Σελίδα:Λόγια της πλώρης (1924).djvu/111

Από Βικιθήκη
Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
Καβομαλιᾶς109

χωριά; Εἶνε τὰ χωριὰ τῶν Βατίκων. Κι’ ἀπὸ αὐτὰ τὸ Φαρακλὸ εἶνε μεγαλείτερο. Ἐκεῖνα τὰ χρόνια ὁ πλουσιώτερος καὶ δυνανώτερος Μπέης τῶν Βατίκων ἦταν ὁ μπέης τοῦ Φαρακλοῦ. Ὁ κάμπος κάτω ὥς τὴν Πεζούλα—τὴ Νεάπολη νὰ εἰποῦμε—ἦταν δικός του. Τὸ Καστράκι στὸ ρίζωμα ἐκεῖνος τ’ ὥριζε. Ἀκόμη καὶ τὰ εἰκοσιτέσσερα μοναστήρια τοῦ Καβομαλιᾶ πλήρωναν φόρο σὲ κεῖνον. Οἱ πύργοι του ἀκόμη σώζονται σπαρμένοι ἐδῶ καὶ κεῖ σ’ ὅλα τὰ κορφοβούνια ἀπὸ τὸν Ἀρχάγγελο ὣς τὴ Μονοβάσια. Μὰ καμμιὰ φορά, τὰ πλούτη καὶ ἡ δύναμη δὲ φέρνουν τὴ χαρὰ καὶ τὴν ἀνάπαψη. Ὁ Μπέης κ’ ἡ Μπέησσα εἶχαν ὀχιὰ τὴ λύπη ποῦ δὲν ἀποχτοῦσαν ἕνα παιδί. Ὅσο μετροῦσε τὸ βιός του κεῖνος καὶ τὸ ἔβλεπε ἀμέτρητο, τόσο θλιβότανε ποῦ δὲν ἤξερε τὸν κληρονόμο του. Ὅσο ἔβλεπε κείνη τὰ ροῦχα της, σαμούρια καὶ λαχούρια, τὰ ὁλόχρυσα στολίδια της, τόσο στέναζε ποῦ δὲν εἶχε μιὰ κόρη νὰ τὰ χαρῇ καὶ νὰ τὰ ξανανιώσῃ. Κι’ ὅταν βράδυ ἔσμιγαν οἱ δυό τους στὴν κρεβάτα, πόσοι πόθοι καὶ τί καημοὶ σεμνοφτέρωτοι, γοργοπετοῦσαν γύρω στὸ πικραμένο τὸ ἀντρόγυνο!

Τέλος θὲς ἀπὸ τὸ Θεό, θὲς ἀπὸ τὰ μαγικά τῆς Μπέησσας ἀπόχτησαν ἕνα παιδί·—μιὰ μπεοπούλα παρόμοια τῆς Ἡλιογέννητης. Οἱ γονεῖς της δὲν εἶχαν πλιὰ ποῦ νὰ κρύψουν τὴ χαρά τους, πῶς νὰ προφυλάξουν ἀπὸ κάθες κακὸ τὴν ἀκριβή τους. Δὲν πρόφτασε νὰ γίνῃ δέκα χρονῶν κι’ ἄρχισαν τὰ προξενιά. Ἀπὸ τὸ Μωριᾶ, ἀπὸ τὴ Ρούμελη, τὴν Ἔγριπο καὶ τὴν Ἀθήνα οἱ πλουσιώτεροι κι’ ἀντρειότεροι Μπέηδες κι’ Ἀγάδες, ἔστειλαν πλούσια κανίσκια ν’ ἀρρε-