θ′ αἰῶνος ἀναλογοῦσαν εἰς πιθανὴν ἀντίστοιχον ἀφθονίαν τῶν πολυτίμων μετάλλων, παραμένουσι μ’ ὅλα ταῦτα ἐντελῶς εἰκαστικά. Τοὐναντίον ἡ μαρτυρία τοῦ Συμεῶνος Μαγίστρου, τοσούτῳ μᾶλλον ἀξιόπιστος, ὅσῳ καὶ συγκεκριμένη εἶναι καὶ[1] ὑπ’ οὐδεμιᾶς ἐμπνέεται προθέσεως ἐγκωμίου ἢ δυσφημήσεως, φέρει τὴν τιμὴν τοῦ μοδίου ἴσην πρὸς δρ. 1,85, δηλαδὴ ἥκιστα διαφέρουσαν τῆς τοῦ 1914.
Τὴν πιθανότητα μάλιστα ταύτης φαίνεται ἐνισχύουσα καὶ ἑτέρα μαρτυρία, ἡ τοῦ ἄραβος Kodama.
Δὲν προσετρέξαμεν εἰς τὴν παραβολὴν πρὸς τὰς τιμὰς τοῦ σίτου ἐν τῇ Εσπερίᾳ, διότι, ὡς παρατηροῦσιν οί Εὐρωπαῖοι ἐπιστήμονες, ἡ ἔλλειψις νομισματικῆς οἰκονομίας καὶ διεθνοῦς ἐμπορίας δίδουσιν εἰς τὰς τιμὰς τοῦ σίτου κατὰ τὸν δυτικὸν μεσαίωνα χαρακτῆρα καθαρῶς τοπικόν. Ἡ μεγάλη δ’ ὅμως ἐπικοινωνία μεταξὺ τῆς Βυζαντινῆς καὶ Βαγδατινῆς αὐτοκρατορίας καθιστᾷ ἀξιολογωτέραν πᾶσαν περὶ τιμῆς σιτηρῶν ἐν τῷ Χαλιφάτῳ εἴδησιν. Ἤδη ὁ Kodama λέγει ὅτι κατὰ τὸν Γ′ τῆς Ἐγίρας αἰῶνα (822 - 922) μία Korre σίτου καὶ μία Korre κριθῆς ὁμοῦ λαμβανόμεναι ἐτιμῶντο 60 δηναρίων εἰς χρῆμα. Κατὰ δὲ τοὺς ὑπολογισμοὺς τοῦ Barbier de Meynard,[2] τοῦτο ἰσοδυναμεῖ πρὸς τὸ λέγειν ὅτι ἡ μέση τιμὴ τοῦ σίτου ἦτο 16 - 17 φράγκα καθ’ ἑκτόλιτρον· τουτέστιν ἡ τιμὴ τοῦ χιλιογράμμου κατὰ μέσον ὅρον εἴκοσι λεπτά.[3]
Ἡ διαφορὰ πρὸς τοὺς νῦν χρόνους εἶναι μικρὰ καὶ θὰ ἦτο ἔτι μικροτέρα ἂν ὁ Barbier de Meynard δὲν ὑπελόγιζε τὸ δηνάριον ὀλιγώτερον ἢ ἄλλοι συγγραφεῖς.[4]
γ′) Οἱ χρόνοι τῶν Παλαιολόγων. – Ἐν σχέσει πρὸς τοὺς μετὰ τὴν ἀνάκτησιν τῆς Κωνσταντινουπόλεως χρόνους ὁ Στογιὰν Νοβάκοβιτζ ἐδημοσίευσεν ἐν τῷ Archiv für Slav. Philologie[5] μικρὸν ση-
- ↑ Καθ’ ὃ καθαρῶς χρονογραφική.
- ↑ Βλ. Journal Asiatique, σειρὰ VI, τόμ. Ε, 1865, σελ. 241, σημ. 1. Οὗτος, βλ. σελ. 236, ὑπολογίζει τὴν Korre εἰς 18 ἑκτόλιτρα καὶ τὸ δηνάριον εἰς 10 φράγκα.
- ↑ Τὸ ἑκτόλιτρον περιέχει 78 - 82 χιλιόγραμμα σίτου· ἔλαβον μέσον ὅρον χωρητικότητος 80 χιλ. καὶ μέσην τιμὴν φρ. 16,50.
- ↑ Οὗτοι τὸ ὑπολογίζουσιν εἰς ἄνω τῶν 10 δρ. Αἱ διαφοραὶ ἐκτιμήσεως προκύπτουσιν ἐκ τοῦ ὅτι τὸ δηνάριον, ἴσον ἄλλοτε πρὸς χρυσοῦν νόμισμα, ὑπετιμήθη προοδευτικῶς μέχρις 7 δραχμῶν, δὲν εἶναι δ’ ἀκριβῶς γνωστὴ η τιμὴ αὐτοῦ κατὰ τὸν γ′ αἰῶνα τῆς Ἐγίρας.
- ↑ Τόμ. 27, 1905, σελ. 173 - 4.
