Σελίδα:Πανδώρα τεύχος 395.pdf/24

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
288
ΠΑΝΔΩΡΑ.

Γαλλίας καὶ ἡ ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐκδιδομένη ἀγγλικὴ ἡ ἐφημερὶς λέγουσιν ὅτι κατὰ τινα εἴδησιν ἐκ Λονδίνου, ἡ Ἀγγλία συμβουλεύει τὴν ὀθωμανικὴν κυβέρνησιν νὰ παραχωρήσῃ εἰς τὴν Ἑλλάδα τὴν Κρήτην ἀντὶ χρηματικῆς ἀποζημιώσεως.

Morning-Post ἀξιοῖ ὅτι δὲν εἶναι ἀπίθανον νὰ συνάψῃ ὁ βασιλεὺς τῶν Ἑλλήνων γάμον, ὅστις θέλει βελτιώσει ὑλικῶς τὴν θέσιν αὐτοῦ ὡς εὐρωπαίου ἡγεμόνος. Ἀλλὰ, προστίθησι, τοῦτο ἐξαρτάται ἐκ τινων ὅρων τῶν ὁποίων ἡ φύσις θέλει ἀναδείξει τὴν ἑλληνικὴν ἐξουσίαν. Ὁμολογητέον ὅτι ταῦτα εἰσὶν ὁπωσοῦν περινενοημένα καὶ δύσληπτα. Τὴν περὶ γάμου εἴδησιν ἐπαναλαμβάνουσιν, ἀορίστως ὅμως, καὶ ἄλλαι ἐφημερίδες.

Ὁ Κ. Χρ. Φιλητᾶς, ἐκ τῶν ἀρχαίων καὶ ἐπισήμων διδασκάλων τοῦ ἡμετέρου ἔθνους, μέχρι τοῦδε καθηγητὴς ἐν τῇ Ἰονίῳ Ακαδημίᾳ, ὠνομάσθη καθηγητὴς ἐν τῷ Πανεπιστημίῳ. Πολύτιμον τὸ ἀπόκτημα.

Ὁ ἐν Ῥωσσίᾳ Κ. Ἀλέξ. Δημ. Μουρούζης, γόνος τῆς εὐεργετησάσης τὸ ἑλληνικὸν ἔθνος εὐκλεοῦς οἰκογενείας τῶν ἐκ Κωνσταντινουπόλεως Μουρουζῶν, ἐδωρήσατο τῷ Πανεπιστημίῳ 25,000 δραχμῶν, δι’ ὧν ἠγοράσθη ἀξιόλογος συλλογὴ ἰονικῶν νομισμάτων παρὰ τοῦ K. Π. Λάμπρου.

Καὶ ὁ ἐξ Ἠπείρου δὲ Ἀλ. Πλακίδας, ἀποθανὼν ἐν Δακίᾳ, ἀφῆκε δέκα χιλιάδας φλωρίων ἢ 130,000 δραχ. εἰς τὸ ἔθνος, καθικετεύσας τὸν Βασιλέα νὰ διαθέσῃ αὐτὰ εἰς φιλανθρωπικὰ καταστήματα.

Ἰδοὺ ἀληθὴς φιλογένεια!




ΔΙΑΦΟΡΑ.

