Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
56
Η ΜΕΛΕΤΗ
ΧΡΗΣΤΙΝΑ. — Εἶναι ἑπτά.
ΦΙΛΙΠΠΟΣ. —Θὰ φάω ἀργότερα ἀπόψε. Ἔχω προηγουμένως... κἄτι νὰ γράψω... μιὰ δουλειά...
ΧΡΗΣΤΙΝΑ (Θρηνωδῶς). — Κύριε! Τί ἔχετε, Κύριε!;...
ΦΙΛΙΠΠΟΣ (Ἀνυπομονῶν). — Δὲν ἔχω τίποτε. Ἄφησέ με, σὲ παρακαλῶ.
ΧΡΗΣΤΙΝΑ (Στὸν ἴδιο θρηνώδη τόνο). — Κύριε!... Δὲν θὰ φᾶτε ἀπόψε Κύριε!
ΦΙΛΙΠΠΟΣ (Ἐν μεγάλῃ ἐξάψει). —Λοιπὸν ὄχι, ἀφοῦ τὸ θέλεις!
ΧΡΗΣΤΙΝΑ (Γοερῶς). — Κύριε!...
ΦΙΛΙΠΠΟΣ (Ἄγρια, σὰν ἕνας γίγας ποῦ μαίνεται). — Δὲν θὰ φάω σοῦ λέγω ἀπόψε!! (Ὁρμᾷ καὶ τῆς κλείνει κατάμουτρα τὴν πόρτα).
ΧΡΗΣΤΙΝΑ (Ἔξωθεν). — Ἄχ! (Ἀκούεται νὰ πέφτῃ ἡ λάμπα καὶ νὰ σπάῃ).
ΦΙΛΙΠΠΟΣ (Παραπονιάρικα, σὰν ἕνα παιδάκι ποῦ κλαίει). — Δὲ’ θὰ φάω σοῦ λέω ἀπόψε....
ΑΥΛΑΙΑ
Φεβρουάριος 1908.
