Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
[253—262]
—14—
Καὶ ὑπῆγε καὶ ἀκαρτέρειε τον μέσα στὸ περιβόλι.
—Καὶ τοῦτος μὲ τὴν ῥήγισσα οὐδὲν ἔκαμναν σκόλη,
Οὐδὲ καμμίαν ἄργητα[1] γιὰ νὰ συμμαζωθοῦσι,
Ὡς ἐν ταὐτῷ ἀρχίνησαν νὰ περιλαμπωθοῦσι,
Νὰ δώσουν τὴν παρηγοριὰ, τοῦ τόσου χρόνου πέρας,
Πῶθλίβετον ὁ νειούτζικος τὰς νύκτας, τὰς ἡμέρας.
Καὶ, σεῖς ὁποῦ τ’ ἀκούγετε, λογιάζετε τί ἐκάμναν,
Δίχως ἄρμενα[2] καὶ κουπιὰ τὰ πόσα μίλλια λάμναν!
Δαγκάματα[3], φιλήματα, τζιμπήματα[4] μυριάδες,
Δὲν μελετῶ τὰ ἕτερα πὤχουν ταῖς νοστιμάδαις·
- «Messire Bon se couvrit d’une jupe,
- S’encornetta, courut incontinent Dans le jardin, où ne trouva personne:
- Garde n’avoit; car, tandis qu’il frissonne,
- Claque des dents, et meurt quasî de froid,
- Le pèlerin, qui le tout observoit,
- Va voir la dame, avec elle se donne
- Tout le bon temps qu’on a, comme je crois,
- Lorsque, amour seul étant de la partie,
- Entre deux draps on tient femme jolie,
- Femme jolie, et qui n’est point à soi.»
- ↑ Ἄργητα, retard. R. ἀργῶ.
- ↑ Ἄρμενα, voiles. — Κουπιά, rames. — Μίλλιον, mille, mesure de distance.—Λάμνω, voguer.
- ↑ Δάγκαμα, morsure. Cf. Horace:
Uror, seu tibi candidos
Turpârunt humeros immodicæ mero
Rixæ, sive puer furens
Impressit memorem dente labris notam.
(Livre Ier, Ode xiii, à Lydie. ) - ↑ Τζίμπημα, littéralement pincement, agacerie amoureuse.
Comparons Lafontaine avec Trivoli (vers 251-262):
