Ἑλλήνων μὲν τὴν σοφίαν βαρὺς ὤλεσεν αἰών.
Ὃς δὲ φιλέλληνας πάντας ἀπωρφάνισεν.
Ὁ Στουδίτης ἐγένετο εἷς τῶν λογιωτέρων καὶ ἐναρετωτέρων κληρικῶν τοῦ καιροῦ του, πολὺ ὠφελήσας τὴν πατρίδα διὰ τῶν συγγραφῶν του, καὶ τὰς καταχρήσεις τοῦ κλήρου ἐξελέγξας Ὁ Lequien (Oriens Christianus II, σελ 97—98) διχοτέμνει τὸν Στουδίτην· τοῦτο δὲ ποιεῖ καὶ Φαβρίκιος· καὶ ἐκ τούτων παραλαβὼν ὁ Μισαὴλ Ἀποστολίδης (Εὐαγγελ. Κήρυξ).
—Βιβλίον ὀνομαζόμενον Θησαυρὸς, ὅπερ συνεγράψατο ὁ ἐν Μοναχοῖς Δαμακηνὸς ὁ ὑποδιάκονος καὶ Στουδίτης ὁ Θεσσαλονικεύς. (ἐτυπώθη ἐν Βενετίᾳ 1528, 1603, 1618, 1628, καὶ πολλάκις μέχρι τοῦ 1844).
—Ἐξήγησις τοῦ Πάτερ ἡμῶν. (συνεξεδόθη τῷ Θησαυρῷ).
—Παραίνεσις πρὸς τοὺς θέλοντας σωθήναι μοναχοὺς ὡς ἐν συνόπτῳ τοῦ ἐπισκόπου λογιωτάτου κυρίου Δαμασκηνοῦ Λιτῆς καὶ Ῥενδίνης καὶ προέδρου Πολυανῆς.
—Δαμασκηνοῦ Ἀρχιερέως Στουδίτου συνάθροισις ἀπὸ τῶν βιβλίων τῶν παλαιῶν φιλοσόφων, ὅσα εἶπον περὶ τῶν πετεινῶν. ὀρνέων καὶ τῶν χερσαίων ζώων, καὶ περὶ τῶν θαλασσίων, καὶ μετάφραση ἐπὶ τὸ κοινότερον. (Κατ’ Ἀλλάτιον τὴν συλλογὴν ταύτην ἔπεμψεν ὁ Δαμασκηνὸς δῶρον πρὸς Μιχαὴλ Καντακουζηνὸν μέγαν δομέστικον, ἀπαγχονισθέντα τῷ 1574 διὰ προσταγῆς Σουλτάνου Ἀμουράτου. (συνεξεδόθη τῷ Εἱρμολογίῳ).
—Λόγος πεζῇ τῇ φράσει εἰς τὸν δεκάλογον τοῦ Μωϋσέως. (συνεξεδόθη τοῖς Μαργαρίταις ἐν Βενετίᾳ 1630).
—Προγνωστικὰ σημεῖα περὶ βροχῆς, ἀνέμου, ἐκ τῶν ἀστέρων, καὶ ἐκ τῆς σελήνης ἐκ διαφόρων ποιητῶν καὶ διδασκάλων, ποίημα κυροῦ Δαμασκηνοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἄρτης, περιέχον καὶ ἄλλα τινά.
—Στίχοι Ἡρωελεγεῖοι εἰς τὴν Κοίμησιν τῆς ὑπερευλογημένης Θεοτόκου Μαρίας ἐν εἴδει διηγήσεως. (συνεξεδόθησαν τῷ θησαυρῷ).
—Κωμωδοδιάλογος Δαμασκηνοῦ Ῥενδίνης κατὰ Ἀρχιερέων. (ἔχει πρόσωπα δύο Δαμασκηνὸν καὶ Γαβριὴλ τὸν τὴς ἁγίας Ἀναστασίας ἡγούμενον· προλογίζει δὲ ὁ Γαβριὴλ).
—Κατάλογος χρονολογικὸς τῶν πατριαρχῶν Κωνσταντινουπόλεως μέχρις Ἰερεμίου, (1573).
Κρής· ἐπὶ τῆς βασιλείας Φραγκίσκου Αʹ ἐλθὼν ἀποκατέστη εἰς Γαλλίαν, καὶ ἐπορίζετο τὰ πρὸς ζωάρκειαν ἀντιγράφων κώδηκας· ἦν
- ↑ Τὸ ὄνομα τοῦ Βεργικίου διαφοροτρόπως παραλλαγὲν φέρεται. Ὁ ὁλλανδὸς Ῥουτιγέζιος, Βεργέριον, ὁ Βάϋλος Βεργέκιον, ἡ Γραφικὴ Ἀποθήκη καὶ ὁ Νούκιος Βεργίκιος καὶ ἄλλοι Βερβίκιον ὀνομάζουσι τὸν Βεργίκιον.
