Σελίδα:Οθωμανικόν Σύνταγμα (1876).pdf/14

Από Βικιθήκη
Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.
— 15 —

μον εἰς ποινὴν συνεπαγομένην φυλάκισιν ἢ ἐξορίαν, ἀπόλλυσι τὴν ἰδιότητα αὐτοῦ ὡς μέλους τῆς Γενικῆς Συνελεύσεως. Ἡ διαδικασία δὲ καὶ ἐφαρμογὴ ποινῆς ἀπόκεινται τῷ ἁρμοδίῳ δικαστηρίῳ.

ΑΡΘΡΟΝ 49.

Ἕκαστον μέλος τῆς Γενικῆς Συνελεύσεως δίδει τὴν ψῆφóv του αὐτοπροσώπως καὶ ἔχει τὸ δικαίωμα τῆς ἀποχῆς κατὰ τὴν ὥραν τῆς ψηφοφορίας.

ΑΡΘΡΟΝ 50.

Οὐδεὶς δύναται νὰ ᾖναι ταὐτοχρόνως μέλος τῶν δύο Σωμάτων.

ΑΡΘΡΟΝ 51.

Οὐδέτερον τῶν δύο Σωμάτων δύναται νὰ προβῇ εἰς σύσκεψιν ἂν μὴ ὦσι παρόντα τὰ ἡμίση τῶν μελῶν αὐτοῦ πλέον ἑνὸς. Ἐκτὸς τῶν περιστάσεων καθ’ ἃς ἀπαιτεῖται ἡ πλειονοψηφία τῶν δύο τρίτων, πᾶσα ἀπόφασις λαμβάνεται δι’ ἀπολύτου πλειονοψηφίας τῶν παρόντων μελῶν. Ἐν περιπτώσει ἰσοψηφίας ὑπερισχύει ἡ ψῆφος τοῦ Προέδρου.

ΑΡΘΡΟΝ 52.

Πᾶσα ἀναφορὰ, ἥτις ἀφορῶσα ἰδιωτικὰ συμφέροντα ἤθελε παρουσιασθῆ εἰς ἓν τῶν δύο Σωμάτων, ἀποῤῥίπτεται ἐὰν ἀποδειχθῇ ὅτι ὁ ἀναφερόμενος δὲν ἀπετάθη κατὰ πρῶτον πρὸς τοὺς ἁρμοδίους δημοσίους ὑπαλλήλους, ἢ εἰς τὴν ἀρχὴν ἐξ ἧς οὗτοι ἐξαρτῶνται.

ΑΡΘΡΟΝ 53.

Ἡ πρωτοβουλία τῆς προτάσεως νέου νόμου ἢ τῆς τροποποιήσεως νόμου ὑπάρχοντος ἀνήκει τῷ ὑπουργείῳ.

Ἡ Γερουσία καὶ ἡ Βουλὴ τῶν ἀντιπροσώπων ἔχουσιν ἐπίσης τὸ δικαίωμα τοῦ ζητῆσαι τὴν ψήφισιν νέου ἢ τὴν τροποποίησιν ὑπάρχοντος νόμου ἐπὶ ἀντικειμένων ὑπαγομένων εἰς τὴν δικαιοδοσίαν αὐτῶν. Ἐν τῇ τελευταίᾳ ταύτῃ περιπτώσει ἡ αἴτησις ὑποβάλλεται προηγουμένως διὰ τοῦ Σαδραζάμη εἰς τὴν A. Μ. τον Σουλτάνον.

Ἐγκριθείσης δὲ τῆς αἰτήσεως ταύτης δι’ Αὐτοκρατορικοῦ Ἰραδὲ, τὸ Συμβούλιον τοῦ Κράτους ἐπιφορτίζεται νὰ προπαρασκευάσῃ τὰ ἀναγκαῖα νομοσχέδια, ἀφοῦ λάβῃ τὰς δεούσας πληροφορίας καὶ διασαφήσεις παρὰ τῶν ἁρμοδίων τμημάτων.

ΑΡΘΡΟΝ 54.

Τὰ ὑπὸ τοῦ Συμβουλίου τοῦ Κράτους ἐπεξεργασθέντα νομοσχέδια καθυποβάλλονται τὸ πρῶτον εἰς τὴν Βουλὴν τῶν Ἀντιπροσώπων καὶ κατόπιν εἰς τὴν Γερουσίαν.

Τὰ νομοσχέδια ταῦτα ἔχουσιν ἰσχὺν νόμου μόνον ὅταν μετὰ τὴν ὑπὸ τῶν δύο Σωμάτων ἀποδοχὴν αὐτῶν ἐκδυθῇ Αὐτοκρατορικὸς Ἰραδὲς ἐπικυρῶν αὐτά. Πᾶν