—Παράφρασις Ἰλιάδος Ὁμήρου, (ἐξεδόθη ὑπὸ τοῦ Κυπρίου Νικολάου Θησέως, Φλωρεντίᾳ 1812. παρὰ Νικ. Κάρλῃ.
—Περὶ Ἀριστοτέλους καὶ Πλάτωνος.
—Περὶ ἑκουσίου καὶ ἀκουσίου.
—Ὑπομνήματα εἰς Φιλόστρατον.
—Ἐπιστολαὶ πρὸς Δημήτριον Σγουρόπουλον—Ἀνδρόνικον τὸν Κάλλιστον— Βησσαρίωνα—Φίλελφον--Ἀνδρόνικον καὶ Δημήτριον τοὺς ἀδελφούς του— Παῦλον Κορτέσην—Δημήτριον Χαλκοκονδύλην κλπ.[1].
—Habentur hoc volumine hæc, Theodoro Gaza interprete. Aristotelis de natura animalium lib. IX, fol. 1—56. Eiusdem de partibus animalium libri III, 56—79. Eiusdem de generatione animalium lib. V. 79—108. Theophrasti de historia plantarum lib. IX, 109—136. et decini principium duntaxat. Eiusdem de causis plantarum lib. VI. 157—204. Aristotelis problemata in duas de quadraginta sectiones etc. 205—256. Alexandri Aphrodisiensis problemata duobus libris non unquam ante impressa eodem Theodoro Gazæ interprete. 256—73). Venetiis, mense Martio ΜDIIII· εἰς φύλλον. (Ἐν τῇ ἐκδόσει ταύτῃ τῶν Λατινικῶν μεταφράσεων τοῦ Γαζῆ εὕρηνται καὶ τέσσαρα γλωσσάρια τῶν εἰς Ἀριστοτέλη καὶ Θεόφραστον ἑλληνικῶν λέξεων ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ συνταχθέντα. Ἀνετυπώθη παρὰ τῷ αὐτῷ Ἄλδῳ τῷ 1513, προταχθείσης καὶ μακρᾶς ἐπιστολῆς Γαζῆ πρὸς τὸν πάπαν Νικόλαον Εʹ. Πρότερον ἐξεδόθη παρὰ τῷ Ἄλδῳ ἐν 1498 ἡ Λατινικὴ μετάφρασις ἓξ βιβλίων τῆς ἱστορίας τῶν Φυτῶν τοῦ Θεοφράστου, καὶ ἡ τῶν προβλημάτων Ἀλεξάνδρου τοῦ Ἀφροδισέως 1499).
—Aeliani de instruentis aciebus librum.
—Dionysii Halicarnassei, de oratione nuptiali, et natalitia praecepta.
—Chrysostomi de incomprehensibus dei natura humiliæ V.
—Aphorismi Hippocratis.
Μετέφρασεν ἀπὸ τοῦ Λατινικοῦ εἰς τὸ Ἑλληνικόν—Κικέρωνος Κάτωνα Πρεσβύτερον ἢ περὶ Γήρως, τυπωθέντα ἐν Φλωρεντίᾳ 1507, Ἑνετίῃσιν 1519 καὶ 1523, ἐν Βασιλείᾳ 1520 1534, καὶ 1525, ἐν Λουγδούνῳ 1536, 1540, 1549, ἐν Παρισίοις 1566, ἐν Ἰγγολστάδῃ 1596. Εἰς τὸν Γαζὴν δὲ κατὰ λάθος ἀπεδόθη ἡ ὑπὸ Μαξίμου Πλανούδη μετάφρασις τοῦ Ὀνείρου τοῦ Σκηπίωνος συνεκδοθεῖσα τῷ ἀνωτέρω, ὡς μετάφρασις τοῦ Γαζῆ—Προσέτι μετέφρασε τὴν πρὸς τὸν αὐτοκράτορα Κωνσταντῖνον ἐπιστολὴν τοῦ Πάπα Νικολάου Εʹ, καὶ τὰ περὶ λουτρῶν τῆς Ἰταλίας δύο βιβλία τοῦ Σαβοναρόλα[2].
- ↑ Ἐκ τούτων ἐδημοσίευσε τινας ὁ Βουασονάδος, Anecdota Græca, Tom. V, σελ. 402—19.
- ↑ Ὁ Γαζῆς φαίνεται λατινοφρονῶν «Ἐγὼ, ἔγραφε πρὸς τοὺς ἐν Κωνσταντινουπόλει ἀδελφούς του Ἀνδρόνικον καὶ Δημήτριον, θαυμάζω τί δὴ παθόντες οἱ ἡμέτεροι σώζειν μὲν τὰς ἑαυτῶν πόλεις ἀπρονοήτως ἔχουσι, θεολογοῦντες δὲ καὶ διαφερόμενοι Ἰταλοῖς πάντα τὸν χρόνον διατελοῦσι, καὶ ταῦτα ὑπὲρ δόγματος, οὗ χάριν ἄμφω συνελθόντα τὰ μέρη καὶ διαλεξάμενα ἱκανῶς διετάξαντο ὅ,τι χρὴ λέγειν καὶ δοξάζειν.»
