της, ἐξεπληρώθη καὶ σήμερον ἡ γῆ τῆς Ἑλλάδος φυλάττει εἰς τοὺς κόλπους της τὸν ἔνδοξον λάτρην της, καὶ καλύπτει μετ’ εὐλαβείας, τὸν πολύτιμον νεκρόν του.
ΔΡΑΜΑΤΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ. — Ἡ Πρυτανεία τοῦ Ἐθνικοῦ Πανεπιστημίου τῇ συστάσει καὶ χορηγίᾳ τοῦ ἐν τῇ πόλει μας κ. Ὀδυσσέως Παντελίδου, προκηρύσσει καὶ ἐφέτος δραματικὸν ἀγῶνα. Ὁ ποιητὴς εἶναι ἐλεύθερος νὰ λάβῃ τὸ θέμα του ἀπὸ κάθε ἐποχὴν, χώραν καὶ ἐθνικότητα, κατὰ προτίμησιν ὅμως ἐκ τῆς νεοελληνικῆς ἱστορίας ἀπὸ τῆς ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως μέχρι τῶν ἡμερῶν μας. Τὰ ὑποβαλλόμενα ἔργα δύνανται νὰ εἶναι «πεζὰ ἡ ἔμμετρα καὶ γεγραμμένα εἰς τὴν συνήθη καθαρεύουσαν ἢ τὴν ζωντανὴν λαλουμένην γλῶσσαν. Ἡ ὑπεράγαν καθαρεύουσαν, καὶ τὸ λεγόμενον ψυχαρικὸν ἰδίωμα ἀποκλείονται τοῦ ἀγῶνος». Τὰ χειρόγραφα γίνονται δεκτὰ μέχρι τέλους Φεβρουαρίου 1908.
ΒΑΣΙΛΙΚΟΝ ΘΕΑΤΡΟΝ. — Τὸ Βασιλικὸν θέατρον ἀρχίζει τὰς παραστάσεις του τὴν 1ην Νοεμβρίου· ἀπὸ τὸ πλούσιον δραματολόγιόν του, ποῦ ὑπόσχεται πολλὰ τὰ καλὰ, παραθέτομεν τὰ νέα ἑλληνικὰ ἔργα, τὰ ὁποῖα θὰ διδαχθοῦν καὶ περὶ τῆς διδασκαλίας τῶν ὁποίων, θὰ μᾶς γράφῃ ἑκάστοτε ὁ ἐν Ἀθήναις εἰδικὸς συνεργάτης μας.
Τιμ. Ἀμπελᾶ «Ἀκτὴ», τραγῳδία, «Βελισσάριος» τραγῳδία. X. Ἀννίνου «Τὸ Αἴνιγμα» κωμῳδία, Δ. Οἰκ. Καλαποθάκη «Σπάρτη» τραγῳδία, Ι. Καμπούρογλου —Ν. Λάσκαρη «Ὁ Ντροπαλὸς ἐρωτευμένος» κωμῳδία, I. Πολέμη «Ὁ Πτωχοπρόδρομος» Δραματικὴ κωμῳδία, Ἀρ. Προβελεγγίου «Ἡ Κόρη τῆς Λήμνου» τραγῳδία, Γ. Τσοκοπούλου «Θεοδώρα» τραγῳδία.
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ. — Εἰς τὴν ἐφημερίδα τῶν «Συζητήσεων» ἐδημοσιεύθη ἀνακοίνωσις τοῦ γάλλου αἰγυπτιολόγου Μασπερὸ περὶ τεμαχίων ἔργων τοῦ Μενάνδρου, τὰ ὁποῖα ἀνεκαλύφθησαν πρὸ ἑνὸς ἔτους καὶ ἐδημοσιεύθησαν τώρα ὑπὸ τῆς Αἰγυπτιακῆς Κυβερνήσεως. Τὰ χειρόγραφα εἶναι 45 σελίδες, ἄλλαι καλῶς διατηρούμεναι καὶ ἄλλαι βλαμμέναι. Ἑρμηνεύθησαν ἐν τούτοις 13018 στῖχοι ἐκ τεσσάρων κωμῳδιῶν: «Ἡ Διαιτησία», ἡ «Περικειρομένη», ὁ «Ἥρως καὶ ἡ «Γυνὴ τῆς Σάμου». Τοῦ Ἥρωος εὑρέθησαν ὁ κατάλογος τῶν χαρακτήρων καὶ οἱ 150 πρῶτοι στίχοι.
ΝΕΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ. — Ὁ Παῦλος Νιρβάνας ἐξέδωκε μίαν ὡραίαν σειρὰν φιλοσοφικῶν παραμυθιῶν, γραμμένων ἐδῶ κ’ ἐκεῖ εἰς ἕνα βιβλίον τὸ ὁποῖον ἐπιγράφεται «Ἀλήθεια καὶ ψέμα» « ἱστορίες γιὰ παιδιὰ καὶ φιλοσόφους» καὶ τὸ ὁποῖον εἶνε ἀφιερωμένον εἰς τὸν ποιητήν, δάσκαλόν του, καὶ φίλον κ. Κωστῆν Παλαμᾶν.
