δαλισμός· ὁ ἀδελφὸς τοῦ Ὄθωνος Μαξιμιλιανός, ὁ τότε διάδοχος τῆς Βαυαρίας, προὔτεινε ν’ ἀνεγερθῶσι τὰ ἀνάκτορα ἐπὶ τῆς Ἀκροπόλεως, ὁ δὲ ἀρχιτέκτων Σίγκελ καὶ ἐξεπόνησε σχέδιον ὡραίας ἰωνικῆς οἰκοδομῆς μετὰ στοῶν.
Εὐτυχῶς ὅμως κατεξανέστη ἐγκαίρως κατὰ τῆς προτάσεως ταύτης ὁ Λουδοβῖκος καὶ ἔσπευσε νὰ γράψῃ ἐπιστολὴν πρὸς τὸν Ὄθωνα, ἐν ᾖ ἔλεγεν ὅτι: «ἐπὶ τῆς Ἀκροπόλεως δὲν ἐπιτρέπονται οἰκοδομαί· τὰ γεραρὰ μνημεῖα τοῦ παρελθόντος οὐδαμῶς ν’ ἀναμιχθῶσι πρέπει πρὸς νέα κτίρια· τ’ ἀνάκτορά σου δέον ν’ ἀνεγείρῃς ἐπὶ θέσεως τὴν ὁποίαν δὲν θὰ δύνανται νὰ φθάσωσι μύδροι ἀπὸ τῆς θαλάσσης ριπτόμενοι.»
Τὸ δὲ ὑπὲρ τῆς πόλεως τῶν Ἀθηνῶν ἐνδιαφέρον τοῦ Λουδοβίκου ἦτο τοιοῦτον, ὥστε καὶ τὸ σχέδιον τῆς νέας πόλεως ἀπῄτησε νὰ ἴδῃ καί, ἀπορρίψας τὸ ὑπὸ τοῦ Ἕλληνος Κλεάνθους συνταχθέν, ἀπέστειλε τὸν ἀρχιτέκτονα Κλέτσε πρὸς ἐκπόνησιν ἑτέρου. «Ὁ Ἄρειος Πάγος καὶ ἡ Πνὺξ πρέπει νὰ μείνωσιν ἄθικτα, ἔλεγεν, ὁ δὲ Παρθενὼν πρέπει ν’ ἀνορθωθῇ κατὰ τὸ ἐνόν.»
Ὅτε δ’ ἐπεσκέψατο τὰς Ἀθήνας (κατὰ τὴν 25ην Νοεμβρίου 1835 μέχρι 15ης Μαρτίου 1836) καταθέσας ἰδίαις χερσὶ τὸν θεμέλιον λίθον τῶν ἀνακτόρων (25 Ἰανουαρίου 1836) τὸ ἐνδιαφέρον αὐτοῦ κατέστη ζωηρότερον, καὶ συνεχῶς ἐπανελάμβανεν ὅτι: «σκιᾶς, πολλῆς σκιᾶς χρῄζουσιν αἱ Ἀθῆναι» καὶ μετὰ χαρᾶς μαθὼν βραδύτερον, ὅτι ἡ Ἀμαλία ἐφύτευσε δένδρα, ἔσπευσε νὰ ἐρωτήσῃ αὐτήν: «Ἐφύτευσας καὶ πλατάνους; πυκναὶ σειραὶ τῶν σκιερῶν δένδρων θ’ ἀπέβαινον ἀναψυκτικώταται ἄλλοτε ὑπῆρχον ἐν ἀφθονίᾳ, καὶ γνωστὴ εἶναι ἡ πλάτανος, ὑφ’ ἣν ἐδίδασκεν ὁ Πλάτων, ἀλλ’ ἐγὼ οὐδεμίαν εἶδον ἐν Ἀθήναις.»
