μάχῃ ταύτη φονεύονται ἐκ τῶν ἡμετέρων ἑβδομήκοντα τέσσαρες, ἐν οἷς ἀνὴρ ἀνδρειότατος, ὁ Πείσων Ἀκουῖτανός, ἐξ ἐπιφανεστάτου γένους καταγόμενος, οὗ ὁ πάππος ἐγένετο βασιλεὺς ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ έπικληθεὶς φίλος ὑπὸ τῆς ἡμετέρας γερουσίας. Οὗτος ἐν ᾧ ἔφερε βοήθειαν εἰς τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ περικυκλωμένον ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν, ἐκεῖνον μὲν ἔσωσεν ἐκ τοῦ κινδύνου, αὐτὸς δὲ καταπεσὼν ἀπὸ τοῦ τετρωμένου ἵππου, ἐφ’ ὅσον μὲν ἠδυνήθη, γενναιότατα ἀντέστη· ἀφ’ οὗ δὲ περικυκλωθεὶς ἔπεσεν ὑπὸ τῶν πολλῶν τραυμάτων, καὶ τοῦτο παρετήρησε μακρόθεν ὁ ἀδελφός, ὅστις εἶχεν ἤδη ἐκχωρήσῃ τῆς μάχης, ἐπελάσας τὸν ἵππον προέβαλεν ἑαυτὸν εἰς τοὺς ἐχθροὺς καὶ οὕτως ἐφονεύθη.
13. Μετὰ τὴν μάχην ταύτην ὁ Καῖσαρ ἐνόμιζεν ἤδη ἀναγκαῖον μήτε τοὺς πρέσβεις νὰ ἀκούσῃ μήτε προτάσεις νὰ δεχθῇ παρ’ ἐκείνων, οἵτινες διὰ δόλου καὶ ἐξ ἐπιβουλῆς εἰρήνην ζητήσαντες ἄνευ ἀφορμῆς ἐπήνεγκον πόλεμον, νὰ περιμένῃ δὲ, μέχρις ὄτου αὐξηθῶσιν αἱ δυνάμεις τῶν ἐχθρῶν καὶ έπανἐλθη τὸ ἱππικὸν, ἔκρινεν ἴδιον μεγίστης ἀφροσύνης, καὶ γινώσκων τὴν ἀστασίαν τῶν Γάλλων κατενόει ὁπόσον ἤδη ἀξίωμα ἤθελον ἀποκτήσῃ παρ’ αὐτοῖς οἱ ἐχθροὶ διὰ μιᾶς μάχης· ἐνόμιζε λοιπὸν ἀναγκαῖον νὰ μὴ δώσῃ δι’ ὅλου καιρὸν εἰς νέα βουλεύματα. Τούτων δὲ ὁρισθέντων καὶ ἀνακοινωσαμένου τὴν γνώμην αὐτοῦ εἰς τοὺς ὑπάρχους καὶ τὸν ταμίαν, ἵνα μηδ’ ἐπὶ μίαν ἡμέραν ἀναβάλῃ τὴν μάχην, συνέβη πρᾶγμα ἐπικαιρότατον, ὅτι δηλαδὴ τῇ ὑστεραίᾳ πρωῒ πολυάριθμοι Γερμανοὶ μεταχειρισθέντες τὴν αὐτὴν ἀπιστίαν καὶ ὑπόκρισιν, καὶ προσλαβόντες πάντας τοὺς προκρίτους καὶ πρεσβυτέρους ἦλθον περὶ αὐτὸν εἰς τὸ στρατόπεδον, ἅμα μέν, ὡς ἐλέγετο, ἵνα ἀπολογηθῶσι, ὅτι ἐναντίον τῆς συνθήκης καὶ τῆς ἰδίας αὐτῶν αἰτήσεως συνῆψαν τῇ προτεραίᾳ μάχην, ἅμα δέ, ἵνα, ἐὰν δυνηθῶσιν, ἐπιτύχωσι δι’ ἁπάτης ἀνακωχήν. Ὁ δὲ Καῖσαρ χαρεὶς, διότι οὗτοι ὑπὸ τῆς τύχης προσηνέχθησαν αὑτῷ, διέταξεν, ἐκείνους μὲν νὰ κατάσχωσιν, αὐτὸς δὲ πάσας τὰς δυνάμεις ἐκ του στρατοπέδου ἐξήγαγε,