— Βιβλίον πολύτιμον ἐξεδόθη ἐσχάτως ὑπὸ τοῦ γενικοῦ γραμματέως τοῦ δήμου Ἀθηναίων κ. Γ. Παρασκευσπούλου ὑπὸ τὸν τίτλον «οἱ δήμαρχοι τῶν Ἀθηνῶν 1833—1907» μετὰ προεισαγωγῆς περὶ δημογεροντίας. Ἁπλῆ ἀνάγνωσις αὐτοῦ τοῦ βιβλίου ἀποτελεῖ τέρψιν καὶ διδασκαλίαν· διότι ἐν αὐτῷ ὑπάρχει ὅλη ἡ ἐξέλιξις ἀπὸ τῆς παλαιᾶς πολίχνης μέχρι τῆς σημερινῆς πόλεως.
— Ὁ κ. Σπ. Παγανέλης, μετὰ ἀρκετῶν ἐτῶν σιωπὴν ἔρχεται νὰ κινήσῃ πάλιν ζωηρὸν τὸ ενδιαφέρον τοῦ φιλολογικοῦ κόσμου μ’ ἕνα ὁγκώδη τόμον ἐκ 432 σελίδων, ὑπὸ τὸν ὡραῖον τίτλον «Ἀθηναϊκαὶ ἡμέραι». Εἶναι τὸ γλαφυρὸν καὶ ἐνθουσιῶδες σημειωματάριον ἑνὸς Χίου φιλοπάτριδος ποῦ ἔρχεται διὰ πρώτην φορὰν νὰ προσκυνήσῃ εἰς τὰς Ἀθήνας.
— Εἷς ἀπὸ τοὺς καλυτέρους ἀξιωματικούς μας, ὁ ἀντισυνταγματάρχης τοῦ πυροβολικοῦ κ. Ἀντ. ’Ηπίτης, ἀπεχώρησε πρὸ διετίας τῶν τάξεων τοῦ στρατοῦ μὲ μίαν ὡραίαν ἰδέαν ριζωμένην εἰς τὸ κεφάλι του: νὰ περατώσῃ καὶ ἐκτυπώσῃ ὀγκωδέστατον λεξικὸν Ἑλληνογαλλικὸν καὶ γαλλοελληνικὸν τῆς λαλουμένης Ἑλληνικῆς, διὰ τὸ ὁποῖον ἐπὶ ἔτη ἠσχολεῖτο. Πρὸ μικροῦ περατώσας τὸ ἔργον του, ὁ κ. Ἠπίτης ἐζήτησε παρὰ τοῦ Διαδόχου τὴν ἄδειαν νὰ τοῦ τὸ ἀφιερώσῃ.
Ἡ Ὑψηλότης του εὐμενῶς ἀπεδέχθη καὶ τῷ ἀνήγγειλε τοῦτο διὰ τιμητικωτάτης αὐτογράφου ἐπιστολῆς, εἰς τὴν ὁποίαν γράφει καὶ τὰ ἑξῆς:
«Ἡ ἐργασία, τὴν ὁποίαν δι’ ἀτρύτων κόπων ἐντὸς βραχέος, σχετικῶς, χρόνου ἐφέρατε εἰς πέρας, εἶνε ὄντως κολοσσιαία καὶ τιμᾷ τὸν ἐργάτην αὐτῆς. Ἐκ τῶν χειρογράφων τὰ ὁποῖα εἶδον, καὶ τῶν κριτικῶν, τὰς ὁποίας ἀνέγνωσα, ἐσχημάτισα τὴν πεποίθησιν, ὅτι τὸ λεξικόν σας εἶνε προωρισμένον νὰ προσφέρῃ ὄντως πολυτίμους ὑπηρεσίας εἰς τὸ κοινὸν, τὸ καταγινόμενον εἰς μελέτας παντὸς εἴδους, ὡς καὶ εἰς πάντα σχεδὸν τὰ ἐπαγγέλματα».
Ἀπὸ τὸ προσεχὲς φυλλάδιον ἀρχίζομεν τὴν δημοσίευσιν τοῦ πρωτοτύπου κοινωνικοῦ μυθιστορήματος «Τὰ ρόδιν’ ἀκρογιάλια» τὸ ὁποῖον ἐγράφη ἀποκλειστικῶς διὰ τὴν «Νέαν Ζωὴν», ἀπὸ τὸν Συγγραφέα τῆς «Φονίσσης». Τὸ ὄνομα τοῦ κ. Α. Παπαδιαμάντη εἶναι τόσον εὐφήμως γνωστὸν ἀνὰ τὸ Πανελλήνιον, ὥστε εἴμεθα βέβαιοι, ὅτι ἡ δημοσίευσις τοῦ νέου τούτου ἔργου του θὰ ἐφελκύσῃ τὴν προσοχὴν καὶ θὰ κινήσῃ τὸ ενδιαφέρον τοῦ φιλολογικοῦ κόσμου.
