Ἡ μικρὰ διαφορὰ τῆς σιτοτιμῆς δὲν δηλοῖ ἴσην κτητικὴν δύναμιν τοῦ νομίσματος· ἀπόδειξις τούτου: α′) Τὰ ἐν τῇ λοιπῇ Εὐρώπῃ. Ὑπολογισμοὶ τῶν Sommerland, Leber, ďAvenel καὶ Wiebe. — Τὰ ἐν τῇ Δύσει εἶχον ἔν τινι μέτρῳ ἀντίκτυπον ἐν τῇ Ἀνατολῇ, σελ. 26 - 29. — β′) Ἄλλαι βυζαντιναὶ πηγαί. I. Αἱ περὶ τόκου εἰδήσεις: Τὸ στοιχεῖον τοῦτο ἐπισφαλέστατον. II. Αἱ περὶ τιμημάτων εἰδήσεις: Χωρίον τῆς «Μελέτης περὶ Ψιλῶν Συμφώνων» καὶ δύο χωρία τῆς «Βασιλείου Τάξεως». III. Αἱ περὶ εὐπορίας εἰδήσεις: Ἱστορικαὶ πηγαί: ὁ μέγας συναξαριστής· ὁ Παχυμέρης. Νομικαὶ πηγαί: ἡ περὶ ἀπόρου χήρας καὶ αἱ περὶ προστίμου διατάξεις, σελ. 29 - 37.
α′) Οὐδὲν συμπέρασμα συνακτέον ἐκ τοῦ ὅτι ἡ τιμὴ τοῦ σίτου καὶ τὸ ποσοστὸν τοῦ τόκου ὀλίγον διέφερον ἐν Βυζαντίῳ τῶν νῦν. — β′) Ἐκ πολλῶν τεκμηρίων κριτέον ὅτι τὸ νόμισμα εἶχε πολὺ μεγαλυτέραν κτητικὴν δύναμιν ἐν Βυζαντίῳ ή σήμερον. — γ′) Ἡ κτητικὴ αὕτη ἀξία ἐκυμαίνετο κατ’ ἐποχὰς καὶ ἔτη ἐλαττουμένη ἀπὸ τοῦ η′ αἰῶνος. — δ′) Πέρᾳ τούτου ουδὲν δύναταί τις νὰ βεβαιώσῃ τῆς αναλογίας τῆς κτητικῆς αξίας τοῦ χρήματος πρὸς τὴν σημερινὴν μὴ δυναμένης νὰ καθορισθῇ μήτε κατὰ προσέγγισιν, σελ. 38 - 39.
