήματος καὶ χρόνου, ἠδύναντο νὰ ἐξεγερθῶσιν κατὰ παρόρμησιν τοῦ αὐτοῦ πάλιν Δουμνάκου. Ἐν τούτῳ δὲ εὐτυχεστάτη καὶ ταχυτάτῃ ἐπιτυχία ἐν τῇ ὑποταγῇ τῶν πόλεων παρακολουθεῖ τὸν Φάβιον. Διότι οἱ Καρνοῦτοι, οἵτινες, καίπερ πολλάκις νικηθέντες, οὐδέποτε ὅμως ἔκαμαν μνείαν τῆς εἰρήνης, δόντες ὁμήρους ὑποτάσσονται, καὶ αἱ ἄλλαι πόλεις αἱ κείμεναι ἐν ταῖς ἐσχατιαῖς τῆς Γαλατίας, ἐγγύτατα τῷ Ὠκεανῷ, αἵτινες καλοῦνται Ἀρεμορικαί, παρακινηθεῖσαι ὑπὸ τοῦ ἀξιώματος τῶν Καρνούτων ἅμα τῇ ἀφίξει τοῦ Φαβίου καὶ τῶν λεγεώνων ποιοῦσιν ἄνευ ἀναβολῆς τὰ ἐπιτεταγμένα. Ὁ δὲ Δούμνακος ἐξωσθεὶς τῆς χώρας αὐτοῦ πλανώμενος καὶ ἀποκρυπτόμενος ἠναγκάσθη νὰ φύγῃ μόνος εἰς τὰς ἀπωτάτας χώρας τῆς Γαλατίας.
32. Ἀλλ’ ὁ Δράππης καὶ μετ’ αὐτοῦ ὁ Λουκτήριος μανθάνοντες ὅτι αἱ λεγεῶνες καὶ ὁ Κανίνιος πλησιάζουσι καὶ νομίζοντες ὅτι δὲν ἠδύναντο νὰ εἰσέλθωσιν εἰς τὴν χώραν τῆς ἐπαρχίας ἄνευ βεβαίου ὀλέθρου, διότι παρηκολούθει ὁ στρα-
