θεν: ὅτι πρεσβεῖαι ἐπέμφθησαν ὑπό τινων πόλεων πρὸς τοὺς Γερμανοὺς καὶ προσεκλήθησαν νὰ ἀποχωρήσωσιν ἀπὸ τοῦ Ῥήνου, καὶ θέλουσι παρασκευασθῇ ὅσα ἤθελον ἀπαιτήσῃ. Ἐκ ταύτης τῆς ἐλπίδος ἀναπεισθέντες οἱ Γερμανοὶ εὐρύτερον περιεφέροντο καὶ ἔφθασαν εἰς τὴν χώραν τῶν Ἐβουρόνων καὶ τῶν Κονδρούσων, οἵτινες εἶναι ὑποτελεῖς τῶν Τρηουΐρων. Ὁ Καῖσαρ λοιπὸν συγκαλέσας τοὺς προκρίτους τῆς Γαλατίας ἐνόμισεν ὅτι πρέπει νὰ ἀποκρύψῃ ὅσα εἶχε μάθῃ, παρηγορήσας δὲ καὶ ἐνθαῤῥύνας αὐτοὺς καὶ ἐπιτάξας ἱππικὸν ἀπεφάσισε νὰ πολεμήσῃ πρὸς τοὺς Γερμανούς.
7. Φροντίσας δὲ περὶ σίτου καὶ ἐκλέξας ἱππεῖς ἤρξατο νὰ πορεύηται πρὸς ἐκείνους τοὺς τόπους, ἐν οἷς ἤκουεν ὅτι ἦσαν οἱ Γερμανοί. Ἐν ᾧ δ’ ἀπεῖχεν ἀπ' αὐτῶν ὀλίγων ἡμερῶν ὁδόν, ἦλθον πρέσβεις παρ’ αὐτῶν, οἵτινες εἶπον τὰ ἑξῆς: Οἱ Γερμανοὶ οὔτε πρότεροι ἐπιφέρουσι πόλεμον κατὰ τοῦ δήμου τῶν Ῥωμαίων, οὔτε ὅμως ἀρνοὺνται, ἂν ἤθελον προσβληθῇ, νὰ ἀποκρούσωσι διὰ τῶν ὅπλων τὴν προσβολήν, διότι συνήθεια τῶν Γερμανῶν εἶναι παρὰ τῶν προγόνων παραδεδομένη, κατὰ τῶν ἐπιφερόντων πόλεμον νὰ ἀνθίστανται καὶ νὰ μὴ καθικετεύωσιν αὐτούς. Τοσοῦτον ὅμως λέγουσιν, ὅτι ἦλθον ἄκοντες, ἐξωσθέντες ἐκ τῆς πατρίδος των· ἐὰν δὲ οἱ Ῥωμαῖοι θέλωσι τὴν φιλίαν αὐτῶν, δύνανται νὰ ἦναι χρήσιμοι εἰς αὐτοὺς φίλοι· ὅθεν εἴτε ἀγροὺς εἰς αὐτοὺς ἂς ἀπονείμῃ, εἴτε ἂς ἀφήσῃ νὰ κατέχωσιν ἐκείνους, οὓς διὰ τῶν ὅπλων κατέλαβον· εἰς μόνους τοὺς Σουήβους ὑποχωροῦσι, πρὸς οὓς οὐδὲ οἱ ἀθάνατοι θεοὶ δύνανται νὰ ἦναι ἰσόπαλοι· ἄλλος δὲ οὐδεὶς ὑπάρχει ἐπὶ τῆς γῆς τοὐλάχιστον, τὸν ὁποῖον δὲν δύνανται νὰ νικήσωσι.
8. Πρὸς ταῦτα ἀπεκρίνατο ὁ Καῖσαρ τὰ δόξαντα αὐτῷ· ἀλλὰ τὸ τέλος τοῦ λόγου ἦτο: Οὐδεμίαν φιλίαν δύναται νὰ ἔχῃ πρὸς αὐτούς, ἐὰν διαμένωσιν ἐν τῇ Γαλατία· δὲν εἶναι δὲ καὶ εὔλογον, οἱ μὴ δυνηθέντες νὰ διαφυλάξωσι τὴν χώραν αὑτῶν ἀλλοτρίαν νὰ καταλαμβάνωσι· προσέτι δὲ, οὐδόλως ὑπάρχουσι κενοὶ ἀγροὶ ἐν τῇ Γαλατία, οἵτινες εἶναι