Écrire comme un Ange. Ἐν τῷ ἀρίστῳ γαλλικῷ περιοδικῷ συγγράμματι, τῷ ἐπιγραφομένῳ Γραφικὴ Ἀποθήκη (Magasin pittoresque) τοῦ ἔτους 1840, ἀναγνώσκομεν (ἐν σελ. 104) ὅτι ἡ συνήθης γαλλικὴ φράσις· γράφειν ὡς Ἄγγελος (écrire comme un Ange) προέκυψεν ἐκ τῆς ἑξῆς περιστάσεως. Ἐπὶ τῆς βασιλείας Φραγκίσκου τοῦ Aʹ (ἤτοι μεταξὺ τοῦ 1513 καὶ τοῦ 1547), ἦλθε καὶ ἀποκατέστη εἰς τὴν Γαλλίαν Ἕλλην τις πρόσφυξ καλούμενος Ἄγγελος Βεργίνιος. Ἦτο δ’ ὁ Ἕλλην οὗτος θαυμάσιος καλλιγράφος· ἡ γραφὴ αὐτοῦ ἐθαυμάσθη παρ’ ὅλων τῶν Γάλλων λογίων, ἡ φήμη αὐτοῦ κατέστη εὐρωπαϊκὴ, καὶ ἐθεωρεῖτο εἰς τὸ εἶδος τοῦτο ὁ ἄριστος μεταξὺ τῶν συγχρόνων του. Ὁ περίφημος Ἄγγλος καλλιγράφος Ἑῤῥῖκος Στέφενς συγκατηριθμεῖτο μεταξὺ τῶν μαθητῶν τοῦ Ἕλληνος καλλιγράφον. Τὸ ὄνομα τοῦ Ἀγγέλου κατήντησε μετ’ οὐ πολὺ νὰ ἐκφράζῃ τὴν ἰδέαν τῆς καλλιγραφικῆς τελειότητος, καὶ ἐντεῦθεν προέκυψεν ἡ ὡς ἀνωτέρω συνήθης ἐν Γαλλίᾳ φράσις, ἥτις λέγεται ὑπὸ τὴν αὐτὴν ἔννοιαν ὑφ’ ἣν καὶ τὸ ζωγραφίζειν ὡς Ῥαφαῆλος ἢ ὡς Μιχαὴλ Ἄγγελος. Ὁ λόγιος Κερκυραῖος Νίκανδρος Νούκιος, ἀναφέρει ἐν τῇ περιηγήσει του περὶ τούτου τοῦ Βεργινίου, οὗ τινος ἦτο σύγχρονος, καὶ τὸν ὁποῖον ἐγνώρισεν ἐν Παρισίοις. Κατὰ τὸν Νούκιον, ὁ Βεργίνιος ἦτο Κρής. Ὁ βασιλεὺς Φραγκίσκος Αʹ διώρισεν αὐτὸν ἐπιθεωρητὴν τῶν φυλαττομένων Ἑλληνικῶν βιβλίων ἐπὶ ἁδρῷ ἐνιαυσίῳ μισθῷ. Ὁ Βεργίνιος ἦτο οὐ μόνον καλλιγράφος ἄριστος, ἀλλὰ καὶ φιλολόγος. Ἀντέγραψέ τινα τῶν ἐν Γαλλίᾳ ὑπὸ τοῦ χρόνου ἢ τῆς κακῆς χρήσεως βλαφθέντων Ἑλληνικῶν χειρογράφων, προσαπέκτησε νέα καὶ ἐνέπνευσεν εἰς τὸν βασιλέα Φραγκίσκον Αʹ τὸν εὐγενῆ ζῆλον νὰ παραδώσῃ πολλὰ ἐξ αὐτῶν εἰς τὸν τόπον ἢ εἰς τὴν χαλκογραφίαν. Εἰς τὸν Βεργίνιον ὀφείλεται ἡ πρώτη διὰ τοῦ τύπου διάδοσις τῶν Ἑλληνικῶν, τῶν Λατινικῶν καὶ αὐτῶν τῶν Ἑβραϊκῶν βιβλίων ἐν Γαλλίᾳ, καὶ αὐτὸς ἐσχεδιογράφησεν ἐκεῖ ἐπιτυχέστατα τὰ πρῶτα τυπογραφικὰ Ἑλληνικὰ. γράμματα.


Λύσις τοῦ ἐν τῷ 394 φυλλαδ. γρίφου.

Ὑπομονὴ, κακῶν ἁπάντων φάρμακον.

ΑΙΝΙΓΜΑ.

Κατὰ τινα διάλεκτον ἄκλιτον μέρος εἶμαι,
Καὶ περὶ τὴν ἀρχὴν μιᾶς ἐξόχου βίβλου κεῖμαι,
Νὰ μ’ ἀνατρέψῃς παιδιᾶς χάριν ἐὰν θελήσης,
Ὁ ἥλιος θὰ σκοτισθῇ, θὰ σκοτισθῇ ἡ φύσις.

Κ. Π. Υ.

ΓΡΙΦΟΣ.